Παθιασμένοι άνθρωποι, αποφασισμένοι να κάνουν αυτό που τους πρόσταζε η καρδιά τους, σε κοιτούσαν και τα μάτια τους άστραφταν. Όχι σαν σήμερα που συναντάς κάτι «κοιμισμένες» μετριότητες…Η Μαίρη Αρώνη ήθελε τόσο πολύ να γίνει ηθοποιός που έφτασε στο σημείο να κάνει απεργία πείνας για να πείσει την μητέρα της…
Το 1941, σε ηλικία σχεδόν 25 χρονών, γίνεται από τις νεότερες πρωταγωνίστριες της εποχής, στο θίασο του Κώστα Μουσούρη και το 1944 (27 ετών) γίνεται συν-θιασάρχης, πρώτα με τον Δημήτρη Χορν και έπειτα και με την ξαδέρφη της, Βάσω Μανωλίδου. Το 1946 – λίγο πριν τα 30 της – ήταν πρωταγωνίστρια στο Εθνικό θέατρο!
Η Μαρία (Μαίρη) Αρώνη, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Δεκέμβριου του 1916 και πέθανε στις 16 Ιουλίου 1992. Ο πατέρας της, Λέανδρος Αρβανιτάκης, ήταν απ’ την Πόλη, καθηγητής της μεγάλης του Γένους Σχολής και χρηματιστής. Η Μαίρη από μικρή είχε δείξει την έφεσή της στο θέατρο, αφού συμμετείχε με εξαιρετικό ζήλο σε όλες τις σχολικές παραστάσεις και στις γιορτές. Ήθελε να γίνει ηθοποιός. Είδε τα όνειρα της να καταρρέουν το 1929, όταν ο πατέρας της αυτοκτόνησε και βύθισε στο πένθος ολόκληρη την οικογένεια. Το οικονομικό Κραχ τον είχε οδηγήσει στην καταστροφή και μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τα χρέη του, έδωσε τέλος στη ζωή του. Η μητέρα της Μαίρης έμεινε μόνη και έπρεπε να βρει τρόπο να μεγαλώσει τα παιδιά της. Αναγκάστηκε να ανοίξει ξανά τον παλιό οίκο ραπτικής – που είχε και τον είχε κλείσει – και ανακοίνωσε στην κόρη της ότι θα έπρεπε να εργαστεί μαζί της. Η Μαίρη απογοητεύτηκε, αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.
Λίγο καιρό μετά, όταν η ξαδέλφη της – η Βάσω Μανωλίδου – μπήκε στη Δραματική Σχολή, η Μαίρη δεν άντεξε. Έκανε απεργία πείνας για να πείσει τη μητέρα της να την αφήσει να δώσει κι εκείνη εξετάσεις και τα κατάφερε. Αποφοίτησε το 1933 (17 ετών) από τη Δραματική σχολή με άριστα στην απαγγελία και τη φωνητική και παράλληλα φοιτούσε και στο Μουσικό Λύκειο Αθηνών. Ένα χρόνο μετά (18 ετών), νυμφεύθηκε το Θεόδωρο Αρώνη, επίσης ηθοποιό.
Πρώτη επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο έκανε με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη το 1935 σε ηλικία 19 ετών. Με το ταλέντο και τις σωστές επιλογές της ανήλθε πολύ γρήγορα τα σκαλοπάτια της επιτυχίας και της καθιέρωσης. Σχεδόν στα 30 της ήταν πρωταγωνίστρια του Εθνικού θεάτρου, ερμηνεύοντας δύσκολους ρόλους σε μια σειρά έργων του παγκόσμιου ρεπερτορίου, όπως στο «Άνθρωπος και υπεράνθρωπος» του Σω, στη «Στρίγκλα που έγινε αρνάκι» του Σαίξπηρ, στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, κ.α.
Ήταν για 20 συνεχή χρόνια στο Εθνικό μας θέατρο
Για μερικά χρόνια άφησε το Εθνικό για να σημειώσει τρομερές επιτυχίες στο ελεύθερο θέατρο. Το 1963 επιστρέφει και μέχρι την τελευταία της εμφάνιση στη σκηνή το 1982, θα παίζει μόνο στο Εθνικό θέατρο. Θα ερμηνεύσει όλους σχεδόν τους κλασικούς ρόλους του παγκόσμιου δραματολογίου, όλων των μεγάλων συγγραφέων: 
Ντοστογιέφσκυ, Σίλλερ, Σαίξπηρ, Τένεσι Ουίλιαμς, Τσέχωφ, Ίψεν κ.α. Στην φωτογραφία αριστερά, το εξώφυλλο του ετήσιου τεύχους του περιοδικού Θέατρο 1968, είχε την Αρώνη εξώφυλλο.
Στη δεκαετία του ’50 η Αρώνη άρχισε να παίζει σε αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό. Το 1955 ο σύζυγός της διαγνώστηκε με καρκίνο και ταξίδεψε μαζί του στο εξωτερικό προκειμένου να εξαντλήσει όλα τα ιατρικά περιθώρια, αλλά δυστυχώς η κατάσταση δεν άλλαξε. Στις 13 Ιουλίου του 1956 ο Θόδωρος Αρώνης έφυγε από τη ζωή. Ήταν η ημέρα της πρεμιέρας των «Εκκλησιαζουσών», όπου πρωταγωνιστούσε η Μαίρη. Η πρεμιέρα αναβλήθηκε μόνο για μια ημέρα. Την επομένη η Αρώνη εμφανίστηκε στη σκηνή και πραγματοποίησε μια συγκινητική ερμηνεία.
Το θέατρο στο ραδιόφωνο, με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και την Μελίνα Μερκούρη
Εκτός όμως της θεατρικής της παρουσίας στο αθηναϊκό κοινό έκανε και πολλές περιοδείες στο εξωτερικό με αντίστοιχες παραστάσεις, όπως στο Φεστιβάλ των Εθνών (Παρίσι 1957), Μέση Ανατολή (1958), Λονδίνο (1967), Πολωνία, Ουγγαρία (1969), Ιαπωνία (1972). Επίσης έκανε πολλά θεατρικά για το ραδιόφωνο, υπήρξε μεγάλη δασκάλα στην σχολή του Εθνικού θεάτρου, και κάποια στιγμή μπήκε στην ζωή της ο κινηματογράφος.
Από την ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια» που η Αρώνη άφησε εποχή ως Πάστα Φλώρα. Διαβάστε: ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: Πέρασαν 55 χρόνια https://bit.ly/3dWzPGm
Ο κινηματογράφος
Αν και εμφανίστηκε σε μόλις πέντε κινηματογραφικές ταινίες, άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στη μεγάλη οθόνη. Ο ρόλος της «Πάστα Φλώρας» στην ταινία «Μια τρελή, τρελή οικογένεια», είναι μέχρι σήμερα ένας από τους πιο αγαπητούς στο κοινό. Λέγεται μάλιστα – δεν ξέρω κατά πόσο είναι αλήθεια- ότι ο Ντίνος Δημόπουλος αρχικά είχε ζητήσει την Ρένα Βλαχοπούλου να παίξει την Πάστα Φλώρα. Η Βλαχοπούλου μόλις έμαθε ότι θα έκανε την μάνα της Καρέζη, εκνευρίστηκε και τους αρνήθηκε λέγοντας τους, «Να πάρετε την Αρώνη»! (Σημ. είχαν μόλις ένα χρόνο διαφορά). Οι 5 ταινίες που έπαιξε είναι:
«Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου» (1954) σκηνοθ. Τζιάνι Μπερνούτσιο
«Μικροί και μεγάλοι εν δράσει» (1963) σκηνοθ. Ορέστη Λάσκου
«Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965) σκηνοθ. Ντίνου Δημόπουλου
«Η γυναίκα μου τρελλάθηκε» (1966) σκην.Δημήτρης Νικολαϊδης
«Φουσκοθαλασσιές» (1966) σκηνοθ. Ορέστης Λάσκος
Μαίρη Αρώνη photo gallery
Τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Ευποιίας (1958) από το Βασιλέα Παύλο και το 1966 με το Μέγα Ταξιάρχη από το Βασιλέα Κωνσταντίνο Β’. Ήταν φίλη και του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά και ήταν μόνιμη κάτοικος Καλαμακίου Παλαιού Φαλήρου.
Πέθανε, στον ύπνο της, τα ξημερώματα της 16ης Ιουλίου 1992.
Σε ηλικία 17 ετών, το 1933 συμμετείχε ως τελειόφοιτη του Εθνικού θεάτρου στην παράσταση «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή
Η Μαίρη Αρώνη, το πραγματικό επίθετο της οποίας ήταν Αρβανιτάκη, γεννήθηκε το 1914 στην Αθήνα.
Την Χαρτοπαίχτρα την έκαναν επιτυχία πρώτη η κ. Κατερίνα στο θέατρο (1963), η Ρένα Βλαχοπούλου στο σινεμά (1964) και η Μαίρη Αρώνη στο Εθνικό θέατρο (1981)
Στην “Χαρτοπαίχτρα”, στην περίφημη σκηνή της φυλακής με τον Παπατζή. Η όρθια κοπέλα ξέρετε ποια είναι; Η Τζέση Παπουτσή!
“Μια τρελή τρελή οικογένεια”, σε όποια σκηνή εμφανιζόταν, «έκλεβε» την παράσταση (1965). H Πάστα Φλώρα έμεινε στην ιστορία. Διαβάστε τα πάντα για την θρυλική ταινία εδώ: https://bit.ly/39MwAAf
Στην ταινία Η γυναίκα μου τρελάθηκε (1966) με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Εδώ θα βρείτε το αφιέρωμα με το τραγικό φινάλε της ζωής του μεγάλου μας κωμικού: https://bit.ly/2yOb1PM
Μεγάλη της επιτυχία ήταν και η “Λυσιστράτη”. Εδώ με την Ελένη Χαλκούση και τον Παντελή Ζερβό.
Άλλη μια μεγάλη της επιτυχία: “Βασίλισσα Αμαλία”
Με τον Νίκο Τζόγια και δεξιά με τον Δημήτρη Χορν
Δεξιά με τον Μάνο Κατράκη
Με τον πολύ νεαρό τότε, Αλέκο Αλεξανδράκη
Διαβάστε αφιερώματα και για άλλες μεγάλες μας ηθοποιούς
ΚΥΒΕΛΗ: Ζωή σαν μυθιστόρημα https://bit.ly/3uhORgc
ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ: Bisexual και ναρκομανής https://bit.ly/2HCJHHY
ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ: Έτσι την γνώρισα https://bit.ly/2qIjgso
ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ: Η τελευταία μεγάλη τραγωδός https://bit.ly/2mZngQq
ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ: «Έπαιζε» με άντρες και γυναίκες https://bit.ly/2eVV51r
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΑΔΙΚΟΥ: Μακριά απ’ το αγριεμένο πλήθος https://bit.ly/3peXWEN
ΔΑΦΝΗ ΣΚΟΥΡΑ: ΚΚΕ μέχρι το κόκκαλο https://bit.ly/2IbjjGI
ΛΙΛΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ: Η κομψότητα στο Ελληνικό θέατρο https://bit.ly/3f9U9VB
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΒΑΛΑΚΟΥ: Στην λίστα των μεγάλων https://bit.ly/3Hd9vpm
ΚΑΚΙΑ ΑΝΑΛΥΤΗ: Κατέρρευσε μετά τον θάνατο του Ρηγόπουλου https://bit.ly/3wRdEsW
ΜΑΡΙΚΑ ΝΕΖΕΡ: 14 ετών έπαιξε την γριά https://bit.ly/3lv3VWz
ΣΜΑΡΟΥΛΑ ΓΙΟΥΛΗ: Το παιδί θαύμα https://bit.ly/2WRgeki
ΑΣΠΑΣΙΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Το παλιοκουμούνι https://bit.ly/3eIGjYR
ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Την δολοφόνησαν από ζήλια, φθόνο και μίσος https://bit.ly/347LTi4
Αυτο ακριβως μου αρεσε στους ηθοποιους αυτης της εποχης…Η εντονη θεληση και επιθυμια για ζωη…και οταν λεω ζωη εννοοω ,την επαγγελματικη ,τα εσωτερικα τους πιστευω και αυτη η συνεχη φωτια που εκαιγε μεσα τους….να κατορθωνουν την επιθυμια τους να την κανουν πραξη…οπως συγκεκριμενα με την μεγαλη Μαιρη Αρωνη ,που για να κερδισει αυτο που ηθελε εφτασε μεχρι αυτοκτονιας….Ασυγκριτες οι εποχες,ασυγκριτοι οι ανθρωποι αυτοι ,που ενοιωθαν οταν ανεβαιναν στη σκηνη ,το δεος και το σεβασμο στην Τεχνη που υπηρετουσαν…Τωρα ολα ειναι χαλαρα…cool..οπως λενε…χωρις ποιοτητα και πιστευω…απλα ενας τροπος προσωπικης φιλοφοξιας χωρις την εννοια του…ηθος ποιω…απλα σκετο….ποιω….
Αυτό με τα έτη γεννήσεως των ηθοποιών καταντάει γελοίο. Η Αρώνη σίγουρα ΔΕΝ γεννήθηκε το 1916. Δεν μπορεί να αποφοίτησε από το βασιλικό θέατρο σε ηλικία 17! Ήταν τουλάχιστον δύο (1914)ή τέσσερα (1912) χρόνια μεγαλύτερη από ότι γράφεται. Όταν πέθανε ο τύπος έγραφε ότι γεννήθηκε το 1918, 1916,1914 ή 1912.
Γιάννη μου συμφωνώ απόλυτα με όλα τα σχόλια σου. Είναι ευκαιρία λοιπόν (το έχω πει και προφορικά στον Σπύρο Μπιμπίλα), το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, το Θεατρικό Μουσείο, το Υπουργείο Πολιτισμού να ασχοληθούν σοβαρά και να αναρτήσουν κάπου (Wikipedia ή όπου αλλού) σωστές και πλήρεις βιογραφίες, με ωραίες φωτογραφίες. Πρέπει να τελειώνουμε με την παραπληροφόρηση και τις ανακριβείς πληροφορίες.