Έφυγε μόνος και ξεχασμένος.

Στα έργα του κατορθώνει να συνθέσει ένα “υπερπραγματικό” σκηνικό με ποιητική, μελαγχολική και μυστηριακή ατμόσφαιρα. Περιβάλει με μοναδικό τρόπο τις ανθρώπινες μορφές που χαρακτηρίζονται από έντονη εσωτερικότητα και προκαλούν – για τα “κρυμμένα” συναισθήματά τους – έντονη συγκίνηση στους θεατές.

Η αμερικανική μελαγχολία έχει αποτυπωθεί εξαιρετικά στα έργα του Edward Hopper, που ζωγράφισε πορτραίτα των ανθρωπίνων σχέσεων της Αμερικής στην αρχή του περασμένου αιώνα, των ανθρώπων που φορούν τη μοναξιά σα δεύτερο ρούχο. Οι πίνακές του έχουν μια εσωτερική δύναμη που είναι αδύνατον να μην σταθείς να τους χαζέψεις για αρκετή ώρα. Σου δημιουργούν ιστορίες και σκέψεις. Χαρακτηρίζονται από μινιμαλισμό, ρομαντισμό, ρεαλισμό και υπερ-ρεαλισμό.

O Έντουαρντ Χόπερ (1882-1967) υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεαλισμού στην αμερικανική τέχνη του μεσοπολέμου. Γεννήθηκε στο Νίακ της Νέας Υόρκης και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σε αυτή τη μικρή επαρχιακή πόλη. Από το 1900 εγκαταστάθηκε οριστικά στη Νέα Υόρκη όπου αρχικά είχε πάει για σπουδές, ζώντας την καθημερινότητα της μεγαλύτερης μητρόπολης των Η.Π.Α. και ξαφνικά μέσα στην εφηβεία του αποφάσισε να ασχοληθεί με την ζωγραφική. Το ένστικτο τον έσπρωξε στα χρώματα, τις μπογιές και τα πινέλα. Οι γονείς του, που δεν συμφωνούσαν με αυτή την προοπτική, τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την εικονογράφηση, που συγγενεύει με την ζωγραφική. Οι γονείς του ενδιαφέρονταν περισσότερο για την επαγγελματική του αποκατάσταση έχοντας την πεποίθηση ότι η εργασία πρέπει να αποδίδει λεφτά. Στο πλαίσιο αυτό, ξεκίνησε σπουδές εικονογράφησης, αλλά στον πρώτο χρόνο τα παράτησε και επέστρεψε εκ νέου στη ζωγραφική.

Από το 1906 μέχρι το 1910 ο εκκολαπτόμενος ζωγράφος έκανε τρία ταξίδια στην Ευρώπη. Αναζήτησε τις καινούριες τάσεις στην τέχνη του συναναστρεφόμενος με άλλους ομοτέχνους του και ήταν ανοιχτός σε καινούριες αντιλήψεις που εμπλούτισαν και έκαναν πιο πολύχρωμες τις δικές του ιδέες. Επηρεάστηκε βαθιά από την τεχνοτροπία ζωγράφων, όπως ο Βελάσκεθ και Γκόγια, και από τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν το φως. Γενικά όμως η Ευρώπη τον επηρέασε πολύ. Του έδωσε εικόνες που διατηρήθηκαν ζωηρές στη μνήμη του, όταν επέστρεψε στην πατρίδα, εντείνοντας τις διακριτές διαφορές που εντόπιζε ανάμεσα στις δύο Ηπείρους.

Στα έργα του βλέπουμε μια Αμερική τρομακτικά σκληρή και ωμή. Το γεγονός αυτό αποτελεί μία εξήγηση του γιατί ζωγράφισε έργα στα οποία απουσιάζει η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Κύριο θέμα του είναι η αμερικάνικη μεγαλούπολη όπου, η ανία, η πλήξη, η μελαγχολία και η κατάθλιψη καταβροχθίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Του άρεσε να βλέπει τους ανθρώπους του μέσα από παράθυρα, καθισμένους, μόνους και απελπισμένους. Στις ανώνυμες προσόψεις από τούβλο, στους νυχτερινούς ερημικούς δρόμους, στις επιγραφές neon και τους σωλήνες του γκαζιού, στα μπαρ, τους κινηματογράφους, τα γραφεία, τα απρόσωπα δωμάτια των ξενοδοχείων και τα βενζινάδικα ανακαλύπτει και μορφοποιεί την αδυναμία φυγής του καθημερινού ανθρώπου από την κοινωνία της μάζας.

Πέθανε στις 15 Μαΐου 1967 όπως ακριβώς το είχε προβλέψει στα έργα του: «μόνος και ξεχασμένος».

Edward Hopper  

Στους πίνακες του εκφράζει τη μοναξιά, την αποξένωση και την έλλειψη επικοινωνίας που χαρακτηρίζουν τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου της βιομηχανικής εποχής στις μεγαλουπόλεις.

Οι φωτοσκιάσεις γοητεύουν τον καλλιτέχνη, ο οποίος είχε μελετήσει τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν το φως οι μεγάλοι Ευρωπαίοι ζωγράφοι, όταν μετά τις σπουδές του ταξίδεψε στην Ευρώπη (Παρίσι, Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, Βερολίνο) για να δει από κοντά έργα της ευρωπαϊκής ζωγραφικής.

Ο Έντουαρντ Χόπερ φιλοτέχνησε το πορτραίτο των ανθρωπίνων σχέσεων της Αμερικής, στην ανατολή του περασμένου αιώνα. Επέμεινε στη μοναξιά και την μελαγχολία που κουβαλούν οι ψυχές των ανθρώπων που παραμένουν ξένοι σε αυτήν την ζωή, και είναι σαν ο ίδιος να τους κρυφοκοιτάζει από ένα παράθυρο. Ζωγράφισε την αλήθεια.

Έγινε μια έκθεση πριν κάποια χρόνια στο Grand Palais στο Παρίσι που επιχείρησε να ρίξει φως στην πολυπλοκότητα του, η οποία αποτελεί ένδειξη του πλούτου του έργου και του ταλέντου του. Οι τεχνοκριτικοί τον ανέβασαν θριαμβευτικά στον θρόνο του.

Διαβάστε και για άλλους μεγάλους ζωγράφους

PAUL GAUGUIN: Ήταν καταθλιπτικός https://bit.ly/2jvaA2b

AMEDEO MODIGLIANI: Φυματικός και χασικλής μέσα στα πορνεία https://bit.ly/2N7uZad

FRANCIS BACON: Μια ολέθρια σχέση https://bit.ly/3d5gKQq

JOHANNES VERMEER: Αναγνωρίστηκε μετά θάνατο https://bit.ly/2W0JrZ2

CLAUDE MONET: Ο μεγάλος δάσκαλος https://bit.ly/2YvmtuB

GIORGIO DE CHIRICO: Γεννήθηκε στον Βόλο https://bit.ly/2xx1pcj

NIKI DE SAINT PHALLE: Την βίασε ο πατέρας της https://bit.ly/3ddY7tu

TAMARA de LEMPICKA: Τολμηρή, μυστηριώδης και bi–sexual: https://bit.ly/2rE0Cjt

FRIDA KAHLO: Πέθανε 47 ετών https://bit.ly/3bWq34Z

FERNANDO BOTERO: Παντρεύτηκε Ελληνίδα https://bit.ly/2YzFXOP

MARGARET KEANE: Αχ αυτά τα μάτια https://bit.ly/3ikFyYc

—————————————————-