Η φίλη μας η Ηρώ (Λεχουρίτη) τα τελευταία 2 χρόνια ζει στην Σαλαμίνα. Βαρέθηκε στην Αθήνα και ήθελε ησυχία και απομόνωση. Φίλοι της έδωσαν την ιδέα της Σαλαμίνας, το κουβέντιασε με τον γιο της και το αποφάσισε. Μας κάλεσε με την Όλγα Λασκαράτου, να πάμε μια Παρασκευή απόγευμα επίσκεψη να τα πούμε και να φάμε παρέα. Πήγαμε.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο Πέραμα, πήραμε το ferry boat και σε πολύ λίγα λεπτά ήμασταν στα Παλούκια.
Φωτογραφίες: Νίκος Μουρατίδης
Η Ηρώ ήρθε να μας παραλάβει και θεώρησε καλό να μας κάνει μερικές βόλτες για να δούμε το νησί. Πάθαμε σοκ. Δεν έχω δει στην ζωή μου τέτοια ασχήμια συγκεντρωμένη σ’ ένα τόπο. Τέτοια προχειρότητα, τσαπατσουλιά και ακαλαισθησία. Τέτοια άναρχη δόμηση χωρίς δρόμους και πεζοδρόμια. Τόσες κακόγουστες τεράστιες πλαστικές έγχρωμες ταμπέλες. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.
Το ξέρω πως η Σαλαμίνα είναι το νησί που παραθερίζουν τα φτωχαδάκια της Β΄ Πειραιά. Δεν έχω τίποτα εναντίον – γιατί και εγώ φτωχαδάκι από την Β’ Πειραιά είμαι. Είμαι Έλληνας και θέλω τα καλύτερα για την πατρίδα μου. Είμαι οπαδός της αισθητικής. Δεν με ενοχλούν καθόλου τα φτωχά ταπεινά σπιτάκια. Με ενοχλούν όμως οι χιλιάδες πολύχρωμες πλαστικές ταμπέλες και επιγραφές, η κιτσαρία, η άναρχη δόμηση και αν έχεις τον θεό σου, σε μάντρες σπιτιών μπλεγμένοι στα κάγκελα πλαστικοί κισσοί. Πλαστικοί κισσοί σε ένα νησί!!! Αίσχος! Αντί να φυτέψουν στο παρτέρι τους κάποια αναρριχητικά προτίμησαν να βάλουν πλαστικά. Ειλικρινά το βλέμμα μας δεν είχε να “ακουμπήσει” κάπου ωραία. Ότι βλέπαμε ήταν άσχημο. Ακόμα και ένα-δυο ωραία πράγματα που υπάρχουν χάνονται μέσα στην τόση ασχήμια.
Έπαθα κατάθλιψη και δεν μου έκανε όρεξη να φωτογραφήσω οτιδήποτε.
Είπαμε στην Ηρώ να πάμε μια βόλτα να δούμε τον τύμβο των Σαλαμινομάχων και μετά να πάμε σπίτι της για καφέ. Δεν θέλαμε να δούμε τίποτα.
Ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων βρίσκεται στη βόρεια ακτή της Κυνόσουρας, μπροστά στο θαλάσσιο χώρο όπου έγινε η ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π. Χ. Μια περιοχή που ήταν επιλογή του Θεμιστοκλή μια κι’ αυτή η θέση ευνοούσε τα μικρότερα και πιο ευκίνητα ελληνικά πλοία. Στο τέλος της ναυμαχίας, ο κραταιός περσικός στόλος είχε αφανιστεί και οι Έλληνες είχαν αποκρούσει την περσική απειλή. Έτσι διεσώθη η δημοκρατία και ο πολιτισμός στη Δύση.
Ο Τύμβος, είναι απλά ένας κυκλικός λιθοσωρός που έχει κατασκευαστεί από πωρόλιθους και λατύπη. Εκεί βρίσκεται και το χάλκινο άγαλμα των Σαλαμινομάχων, έργο του γλύπτη Αχιλλέα Βασιλείου – που δεν είναι κακό.
Τα παλιά χρόνια η Σαλαμίνα ήταν ένα ωραίο νησί, με κάποια υπέροχα νεοκλασικά κτίρια που μέχρι και ο μεγάλος μας ποιητής Άγγελος Σικελιανός είχε σπίτι. Από τότε που έγινε ο ναύσταθμος και άρχισαν να αράζουν όλα τα σαπιοκάραβα – συν που έγινε μόδα ως παραθεριστικό θέρετρο της Β΄ Πειραιά – όλα άλλαξαν.
Παλιότερα είχαν γίνει και κάποιες ανασκαφές όπου είχαν βρεθεί υπέροχα πράγματα. Και επειδή όπου κι’ αν σκάψεις στην Σαλαμίνα θα βρείς αρχαία, σταμάτησαν. Βαρέθηκαν. Τώρα όλα εγκαταλειμμένα στο έλεος του Θεού. Αρχαιολογικοί χώροι -σκουπιδότοποι, με μπάζα, πεταμένα άχρηστα μηχανήματα και τσουπ μια ταμπέλα που μας επισημαίνει πως αυτός είναι αρχαιολογικός χώρος. Τι ντροπή! Καλύτερα να τις βγάλουν τις ταμπέλες. Δεν μπορεί να διαβάζουμε “Αρχαιολογικός χώρος” και να βλέπουμε σκουπιδότοπο!
Ότι καλό βρέθηκε (αμφορείς, αγγεία, ψηφιδωτά κτλ. υπάρχουν στο αρχαιολογικό μουσείο Σαλαμίνας, το οποίο στεγάζεται – αν έχετε τον Θεό σας – σε ένα πρώην ετοιμόρροπο σχολείο. Έφτιαξαν ένα τεράστιο δημαρχιακό μέγαρο, αλλά μουσείο δεν έφτιαξαν!!! Το τέλος της λογικής.
Μουσείο Σαλαμίνας σε πρώην ετοιμόρροπο σχολείο: https://bit.ly/3fXG5jr
Διαβάζω στην Wikipedia για τα αξιοθέατα του νησιού: Τους 2 ανεμόμυλους από τον δέκατο όγδοο αιώνα, το Ευριπίδειο θέατρο, την οικία Άγγελου Σικελιανού, το σπήλαιο του Ευριπίδη, τον πέτρινο Φάρο και το Δημαρχιακό μέγαρο λέει, το οποίο πρόκειται περί αίσχους. Τεράστιο, άσχημο και τίγκα στην γυψοσανίδα.
Το βραδάκι, πηγαίνοντας για φαγητό σε μια παραθαλάσσια ψαροταβέρνα στα Κανάκια (φωτογραφία επάνω την ώρα που νυχτώνει), διασχίσαμε το μεγάλο πευκόφυτο δάσος. Υπέροχο και φτου φτου μην το ματιάσω. Αλλά με χιλιάδες καλώδια της ΔΕΗ ανάμεσα στα δέντρα. Δεν υπάρχει άραγε κίνδυνος; Ένα τσαφ να γίνει, πάει το δάσος. Παρανάλωμα. Και πουθενά δεν είδα Ιούνιο μήνα φύλακες ή πυροσβεστικά οχήματα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
2.500 χρόνια από την ναυμαχία της Σαλαμίνας: https://bit.ly/2Rx38bp
Ζει στο κτήμα του στην Σαλαμίνα: https://bit.ly/2TLePvT
Η δική μου Σαλαμίνα: https://bit.ly/3g26xs9
Μουσείο Σαλαμίνας σε πρώην ετοιμόρροπο σχολείο: https://bit.ly/3fXG5jr
——————————–
Τα παλιά, απλά νησιώτικα σπιτάκια, που είναι καλοσυντηρημένα είναι υπέροχα. Αλλά κάτι τέτοια δυστυχώς είναι ελάχιστα. Κυριαρχούν οι πολυκατοικίες του εργολάβου, οι κιτς κατασκευές, το πλαστικό και ότι του φανεί του Λωλόστεφανή.
Με την Όλγα Λασκαράτου και την Ηρώ, μια selfie πριν πάρουμε το ferry της επιστροφής.
——————————
