Γεννήθηκε στον Βόλο…

Οι πίνακες του διακατέχονται από οράματα και ποιητικά στοιχεία, ενώ χαρακτηρίζονται σαν αινιγματικές συνθέσεις με τάσεις σουρεαλιστικές, μεταφυσικές και υπερρεαλιστικές. Τα έργα του κατά την περίοδο 1911-19 αναγνωρίζονται από την πλειοψηφία των τεχνοκριτικών σαν σημαντικά και ξεχωριστά στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης.

Ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο, (Giorgio de Chirico), γεννήθηκε στον Βόλο στις 10 Ιουλίου 1888, και ήταν Ιταλός ζωγράφος, συγγραφέας και γλύπτης, γνωστός κυρίως σαν πρωτοπόρος της Μεταφυσικής ζωγραφικής (Pittura metafisica) αλλά και για την επιρροή που άσκησε σε καλλιτεχνικά ρεύματα του 20^ου αιώνα, όπως ο υπερρεαλισμός και η Νέα Αντικειμενικότητα (Neue Sachlichkeit).

Τα 18 πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε στην Ελλάδα

Ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρομικού δικτύου το 1881, ενώ η μητέρα του ήταν πρώην τραγουδίστρια της όπερας. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα το 1897. Το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, μέσα στον οποίο μεγάλωσε ο ντε Κίρικο, υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον. Σε ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο, περιέγραψε τα παιδικά του χρόνια με αναφορά στην αρχαία Ελληνική μυθολογία και ειδικότερα στο μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας που ξεκίνησε απο τον Βόλο. Πρώτος δάσκαλος του ντε Κίρικο υπήρξε ένας νέος Έλληνας ζωγράφος από την Τεργέστη, ονόματι Μαυρουδής. Αργότερα, την περίοδο 1903-5, φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή καλών Τεχνών με δασκάλους τους: Γεώργιο Ροϊλό, Κωνσταντίνο Βολανάκη και Γιώργο Ιακωβίδη. Το Μάιο του 1905 ο πατέρας του πέθανε και την επόμενη χρονιά, το φθινόπωρο του 1906, εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό του στο Μόναχο, όπου ξεκίνησε σπουδές στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών, παρακολουθώντας μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής. Αποχώρησε από την Ακαδημία πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του και το καλοκαίρι του 1909 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο.

Το 1911 μετακόμισε στο Παρίσι έχοντας προηγουμένως επισκεφτεί για λίγες ημέρες το Τορίνο το οποίο απεικόνισε αργότερα σε μία σειρά πινάκων του. Εκμεταλλευόμενος τις διασυνδέσεις τού αδελφού του, στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού, ο ντε Κίρικο έγινε θερμά δεκτός και το 1912 παρουσιάστηκαν τρία έργα του στη Φθινοπωρινή Έκθεση (Salon), μία Αυτοπροσωπογραφία και οι συνθέσεις Το αίνιγμα ενός φθινοπωρινού απογεύματος και Το αίνιγμα του χρησμού.

Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τους: Γεώργιο Ροϊλό, Κωνσταντίνο Βολανάκη και Γιώργο Ιακωβίδη.

Τον Ιούνιο του 1919, ο ντε Κίρικο βίωσε μία «αποκάλυψη», όπως ο ίδιος την αποκάλεσε αργότερα, πιθανότατα στη θέα ενός έργου του Τιτσιάνο στην Πινακοθήκη Μποργκέζε της Ρώμης, σηματοδοτώντας μία μεταβατική φάση στις αρχές της δεκαετίας τού 1920. Στα πλαίσια μίας βαθιάς αλλαγής, ξεκίνησε να αντιγράφει έργα των Δασκάλων της Ιταλικής Αναγέννησης, μιμούμενος το ύφος τους και αναπτύσσοντας ένα νεοκλασικό ύφος, σημαντικά διαφοροποιημένο από τις προγενέστερες δημιουργίες του.

Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν γεμάτα γνωριμίες, επιρροές από τα έργα του Νίτσε, ταξίδια και εκθέσεις σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην Νέα Υόρκη. Και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο ντε Κίρικο φιλοτέχνησε μία σειρά πινάκων στο ύφος του Ρενουάρ, σε μία χρονική περίοδο που γενικά η τέχνη του γνώρισε αρκετές αλλαγές, υιοθετώντας επίσης ένα είδος ακαδημαϊκού ρεαλισμού. 

Η υπερρεαλιστική κοινότητα υποδέχθηκε θερμά το έργο του, παρά το γεγονός πως είχε διακοπεί η επαφή της με τον ντε Κίρικο.

Μετά την επιστροφή του στο Μιλάνο στα τέλη του 1939, καταπιάστηκε με έργα νεομπαρόκ ύφους, εμπνευσμένα από αντίστοιχα του Ρούμπενς ή του Βελάσκεθ, τα οποία και παρουσίασε το 1942 στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1971 ξεκίνησε η καταγραφή του έργου του από τον Claudio Bruni Sakraischik, ενώ δύο χρόνια αργότερα, εκδόθηκε η πρώτη ανθολογία κειμένων του από τον Wienland Schmied. Πέθανε στις 20 Νοεμβρίου του 1978 σε ηλικία 90 ετών.

Η πολύ πετυχημένη Ελληνίδα σχεδιάστρια μόδας, Μαίρη Κατράντζου, έχει παραδεχτεί ότι σε κάποια σχέδια της έχει επηρεαστεί από το έργο του Ντε Κίρικο και από τα κοστούμια που έχει σχεδιάσει εκείνος για το θέατρο (φωτογραφία δεξιά).

Είναι από τους ζωγράφους που έχει κάνει δεκάδες αυτοπροσωπογραφίες του και έχει επηρεαστεί από την αρχαία Ελλάδα και τον νεοκλασσικισμό.

—————————————————–

Δείτε ένα υπέροχο video. Δεν πειράζει που είναι στα Ιταλικά, δεν πειράζει που είναι 15 λεπτά, οι φιλότεχνοι θα το απολαύσουν, όπως εγώ.

———————————————

Διαβάστε και για άλλους μεγάλους ζωγράφους

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ο μεγάλος υπερρεαλιστής ποιητής και ζωγράφος https://bit.ly/2pY7KWH

AMEDEO MODIGLIANI: Φυματικός και χασικλής μέσα στα πορνεία https://bit.ly/2N7uZad

Eugène DELACROIX: Ο μεγάλος φιλέλληνας https://bit.ly/2Wlo7fK

JEAN COCTEAU: Ο ζωγράφος και το Μουσείο του https://bit.ly/3de4GMJ

FERNANDO BOTERO: Παντρεύτηκε Ελληνίδα https://bit.ly/2YzFXOP

EDWARD HOPPER: Έφυγε μόνος και ξεχασμένος https://bit.ly/3eV5IhW

MARGARET KEANE: Αχ αυτά τα μάτια https://bit.ly/3ikFyYc

ELIAS KOLIVAS: Μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ζωγράφου https://bit.ly/2CTcJku

—————————————————–