Τα τελευταία 20 χρόνια ζει εκτός Αθηνών, από εντελώς δική της επιλογή. Βαρέθηκε. Μια απόμακρη πρωταγωνίστρια του θεάτρου και του κινηματογράφου μας, έκανε το όνειρο της πραγματικότητα. Βρέθηκε μακριά απ’ όλους κι’ από όλα, σε ένα εξοχικό σπίτι, μόνη με πάρα πολλά ζωντανά να κόβουν βόλτες στην αυλή της. Ιδιαίτερη περίπτωση, αινιγματική προσωπικότητα, περίεργη καριέρα…
Κι’ όταν λέω “περίεργη καριέρα” εννοώ ότι, η πορεία της στο θέατρο είναι εκ διαμέτρου αντίθετη μ’ αυτήν στον κινηματογράφο. Στο θέατρο αριστούχος του θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, έχει παίξει μεγάλους συγγραφείς, σε παραστάσεις κορυφαίων σκηνοθετών, ενώ στον κινηματογράφο τίποτα, εκτός ίσως από τα “Κόκκινα φανάρια”.
Αυτή η συνέντεξη έγινε το 2022.
Την παρακολουθώ που όποτε έχει κέφι μπαίνει στο Facebook, σχολιάζει ή κάνει αναρτήσεις με ουσία και σκέψη, και σε ένα συνδυασμό με όλα αυτά που ανέφερα πιο πάνω, με έκαναν να της ζητήσω το τηλέφωνο της. Την πήρα και την ρώτησα αν θα ήθελε να κάνουμε μια κουβέντα. Δέχτηκε.
Κυρία Λαδικού χαίρομαι πολύ που σας μιλάω, πως περνάτε με την καραντίνα; Ήρεμα προς το παρών, αλλά να δω μέχρι πότε. Ευτυχώς είμαι στο χωριό που τα πράγματα είναι καλύτερα…
Και τι κάνετε; Περπατάτε, βλέπετε τηλεόραση… και τι άλλο; Ούτε περπατάω, ούτε τηλεόραση βλέπω (γέλια). Αγοράζω καθημερινά 2 εφημερίδες διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων, διαβάζω και κάποια sites και μετά τα βάζω όλα μαζί στο μπλέντερ και προσπαθώ να βγάλω άκρη. Έχουμε καταντήσει να μην έχουμε ούτε σωστή ειδησεογραφία… Επίσης κάνω τις δουλειές του σπιτιού, ταϊζω τα ζωντανά μου και διαβάζω. Λατρεύω τα βιβλία και το διάβασμα…
Τι διαβάζεται αυτή την στιγμή; Μάρκος Αυρήλιος “Τα εις εαυτόν” και τις “Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα” του Stephen Hawking.
Παύση μερικών δευτερολέπτων γιατί δεν περίμενα τέτοια απάντηση. Μια γυναίκα 88 ετών να διαβάζει Stephen Hawking δεν είναι σύνηθες. Αλλά θα μου πεις ούτε η Αλεξάνδρα Λαδικού είναι συνηθισμένη γυναίκα. Το ότι μετά από τέτοια καριέρα ζει μόνη στην Ακράτα, περιποιείται και ταϊζει καμιά 20αρια γατιά τα λέει όλα..
… πρόσφατα απόκτησα και μια σκυλίτσα.
Το βιογραφικό σας λέει ότι εσείς και ο μικρότερος αδελφός σας γεννηθήκατε στην Καβάλα. Αθήνα πότε ήρθατε; Μπορεί να γεννήθηκα στην Καβάλα, αλλά από την Αθήνα είμαστε. Απλά ο πατέρας μου ήταν πολιτικός μηχανικός στο δημόσιο και πηγαίναμε όπου διοριζόταν. Θυμάμαι και Γιάννενα, και Κέρκυρα, και Θεσσαλονίκη όπου μας πέτυχε και η κατοχή. Στην Αθήνα εγκατασταθήκαμε πια μετά τον πόλεμο.
Σε ποια γειτονιά; Τέρμα Ιπποκράτους προς Αλεξάνδρας, Μπουκουβάλα 6 ήταν το σπίτι μας. Ένα ωραίο νεοκλασικό που δεν υπάρχει πια. Το γκρέμισαν. Στον πάνω όροφο έμενε η οικογένεια Κούνδουρου, εξαιρετικοί άνθρωποι, με μια εκπληκτική βιβλιοθήκη και πιάνο. Που μ’ έχανες που μ’ έβρισκες, εκεί ήμουν.
Το να γίνετε ηθοποιός πως το αποφασίσατε; Στο γυμνάσιο ήμουν πολύ ντροπαλό και συνεσταλμένο κορίτσι και ξαφνικά, συμμετέχοντας σε σχολικές παραστάσεις, ανακάλυψα πως πάνω στην σκηνή ήταν πιο καλά τα πράγματα. Άρχισα να παίζω πιο συχνά και μάλλον θα ήμουν καλή, γιατί κάποια στιγμή ήρθαν κάτι αγόρια από την 8η και με ζήτησαν να παίξω στους “Πέρσες” του Αισχύλου την Άτοσσα (γέλια). Φαντάζεσαι, ένα σχεδόν 16χρονο κορίτσι να κάνει την Άτοσσα!!! Αλλά επειδή με ζήτησαν παιδιά από την 8η με κολάκεψε, και άκου τι έκανα. Το καλοκαίρι με είχε πάει η μητέρα μου στο Ηρώδειο να δούμε την Κοτοπούλη στην “Ορέστεια”. Στην παράσταση συμμετείχε και μια ηθοποιός που την έλεγαν Αθανασία Μουστάκα, η οποία με μάγεψε. Κίνησα λοιπόν γη και ουρανό, έμαθα που μένει και πήγα στο σπίτι της στην Κολοκυνθού. Χτυπάω, βγαίνει και της λέω το και το. Μπορείτε να μου δείξετε πώς να παίξω την Άτοσσα; Με έβαλε η γυναίκα μέσα και μου έμαθε τα πάντα. Την εκφορά του λόγου, τις παύσεις, τις ανάσες… Έσκισα στην παράσταση…
Συγνώμη αλλά μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με βλέψεις στο θέατρο, τα καλλιστεία που κολλάνε; Ήταν μια περίοδος που δεν είμασταν καλά οικονομικά και είχα ανάγκη τα χρήματα. Ο διαγωνισμός είχε και χρηματικό έπαθλο. Και τα πήγα καλά…
Οι γονείς σας δεν έπαθαν σοκ; Ο πατέρας μου έλειπε για δουλειές στην Αργεντινή και η μητέρα μου, μπα, ήταν πάντα ανοιχτό μυαλό. Ήταν μια εμπειρία και μια ευκαιρία να ξεφύγω κάπως. Βγήκα Β΄ Μις Ελλάς, και με τον τίτλο αυτό πήγα και μια βδομάδα στο Λονδίνο, όπου βγήκα αναπληρωματική Μις Κόσμος – δεύτερη μετά την Γαλλίδα.
Την ακούω που μιλάει τόσο ωραία, με διαύγεια, χωρίς να ξεχνάει ονόματα, το γέλιο της τόσο καθαρό και η φωνή της, αυτή η υπέροχη χαρακτηριστική φωνή. Κι’ όσο αφηγείται τόσο πιο πολύ με παρασύρει…
… τελικά ήμουν περίεργο παιδί. Για να καταλάβεις όταν στα 15 μου, έμαθα ότι δίνουν εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, που κανονικά έπρεπε να έχω τελειώσει το σχολείο για να πάω, εγώ έκανα κότσο τα μαλλιά μου, ντύθηκα μεγαλίστικα και πήγα. Στάθηκα απέναντι από την επιτροπή – Ροντήρης, Βεάκης κτλ – τους είπα ότι είμαι από επαρχία και ότι δεν είχα το απολυτήριο μαζί μου. Με άφησαν να παίξω και με πέρασαν. Εγώ βέβαια εξαφανίστηκα…πώς να τους έλεγα πως ήμουν 15; Απλά ήθελα να βεβαιωθώ ότι είμαι καλή – και βεβαιώθηκα.
Η Αλεξάνδρα με τον σύζυγο της και τα δυο αγόρια τους
Επίσης έχω διαβάσει ότι παντρευτήκατε πολύ νωρίς… Ααα αυτό άλλο θέμα. Έζησα μια εφηβεία ως μικρομέγαλη. Από τα 16 μου ήμουν – ας πούμε – αρραβωνιασμένη. Το αγόρι μου, πολύ όμορφος και από καλή οικογένεια, αλλά παθολογικά ζηλιάρης. Δεν ήθελε να πηγαίνω στα Γαλλικά, δεν ήθελε να κυκλοφορώ μόνη μου και τέτοια. Όταν τους έφερνα προ τετελεσμένου γεγονότος όμως δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Έτσι όταν έφυγα για τα καλλιστεία στο Λονδίνο, είχα φάει ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι από τον πατέρα μου – που είχε γυρίσει από την Αργεντινή – και με είχε πειράξει πάρα πολύ. Από το Λονδίνο λοιπόν, έστειλα γράμμα στο αγόρι μου, λέγοντας του ότι μόλις γυρίσω Αθήνα θέλω να παντρευτούμε γιατί δεν ήθελα να ξαναγυρίσω στο πατρικό μου. Και έτσι βρέθηκα 19 ετών, παντρεμένη και έγκυος στον πρώτο μου γιο. Μετά από λίγο ήρθε και ο δεύτερος γιος. Ο σύζυγος μου υπέροχος, μου στάθηκε σε πολλά ζητήματα αλλά αποδείχτηκε κάπως “ζωηρός”. Είχε εξωσυζυγικές σχέσεις. Από αντίδραση αποφάσισα να σπουδάσω υποκριτική. Με τον πρώτο μου γιο 13 μηνών και τον άλλο νεογέννητο όλα αυτά…
Και αφήσατε τα παιδιά σας; Μέναμε τότε σε μια ωραία μονοκατοικία στην Λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος της Καλλιθέας και είχα την μητέρα μου να προσέχει τα παιδιά. Πήρα το λεωφορείο, πήγα στον Μάνο Κατράκη για να μου κάνει προετοιμασία και έδωσα εξετάσεις στην σχολή του Κατσέλη. Του άρεσα φαίνεται του Κατσέλη και με έβαλε κατ’ ευθείαν στο β’ έτος – πράγμα που δεν ήταν καθόλου σύνηθες. Ο άντρας μου όμως είχε αντιρρήσεις. Να πας στον Κουν, και αν σε πάρει ο Κουν, τότε ναι, να σπουδάσεις, μου είπε. Πάω στον Κουν, δίνω εξετάσεις, και πάλι, ο Κουν με βάζει κατ’ ευθείαν στο β’ έτος. Ε, εκεί πια δεν μπορούσαν να πουν τίποτα.
Πόσα χρόνια μείνατε στον Κουν; Τρία. Υπέροχα χρόνια που με έφεραν σε επαφή με μεγάλους συγγραφείς και βέβαια με τον Κουν, που εκτός του ότι έκανε τις πιο Avant Garde παραστάσεις, ήταν ο πιο σημαντικός άντρας που γνώρισα στην ζωή μου. Στις εξετάσεις που δώσαμε για το πτυχίο, και σε επιτροπή του υπουργείου, βγήκα πρώτη. Ήταν η εποχή που ετοίμαζε την “Αυλή των θαυμάτων” του Καμπανέλλη με την Ζαβιτσιάνου. Ξαφνικά η Ζαβιτσιάνου έφυγε και ο Κουν έβαλε εμένα. Ήταν η πρώτη μου παράσταση. Μετά παίξαμε και μαζί, με τον ίδιο τον Κούν, “Θείο Βάνια”.
Στο σινεμά πότε σας ζήτησαν; Εκείνη την εποχή ήταν, όταν με φώναξε ο Φίνος για μια ταινία. Και έπρεπε να αποφασίσω αν θα φύγω από το θέατρο Τέχνης για να κάνω την ταινία. Κι’ έφυγα. Έλα όμως που η Βουγιουκλάκη, ήδη μεγάλο αστέρι του Φίνου, είχε αντιρρήσεις και του ζήτησε να μην κάνει την ταινία, και ο Φίνος την ακύρωσε…
Μένω έκπληκτος μ’ αυτό που μου λέτε. Τι λόγο είχε η Βουγιουκλάκη να σας ανταγωνιστεί; Εκείνη ήταν ξανθιά ενζενί και εσείς μελαχρινή ντάμα! Έλα ντε! Η ουσία είναι ότι βρέθηκα χωρίς θέατρο και χωρίς ταινία…
Υπήρχαν κι’ άλλοι που σας πολέμησαν στην αρχή; Ναι, υπήρχε ένας δημοσιογράφος, ο Κώστας Νίτσος, πολύ σημαντικός για τα θεατρικά μας πράγματα, όπου ήταν ο μόνος που μου έγραψε άσχημη κριτική για την εμφάνιση μου στον “Θείο Βάνια”.
Στην συνέχεια τι έγινε; Πήγα και ζήτησα δουλειά στον Μουσούρη. Ο οποίος με δοκίμασε και αποφάσισε να με βάλει σε κωμωδία. Έτσι έπαιξα στον “Πειρασμό” του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Σκίσαμε και τελικά έμεινα 3 χρόνια στον Μουσούρη.
Ο Φίνος σας ξαναφώναξε; Ποτέ. Όποιες ταινίες έκανα ήταν εκτός Φίνου.
Βλέποντας όμως τις ταινίες σας, διαπιστώνω ότι παίζατε όπου ναναι. Γιατί αυτό; Γιατί δεν μ’ ενδιέφερε ο κινηματογράφος. Ίσως γιατί είχε πολύ παρασκήνιο και πολύ ίντριγκα, δεν ξέρω τι να πω. Στο θέατρο αισθανόμουν ότι είμαι στο σπίτι μου. Δεν μου άρεσε ο κόσμος του σινεμά. Έβλεπα στα γυρίσματα κάποιες ηθοποιούς να διαβάζουν το Ρομάντσο, την στιγμή που εγώ διάβαζα Ζαν Ζενέ στα Γαλλικά και Πίντερ στα Αγγλικά. Ήμουν εντελώς ξεκομμένη από το περιβάλλον…
Ναι αλλά απ’ την άλλη κάνατε “Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη”… Για τα λεφτά. Όποιες ταινίες έκανα ήταν για τα χρήματα.
Και τα “Κόκκινα φανάρια”; Και πάλι, να σου πω ότι στο θεατρικό έργο υπάρχουν δυο βασικοί γυναικείοι ρόλοι, αυτός που έπαιξε η Καρέζη και ο δικός μου. Στην ταινία λοιπόν – τον δικό μου τον “έσπασαν” στα δύο και δημιουργήσαν έξτρα ρόλο – τον οποίο έπαιξε η Χρονοπούλου. Μάλλον δεν θα ήθελε η Καρέζη άλλη γυναίκα με ισάξιο ρόλο με τον δικό της… τι να πω;
Η αλήθεια είναι ότι γυναίκες σαν την Αλεξάνδρα Λαδικού εκείνη την εποχή σπάνιζαν στην Ελληνική θεατρική και κινηματογραφική σκηνή. Και κούκλα, και σοβαρή, και μορφωμένη, και αριστούχα του θεάτρου Τέχνης… Αυτές οι αναποδιές που είχε στο σινεμά μου δικαιολογούν μάλλον την αντιπάθεια της για τις ταινίες και το γεγονός ότι δεν έκανε μεγάλη κινηματογραφική καριέρα.
Στην προσωπική σας ζωή πως πήγαιναν τα πράγματα, με τον άντρα σας; Χώρισα. Μετά από 20 χρόνια γάμου, καταλάβαμε ότι δεν πήγαινε άλλο.
Ξαναπαντρευτήκατε; Όχι, απλά έκανα μια μακρόχρονη σχέση – 7 χρόνια – που ξέρεις τι λένε ε; Μετά από 7 χρόνια σχέση πρέπει να αποφασίσεις τις θα κάνεις. Και εμείς αποφασίσαμε να μην συνεχίσουμε…
Και αυτοεξοριστήκατε στο ΚΘΒΕ; (γέλια).. ε, όχι και αυτοεξορίστηκα. Ίσως τα καλύτερα μου χρόνια στο θέατρο. Με φώναξαν για 2 σεζόν και έμεινα 13 χρόνια.
Πως κι’ αυτό; Ξαφνικά με ήθελαν όλοι οι σκηνοθέτες. Ο Ευαγγελάτος, ο Μιχαηλίδης, ο Βολανάκης, ο Διαγόρας Χρονόπουλος, ο Ανδρέας Βουτσινάς με τον οποίο κάναμε πολλές παραστάσεις…
Απ’ όλους ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας σκηνοθέτες; Ο Κουν και ο Βουτσινάς. Α, και ο Ροντήρης. Μεγάλος δάσκαλος επίσης.
Από ηθοποιούς… ο Κατράκης φαντάζομαι… Ο Κατράκης ήταν σπουδαίος, αλλά και ο Χορν ήταν υπέροχος και λαμπερός.
Η Λαμπέτη σας άρεσε; Μέγιστη. Σπάνια βγαίνουν στο θέατρο τέτοιες γυναίκες…
Από τις καινούργιες; Υπάρχουν πολλές καλές, ξεχωρίζω όμως την Καραμπέτη και την Αμαλία Μουτούση. Σπουδαίες θεατρίνες.
Οι κολλητοί σας ηθοποιοί στο θέατρο ποιοι ήταν; Δεν είχα κολλητούς στο θέατρο. Κάναμε φιλίες με τους συναδέλφους που παίζαμε σε κάποια παράσταση, αλλά μέχρι εκεί. Στην επόμενη παράσταση, άλλοι φίλοι…
Μήπως τελικά εσείς ήσασταν περίεργη ή και λίγο σνομπ; Δεν ξέρω, άλλοι πρέπει να μας το πουν αυτό, αλλά σίγουρα δεν έκανα τίποτα με σκοπό. Δεν ήμουν απόμακρη ή ακατάδεχτη ούτε από φύση ούτε από θέση. Συνεχώς προσπαθούσα να βελτιώνομαι στην δουλειά μου. Συνεχώς αναζητούσα έργα και ρόλους όχι λαμπερής πρωταγωνίστριας, αλλά έψαχνα για ηρωίδες με ψυχισμό από έναν άλλο κόσμο…
Πλούσια ζωή, πλούσια καριέρα, με προκλήσεις. Δεν έβγαλα συμπέρασμα από την κουβέντα μας αν υπάρχει κάποια πικρία, αλλά μάλλον όχι. Απλά αντιμετώπισε τα πράγματα με την δική της οπτική, με τα δικά της “θέλω”. Η ζωή της “πλούσια” και με σκαμπανεβάσματα. Μια ζωή που της έδωσε δύο γιους και τρία εγγόνια.
Οι γιοι σας τι σας λένε; Παραπονιούνται που δεν σας χόρτασαν όταν ήταν μικροί; Θα σου πω μια φράση μου μου έχει πει ο μεγάλος μου και θα καταλάβεις. Μου είπε λοιπόν: “Μαμά, μπορεί να είσαι η μητέρα μου, αλλά σε σένα εκτιμώ τον άνθρωπο. Αυτό αγαπώ σε σένα”.
Κυρία Λαδικού θα επιστρέφατε στο θέατρο αν σας το ζητούσαν; Όχι. Δεν θέλω, δεν με γοητεύει πια…
Σας ευχαριστώ γι’ αυτήν την τηλεφωνική μας συνομιλία Κι εγώ ευχαριστώ και ελπίζω να συναντηθούμε κάποια στιγμή να σου πω και μερικά ακόμα μυστικά που δεν είπαμε. Ήταν ωραία πάντως η επικοινωνία μας έστω και κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες που γελοιωδώς μας έχουν επιβληθεί.
Το 1953 συμμετείχε στα καλλιστεία και κέρδισε τον τίτλο Β΄ σταρ Ελλάς, και στην φωτογραφία αριστερά στο βάθρο (No 2), είναι στο Λονδίνο, όπου βγήκε Β΄ μις Κόσμος.
Σχεδόν 20 ετών, φωτογραφία των διεθνών πρακτορείων από την συμμετοχή της στα καλλιστεία στο Λονδίνο το 1953
Δύο από τις ταινίες της: “Χώμα και Αίμα” και “Το μπλόκο”
Με τον Μάνο Κατράκη στα “Κόκκινα φανάρια”
Με τον Άλκη Γιαννακά στο “Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη”
Με την Μαρία Σκούντζου, στην τελευταία της εμφάνιση στο θέατρο με το έργο “Ανάσα ζωής”. Το είχαν παίξει σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά στο ΚΘΒΕ το 2007 και είχε σκίσει. Το ξανάκαναν στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης το 2014 σε σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου, όπου ήταν αποτυχία – όπως μου είπε η ίδια.
Διαβάστε άρθρα και για άλλους ηθοποιούς μας
ΔΑΦΝΗ ΣΚΟΥΡΑ: ΚΚΕ μέχρι το κόκκαλο https://bit.ly/2IbjjGI
ΤΑΣΣΩ ΚΑΒΒΑΔΙΑ: Η στρίγγλα που ήταν… αρνάκι https://bit.ly/38z8kA4
ΓΚΕΛΥ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν ήταν ρόδινη η ζωή της https://bit.ly/3p2WdTd
ΔΕΣΠΩ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ: Πέθανε από άνοια και θλίψη https://bit.ly/2seehxD
ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ: Είχε δύο μεγάλα πάθη https://bit.ly/2fYAJYS
ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΙΝΑΚΟΣ: Κρύφτηκε σε πηγάδι για να γλυτώσει https://bit.ly/34jR0ea
ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΟΥΝ: Μια ζωή γεμάτη δράματα https://bit.ly/2zOVz4p
ΑΛΚΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΣ: Το πιο ωραίο ρεμάλι του σινεμά https://bit.ly/2uikKtK
Δύο από τα γατιά της. Ένα μέσα κι’ ένα έξω από το σπίτι
—————————————————-
