Ήταν νάνος, μποέμ και γυναικάς…

Πέθανε από σύφιλη στα 36 του. Αριστοκρατικής καταγωγής, έμεινε νάνος λόγο επιμειξίας και στράφηκε στο αλκοόλ, τα καμπαρέ και τις πόρνες. Έγινε ένας από τους σπουδαιότερους μετα-ιμπρεσσιονιστές των τελών του 19^ου αιώνα, μαζί με τους Paul Cézanne, Paul Gauguin και Vincent Van Gogh, του οποίου υπήρξε και στενός φίλος. 

Henri de Toulouse -Lautrec: Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, στράφηκε προς την τέχνη, λόγω προβλημάτων υγείας του και έτσι μας άφησε χιλιάδες πίνακες, αφίσες, σκίτσα, διαφημίσεις και εικονογραφήσεις, μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 1901, μόλις στα 36 του χρόνια, από συνδυασμό αλκοόλ και σύφιλης.

Μαίρη Σβαρνιά (Ιστορικός Τέχνης – Μουσειολόγος) / Editor Νίκος Μουρατίδης

Γεννημένος στο Albi της Νότιας Γαλλίας το 1864, από ξεπεσμένους οικονομικά ευγενείς γονείς, ο μικρός Henri γνώρισε από πρώτο χέρι πολύ νωρίς στην ζωή του τα αποτελέσματα της επιμειξίας: οι γονείς του ήταν πρώτα εξαδέλφια και οι δύο προερχόμενοι από παρόμοιους γάμους, κάτι που επεδίωκαν οι ευγενείς της εποχής, ώστε να μην αλλάζουν χέρια οι περιουσίες. Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης επιμειξίας, ήταν το ότι παρ’ όλο που το υπόλοιπο σώμα του εξελίσσονταν κανονικά, τα πόδια του παρέμειναν παιδικά, σαν νάνου, ιδίως μετά από τα διαδοχικά τους σπασίματα όταν ο Henri ήταν δώδεκα και δεκατεσσάρων χρονών αντίστοιχα. Το γεγονός αυτό που σημάδεψε ανεξίτηλα τόσο την εμφάνιση, όσο και την ψυχοσύνθεσή του, ήταν αποτρεπτικό στο να συμμετάσχει στα χόμπι των ευγενών της εποχής, όπως το κυνήγι, η ιππασία και άλλα. Έτσι, ο μικρός Henri άρχισε από νωρίς να ζωγραφίζει, μια και σε ηλικία μόλις των οκτώ ετών η μητέρα του ανακάλυψε το ταλέντο του στο σκίτσο.

Έτσι η Ευρωπαϊκή καλλιτεχνική και εικαστική σκηνή απέκτησε ακόμα έναν μεγάλο ζωγράφο.

Η τέχνη του ήταν αρκετά συνυφασμένη με τον άστατο τρόπο ζωής του, κυρίως στην Μονμάρτη, την οποία και εγκατέλειπε σπάνια. Εκεί ήταν το Moulin Rouge, τα μπαρ και τα πορνεία. Ζωγράφιζε μανιωδώς την νυχτερινή ζωή του Παρισιού, τις πόρνες και το γυναικείο γυμνό, τα περίφημα καμπαρέ, το τσίρκο, τα café και τόσο η θεματολογία του, όσο και ο τρόπος που την απέδιδε, φανερώνουν έναν άνθρωπο που ισορροπούσε ανάμεσα στην θλίψη και το χιούμορ.

Ο Lautrec δεν ήταν οπαδός των ακαδημαϊκών θεωριών. Σκιτσάριζε και ζωγράφιζε πολύ γρήγορα, με ελεύθερες και εμπνευσμένες πινελιές. Η χρωματική του παλέτα ήταν απλή και κλασσική και απαρτιζόταν κυρίως από το άσπρο, τα κίτρινα, τα κόκκινα και τα μπλε. Αιρετικός και πολυπράγμων, υπήρξε πρωτοπόρος στην τέχνη της διαφημιστικής αφίσας και η σχέση του με τον Van Gogh τον έφερε κοντά και στην Ιαπωνική ζωγραφική, που τόσο θαύμαζε και ο άλλος μεγάλος μετά-ιμπρεσσιονιστής ζωγράφος. Επηρεασμένος έντονα από Ιάπωνες καλλιτέχνες όπως οι Katsushika Hokusai (1760-1849) και Ando Hiroshige (1797-1858), ζωγράφιζε τις αφίσες του με δυνατά περιγράμματα, που περιέκλειαν μεγάλες επιφάνειες από επίπεδα χρώματα και ανθρώπινες σιλουέτες.

Ο πρόωρος θάνατος του, κάθε άλλο παρά τυχαίος ήταν. Επρόκειτο για έναν ανάπηρο άνθρωπο, που ατύχησε να τον κοροϊδεύουν συχνά για την αναπηρία του και που το γεγονός αυτό τον κατέστησε ψυχικά ευάλωτο. Ο αλκοολισμός δεν άργησε να επέλθει. Ξεκινώντας από μπύρες και κρασί, κατέληξε να πίνει ακόμα και αψέντι και να συναναστρέφεται με πόρνες, μία εκ των οποίων, η Rosa La Rouge τον κόλλησε την σύφιλη. Με αρκετά βεβαρυμμένη τόσο την σωματική, όσο και την ψυχική του υγεία, νοσηλεύτηκε για τρεις μήνες σε σανατόριο στο Neuilly, επέστρεψε στο Παρίσι για να ταξιδέψει για λίγο στην Γαλλία και τελικά κατέληξε στο οικογενειακό του σπίτι στο Château Malromé, όπου και πεθαίνει στις 9 Σεπτεμβρίου του 1901.

Λέγεται πως οι τελευταίες του λέξεις, απευθυνόμενος στον εκκεντρικό πατέρα του, που εμφανιζόταν σπάνια ήταν: – “Γέρο ηλίθιε, το ήξερα πως δεν θα έχανες τον θάνατο μου”!

Επηρεασμένος έντονα από Ιάπωνες καλλιτέχνες όπως οι Katsushika Hokusai και Ando Hiroshige ζωγράφιζε τις αφίσες του με δυνατά περιγράμματα, σε μεγάλες επιφάνειες, με επίπεδα χρώματα και ανθρώπινες σιλουέτες.

Ζωγράφιζε μανιωδώς την νυχτερινή ζωή του Παρισιού, το γυναικείο γυμνό, τα περίφημα καμπαρέ, το τσίρκο, τα café και τις πόρνες.

Διαβάστε και για άλλους μεγάλους ζωγράφους

PICASSO: Ήταν κάποτε παιδάκι https://bit.ly/2zHZixv

PAUL CEZANNE‎: Δύστροπος, μοναχικός και πρωτοπόρος https://bit.ly/2NGxstD

HENRI MATISSE: Με καρκίνο, σε αναπηρικό καροτσάκι και δούλευε…. https://bit.ly/2hGMSmi

VINCENT VAN GOGH: Ανάμεσα στην κατάθλιψη και την μεγαλοφυΐα https://bit.ly/2vpa5Pd

PAUL GAUGUIN: Ήταν καταθλιπτικός https://bit.ly/2jvaA2b

AMEDEO MODIGLIANI: Φυματικός και χασικλής μέσα στα πορνεία https://bit.ly/2N7uZad

EDGAR DEGAS: Ο ζωγράφος που κατέληξε τυφλός… https://bit.ly/2SkKDnH

CLAUDE MONET: Ο μεγάλος δάσκαλος https://bit.ly/2YvmtuB