ΑΝΤΡΕΣ

Ο ευγενής Δημήτρης Ταλαγάνης

Είναι απίστευτο. Από τις περιπτώσεις που μαθαίνεις την είδηση και παθαίνεις σοκ. Με τον Δημήτρη Ταλαγάνη, αλληλογραφούσαμε μέσω Facebook πάρα πολύ συχνά. Από εκείνον έγινε η πρώτη κίνηση. Μου σχολίασε στο messenger κάποιο άρθρο μου γράφοντας μου πολύ ωραία σχόλια και ξεκινήσαμε να κουβεντιάζουμε. Του ζ'ητησα να κάνουμε μια συνεντευξη και δέχτηκε.

Από

Νίκος Μουρατίδης

15 Απριλίου, 2023

1704

Είναι απίστευτο. Από τις περιπτώσεις που μαθαίνεις την είδηση και παθαίνεις σοκ. Με τον Δημήτρη Ταλαγάνη, αλληλογραφούσαμε μέσω Facebook πάρα πολύ συχνά. Από εκείνον έγινε η πρώτη κίνηση. Μου σχολίασε στο messenger κάποιο άρθρο μου γράφοντας μου πολύ ωραία πράγματα και ξεκινήσαμε να κουβεντιάζουμε. Του ζήτησα να κάνουμε μια συνεντευξη και δέχτηκε. Δεν προλάβαμε να την κάνουμε.

Ζούσε εκτός Αθηνών, δούλευε όποτε του το επέτρεπαν οι συνθήκες και μάλιστα θυμάμαι πριν ένα-δυο χρόνια που είχε κάνει μια έκθεση με Ρωσικές εικόνες από την συλλογή του, στο φουαγιέ του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά, πήγα, αλλά δεν τον πέτυχα. Είχε μόλις φύγει.

Έκθεση με εικόνες του 17^ου: https://bit.ly/3E6Gfzi

Τον γνώρισα – από απόσταση – στα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που έκανα παρέα με την Μελίνα, τον Αλέξη Ακριθάκη, την Γιούλια Γαζετοπούλου κ.α. Ήταν σε μια μεγάλη έκθεση του στην γκαλερί Δεσμός.

Ο Δημήτριος Ταλαγάνης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1945 και ήταν καλλιτέχνης και πολεοδόμος. Έζησε στην Αρκαδία τα παιδικά του χρόνια, μετά μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1964, οπότε και έφυγε στο εξωτερικό. Σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας και το 1971 πήρε δίπλωμα και μάστερ αρχιτεκτονικής. Επίσης έλαβε το πρώτο βραβείο για το σχεδιασμό του Νέου Μουσείου Λένιν. Η μελέτη αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, στην οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Το 1970 επίσης διακρίθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για το σχεδιασμό μιας πόλης 40.000 κατοίκων. Το 1971 πραγματοποίησε μια μελέτη εκμετάλλευσης του Φαληρικού όρμου, όπου πρότεινε την κατασκευή του Νέου Αθηναϊκού Θεάτρου.

Το 1971 άρχισε επίσης να ζωγραφίζει. Η πρώτη του έκθεση ζωγραφικής ήταν στο “Salon d’automne” του Grand Palais des Champs Élysées στο Παρίσι το 1973. Η δουλειά αυτή ήταν εμπνευσμένη από τον Γιώργο Σεφέρη. Συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο “Ρωμιοσύνη” του Γιάννη Ρίτσου. Επίσης πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα του το 1974 στο Foyer Royal de l’ Odéon. Τον Αύγουστο του 1974 γύρισε στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να εργάζεται ως αρχιτέκτονας. Επίσης, άρχισε να εκθέτει έργα του σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα. Το 1987 έγινε μεγάλη έκθεση με έργα του στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο.

Το 1998 διεκδίκησε την δημαρχία της Τρίπολης, αλλά τελικά αναδείχθηκε αντιδήμαρχος πολιτισμού.

Ο Δημήτρης Ταλαγάνης είχει φιλοτεχνήσει:

Το αναμνηστικό μετάλλιο στη συνάντηση Ρέιγκαν – Γκορμπατσόφ
Την ποιμαντική ράβδο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου
Το μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών
Τα αναμνηστικά της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και το δίσκο της εκεχειρίας.
Επίσης έχει σχεδιάσει το Άλσος των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Στις ερωτήσεις που του έστειλα για την συνέντευξη μας που δεν πρόλαβε να γίνει, τον ρωτούσα τόσο για την αρχιτεκτονική αλλά και για την ζωγραφική του. Ήθελα να κάνω δύο άρθρα. Ήθελα να μάθω για την ζωή του στην Ρωσία, να μου πει τις σκέψεις του για την Αρχαία Ελλάδα και τον Χριστιανισμό, για το ΚΚΕ, να μου μιλήσει για την Τρίπολη, τον Κώστα Γαβρά, την Μελίνα, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Αλέξανδρο Ιόλα, τον Γιώργο Σεφέρη, τον Ρίτσο… για το μνημείο του Κολοκοτρώνη που ονειρευόταν να φτιάξει. Στο τέλος μάλιστα τον ρωτούσα: “Μήπως έχεις να μου στείλεις φωτογραφίες από τις δουλειές σου ως αρχιτέκτονας (Μουσείο Λένιν, πόλη στην Ιαπωνία, σχέδια από Φάληρο κλπ.);”.

Μακάρι να μπορούσα να δημοσιεύσω μέρη από την αλληλογραφία μας, αλλά επειδή μου έστελνε πάντα στο messenger υποθέτω ότι δεν θα ήθελε να δημοσιοποιηθούν.

Ο Δημήτρης Ταλαγάνης πέθανε 15 Απριλίου 2021 στη ΜΕΘ 4 του Νοσοκομείου «Σωτηρία» όπου νοσηλευόταν. Ήταν 76 ετών.

Αγαπημένε μου Δημήτρη καλό σου ταξίδι και να ξέρεις πως θα μου λείψουν τα σχόλια σου, οι ευγενικές σου κουβέντες και τα links με τα άρθρα και τα βιντεάκια που μου έστελνες κατά καιρούς…

Αυτό το έργο, το είχε έτοιμο να μου το δώσει, αλλά δεν πρόλαβε. Ευτυχώς μου το έφερε συνεργάτης του…. Πίσω έχει και προσωπική αφιέρωση. Με σόκαρε ο χαμός του. Και αναρωτιέμαι τι θα γίνουν τα έργα του και οι συλλογές του. Είχε μια υπέροχη συλλογή από Ρωσικές εικόνες π.χ. Τι λέει ο Δήμος Τρίπολης ή το Υπουργείο Πολιτισμού;

Η συλογή του Δημήτρη Ταλαγάνη με εικόνες του 17^ου: https://bit.ly/3E6Gfzi