Το 1980 άρχισα να συνεργάζομαι με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, κάνοντας την προβολή των δίσκων του ΩΔΕΣ και ΡΑΨΩΔΙΕΣ, και έκτοτε μείναμε φίλοι… Μια φορά που θα πήγαινα στο Λονδίνο για κάτι δουλειές, ο Βαγγέλης με παρακάλεσε να του πάω κάτι πράγματα από την Ελλάδα…
Πράγματι ήρθαν και μου έδωσαν για να του πάω, ένα αρκετά μεγαλούτσικο πακέτο. Όταν έφτασα στο Λονδίνο πήγα το πακέτο στο σπίτι του, και εντελώς τυχαία ήταν εκεί ο Ντέμης Ρούσος. Ο Βαγγέλης μας γνώρισε, καθίσαμε, αρχίσαμε να κουβαντιάζουμε, τους έλεγα τα νέα από την Ελλάδα όταν σε λίγη ώρα ο Ντέμης σηκώθηκε και πήγε προς τα μέσα… Εμείς με τον Βαγγέλη συνεχίσαμε να λέμε τα δικά μας… αλλά ο Ντέμης εξαφανισμένος. Κάποια στιγμή το συνειδητοποιεί ο Βαγγέλης και με ρωτάει, “που είναι ο Ντέμης”; Του είπα πως πήγε προς τα μέσα, μάλλον τουαλέτα.
Σηκώθηκε σφαίρα και πήγε προς τα μέσα. Εντός δευτερολέπτου άκουσα αγριοφωνάρες… Έτρεξα και τους βρήκα στην κουζίνα να τσακώνονται πάνω από ένα τάπερ που περιείχε… χοιρινό με σέλινο. Ο Ντέμης το είχε ανοίξει και έτρωγε κανονικότατα – έξαλλος ο Βαγγέλης.
Βλέπετε, το πακέτο που του κουβάλησα, περιείχε διάφορα τάπερ με αγαπημένα Ελληνικά φαγητά του Βαγγέλη (χοιρινό με σέλινο, σουτζουκάκια, τυρόπιτα, σπανακόπιτα κ.α.), και δεν ήθελε κανείς να του φάει ούτε μπουκιά. Τσακώνονταν σαν μικρά παιδιά…
Για μένα ο Ντέμης ήταν ο πρώτος ethnic καλλιτέχνης πριν καν ανακαλυφθεί ο όρος…
Πραγματικά με στεναχώρησε το γεγονός του θανάτου του Ντέμη Ρούσου. Μερικοί κατάπτυστοι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν τον συμπαθούσαν καθόλου κι’ όταν αναφέρονταν σ’ αυτόν έγραφαν: «Ο χοντρός με την ψιλή φωνή». Κι’ όμως ο Ντέμης, χοντρός, ντυμένος με καφτάνια, και με αυτήν την «ψιλή» φωνή, έκανε τεράστια Ευρωπαϊκή επιτυχία συμπεριλαμβανομένης και της Αγγλίας, που είναι η πιο δύσκολη αγορά για μη Βρετανούς καλλιτέχνες.
Ο Ντέμης πέθανε σε ηλικία 69 ετών μετά από μακρόχρονη νοσηλεία. Την είδηση επιβεβαίωσε τόσο το νοσοκομείο Υγεία, όσο και η κόρη του Έμιλι, μιλώντας στη Γαλλική εφημερίδα Figaro.
APHRODITE’S CHILD: Ντέμης Ρούσσος, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Λουκάς Σιδεράς.
Ανήμερα της επετείου των γενεθλίων του και ενάμιση χρόνο από το θάνατό του ο Ντέμης Ρούσσος, απόκτησε το δικό του μουσείο στην Ολλανδία. Τα εγκαίνια του «The Demis Roussos Museum» έγιναν από τα δύο παιδιά του, Emily & Cyril.
——————————————–
Διαβάστε επίσης το άρθρο “Το συγκρότημα φαινόμενο”, εδώ: https://bit.ly/2y2ceRl
Κι’ άλλα άρθρα για μουσική
ΑΡΛΕΤΑ: Ταλαιπωρήθηκε https://bit.ly/2wzEwiR
ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ: Γιατί αυτοκτόνησε; https://bit.ly/3aKbNN6
ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ένα ζεϊμπέκικο μπλουζ για πάρτη του https://bit.ly/3iY2pIi
ΒΛΑΣΣΗΣ ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ: Έτσι θα τον θυμάμαι πάντα https://bit.ly/31koDyf
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ: Για τον Νίκο https://bit.ly/2H0Wa4d
ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ: forever https://bit.ly/2BoKrvd
Με άγγιξε η δήλωση του σε κάποια από τις συνεντεύξεις του ”ότι οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν και δεν αγαπιούνται όπως παλιά”…
πανούκλα έπεσε ,να πάρει και να σηκώσει…όλοι
κλεισμένοι στο καβούκι τους…
Πράγματι πρωτοπόρος ο Ντέμης στο ”έθνικ στυλ ”…
σχετικά με το φαγητό είχε πει γελώντας ότι δεν γεννήθηκα για νάμαι αδύνατος…large σε όλα του…
οικείος, χωρίς προσωπείο…αξέχαστος…εμένα με
αντιπροσωπεύει το it’s five o΄ clock and I walk through the empty streets…μου θυμίζει τα χρόνια της αθωότητος, του ερωτισμού…τότε που όλα ήταν λαμπερά και υποσχόμενα…
Ποιά τέρατα ήταν αυτά που έλεγαν ο χοντρός με την ψιλή φωνή????Ο τραγουδιστής με την αγγελική φωνή έπρεπε να λένε.Αλλά συγνώμη κιόλας η Ελλάδα μας είναι πολύ πίσω σε θέματα πολιτισμού.Άνθρωποι που μας έκαναν υπερήφανους έξω εδώ στην Ελλάδα τους απαξίωσαν τους λοιδόρησαν τους κυνήγησαν κλπ κλπ κλπ.Ενώ έδωσαν τιμές και δόξες σε φελλούς και μετριότητες…Αχ Ελλαδίτσα, τα τρως τα παιδιά σου.
Φωνή που ξεχωρίζει μεχρι σήμερα! Σε όλα τα τραγούδια που τουλάχιστον εγώ ξέρω, είναι επιτυχίες, σε όσες γλώσσες τα έχει πει! Πολύ έξυπνος και σαν επιχειρηματίας !
Αρχικά ένα μεγάλο μπράβο για το άρθρο αυτό μνημόσυνο για τον Ντέμη.Ο μουσικός κόσμος του Ντέμη και αυτή η φωνή είναι μοναδική.Περασαν σχεδόν πενήντα χρόνια και ακόμη με συγκινεί.Οσο για τους χαρακτηρισμούς ορισμένων δημοσιογράφων είναι ανάξιες σχολιασμού.Ο Ντέμης θα ζει παντοτινά στις καρδιές μας