Ευαγγελία Δομάζου: Η μαμά μου η Βίκυ Μοσχολιού

Με την Ευαγγελία δεν γνωριζόμουν, μέχρι που έκανα ένα 3ωρο αφιέρωμα στην εκπομπή μου για την Βίκυ Μοσχολιού και μου έστειλε ένα μήνυμα για να με ευχαριστήσει και να μου πει πόσο πολύ την είχα συγκινήσει μ’ αυτά που έλεγα για την μαμά της. Γίναμε φίλοι στο Facebook, ανταλλάξαμε και τηλέφωνα. Μεσολάβησε και η πανδημία, οπότε ακόμα δεν έχουμε βρεθεί από κοντά.

Της ζήτησα να κάνουμε τηλεφωνικά μια κουβέντα για την Βίκυ, μόνο και μόνο για να μας πει από πρώτο χέρι κάποια πράγματα και να καταλάβουμε έτσι τον χαρακτήρα της μεγάλης μας ερμηνεύτριας. Με χαρά δέχτηκε να μου μιλήσει και να μου δώσει και κάποιες φωτογραφίες από το προσωπικό – το οικογενειακό τους άλμπουμ. Η Βίκυ έκανε τρία παιδιά. Πρώτη ήταν η Ράνια, δεύτερη η Ευαγγελία και τρίτος ο Αλέξανδρος που πέθανε λίγες ώρες μετά την γέννηση του- στο νοσοκομείο. (στην φωτογραφία κάτω η Ευαγγελία αριστερά και η Ράνια δεξιά)

Ευαγγελία μου πως περνάς την περίοδο της καραντίνας; Νίκο μου δυστυχώς είμαι μόνη μου. Ο γιος μου λείπει, λείπει και η αδελφή μου οικογενειακώς στην Πάρο… άστα να πάνε

Και τι κάνεις, πως και που εκτονώνεσαι; Ξεκίνησα το περπάτημα. Παλιά δεν περπατούσα, αλλά τώρα βρίσκομαι με κάποιες φίλες μου που κι’ αυτές είναι μόνες και που ξέρω ότι προσέχουν και κάνουμε βόλτες, λέμε τα δικά μας τέτοια…

Γενικά είσαι σπιτόγατα ή σου αρέσει να κυκλοφορείς και να ταξιδεύεις; Γενικά ναι, μ’ αρέσει το σπίτι, ηρεμώ, βλέπω και ένα σωρό ταινίες και σειρές, τα Σαββατοκύριακα όμως τρελαίνομαι. Είχα μάθει να βγαίνω και αυτό το κλείσιμο μέσα με ζορίζει. Όσο για ταξίδια μ’ αρέσουν πολύ, αλλά τώρα πια είναι δύσκολο…

Πες μας μερικά πράγματα για σένα και την οικογένεια σου. Λοιπόν, και εγώ και η αδελφή μου ερωτευτήκαμε Παριανούς, Ναουσαίους. Εγώ ήμουν 19 ετών και δώστου συνέχεια πηγαιν’ έλα στην Πάρο. Για καλοκαίρια δεν το κουβεντιάζω, έμενα συνέχεια εκεί και δούλευα. Από σερβιτόρα και πωλήτρια σε μαγαζιά μέχρι στα Blue Star και σε ξεναγήσεις. Είχα τελειώσει το Μαράσλειο, μετά την Αμερικάνικη Ένωση, Γαλλική Ακαδημία και το St. George college και τόχα με τις ξένες γλώσσες. Παντρεύτηκα στην Πάρο, έκανα και τον γιο μου – τον Σταμάτη μου –  αλλά μετά από πολλά χρόνια χώρισα. Μετά ξαναπαντρεύτηκα, αλλά και πάλι στάθηκα άτυχη. Έγινε μια ληστεία στην Alpha Bank και ο άντρας μου πηγαίνοντας να πιάσει τους ληστές, σκοτώθηκε. Έτσι πήρα τον γιό μου, που τότε ήταν 14, και γυρίσαμε Αθήνα – όπου και μένω πια μόνιμα. Ο Σταμάτης βέβαια πηγαίνει συνέχεια για να βλέπει τον πατέρα του – που έχουν άριστες σχέσεις. Ευτυχώς είναι εκπληκτικό παιδί, μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά, τέλειωσε τεχνικό λύκειο και από πέρσι παρακολουθεί μαθήματα τουριστικών επαγγελμάτων γιατί θέλει να κάνει κάτι δικό του. Τώρα όποτε είναι στην Πάρο – για να βγάζει τα έξοδα του, δουλεύει service.

Τώρα ασχολείσαι με κάτι επαγγελματικά; Από τότε που ήρθα στην Αθήνα δεν δουλεύω, οπότε έχω άπλετο χρόνο για τον εαυτό μου. Όταν δούλευα χτύπαγα 12ωρα και δεν προλάβαινα ούτε στον καθρέφτη να με δω, που λέει ο λόγος… (γέλια)

Οι διάσημοι γονείς

Εσύ και η αδελφή σου, είστε παιδιά διάσημων γονέων… πως το βίωσες αυτό ως παιδί; Αν μας συναναστραφείς – τόσο εγώ όσο και η Ράνια, δεν έχουμε καμία διαφορά από τα υπόλοιπα παιδιά. Εγώ προσωπικά στην καθημερινότητα μου δεν βίωσα κάτι διαφορετικό – και νομίζω ότι αυτό οφείλεται στην μαμά μας. Αφού μερικές φορές που φίλες μου με συστήνουν σε κόσμο λέγοντας ποια είμαι, και μου λένε «μεγάλη μας τιμή», ντρέπομαι.

Μιλώντας πάντα για την παιδική ηλικία, τους είχες «χορτάσει» τους γονείς σου ή σου έλειπαν λόγω των υποχρεώσεων τους; Θα σου μιλήσω με ειλικρίνεια. Μου έλειπαν πάρα πολύ. Έλειπαν συνέχεια για τις δουλειές τους. Και όταν ήταν σπίτι, η μαμά ήταν αυστηρή για να κρατήσει τις ισορροπίες και ο μπαμπάς όταν γύριζε από την προπόνηση, παίζαμε λίγο κρυφτό και μετά πήγαινε να ξαπλώσει. Όταν ήμουν 9 ετών και χώρισαν, μου έλειπε αφόρητα ο μπαμπάς μου.

Θυμάσαι στιγμές να παίζεις με την μητέρα σου; Όχι. Δεν παίζαμε με την μαμά. Θυμάμαι εκατομμύρια στιγμές στην αγκαλιά της ή να μας σφίγγει και να μας γεμίζει φιλιά… αλλά δεν παίξαμε ποτέ μαζί. Έτσι τουλάχιστον θυμάμαι. Ίσως επειδή παίζαμε κυρίως με τον μπαμπά… δεν ξέρω. Θα ρωτήσω και την Ράνια. Από την μαμά μου θυμάμαι άλλα πράγματα και τώρα που είμαι πια 53 ετών, σκέφτομαι ότι η μαμά έκανε πιο ουσιαστική δουλειά μαζί μας.

Όταν, αργότερα έγινες έφηβη, την ρωτούσες πράγματα που αφορούσαν την γυναικεία ιδιοσυγκρασία ή το sex; Χαχαχαχαχα… καλά αν ήταν τώρα μαζί μας θα γέλαγε κι’ εκείνη. Ωραία ερώτηση Νίκο μου. Όχι λοιπόν, δεν χρειάστηκε ποτέ να ρωτήσουμε τίποτα. Από μόνη της καθόταν και μας μιλούσε γι’ αυτά τα θέματα ή μας έδινε συμβουλές.

Ήταν άνετη στο να σου δώσει να καταλάβεις; Εντελώς και θα σου πω ένα παράδειγμα. Γυμνάσιο πηγαίναμε, όταν μας πήρε μαζί της διακοπές στο Άμστερνταμ, και κάποια στιγμή μας πήγε βόλτα στην γειτονιά που ήταν τα κορίτσια στις βιτρίνες, καθισμένα γεμάτα ηδυπάθεια για να προσελκύσουν πελάτες. Κοιτάζαμε έκθαμβες το θέαμα, οπότε μας εξήγησε τα πάντα και μας είπε: “Ότι και να σας τύχει στην ζωή σας, καλύτερα να σκουπίζετε σκάλες, παρά να ζείτε έτσι. Αυτό είναι η κατάντια της γυναίκας”. Πάντα μας έδινε να καταλάβουμε και πάντα με παραδείγματα.

Όταν χώρισαν οι γονείς σου πως το αντιμετώπισες; Παιδιά ήμασταν. Η Ράνια 10 ετών και εγώ 9 και μας στοίχησε πολύ. Η Ράνια το πήρε κάπως πιο ψύχραιμα, αλλά εγώ που είχα – και έχω – αδυναμία στον πατέρα μου…ε, έκλαιγα συνέχεια. Δεν ήταν καθόλου εύκολο…

Στην μνήμη της Μοσχολιού

Βλέπω κατά καιρούς κάποιες αναρτήσεις σου στο ΦΒ, που μιλάς ή αναφέρεσαι στην μητέρα σου και μου αρέσει που κρατάς ζωντανή την μνήμη της. Αστειεύεσαι, την θυμάμαι καθημερινά. Το μυαλό και το σπίτι μου είναι γεμάτα από εκείνη. Είμαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος και αρκετές είναι οι φορές που στο ΦΒ βγάζω τις αλήθειες μου. Κι’ αν βλέπεις πολλές αναρτήσεις για την μαμά μου είναι γιατί είναι ζωντανή μέσα μου. Άλλωστε έχουμε φτιάξει και μια σελίδα που λέγεται Βίκυ Μοσχολιού-Vicky Moscholiou, που την διαχειριζόμαστε εγώ, η Ράνια και η ανιψιά μου η Βίκυ.

Τι θα θυμάσαι για πάντα από την μητέρα σου; Κατ’ αρχήν δεν έχουν φύγει καθόλου από το μυαλό μου όλες της οι συμβουλές. Επίσης δεν θα ξεχάσω την απλότητα της, την μεγαλοψυχία της, το ήθος της… Δεν θα ξεχάσω που λάτρευε τα οικογενειακά γλέντια, το γέλιο της, τα καλαμπούρια της, τις ρόμπες και τις παντόφλες που φόραγε πάντα μέσα στο σπίτι ή την κοκεταρία της όταν επρόκειτο να βγει έξω…

Το έχεις συνειδητοποιήσει πως ήταν μια από τις μεγαλύτερες φωνές της Ελλάδας; Και βέβαια. Και όσο μεγάλωνα τόσο πιο πολύ την παρακολουθούσα. Τώρα πια που βλέπω και ξαναβλέπω στο YouTube κάποιες ζωντανές εμφανίσεις της, όπως στο Ηρώδειο που ήταν καλεσμένη του Γιάννη Μαρκόπουλου, κάθε φορά που την βλέπω τρέχουν ποτάμι τα μάτια μου. Μέσα μου μουρμουρίζω, “α ρε μάνα υποκλίνομαι στο μεγαλείο σου”. Τοχεις δει, που κατέβασε το μικρόφωνο και “έπεσε” το Ηρώδειο από το χειροκρότημα;

Ναι, συνήθιζε να το κάνει αυτό. Στο σχολείο τι σου έλεγαν οι συμμαθήτριες σου; Με παρακαλούσαν να τους πηγαίνω αυτόγραφα (γέλια)

Όταν αργότερα άρχισες να φλερτάρεις και να βγαίνεις με αγόρια, τι αντιδράσεις είχες… (γέλια) καλά… για να με αφήσει να βγω με αγόρι, έπρεπε να περάσει από το σπίτι, να τον καθίσει κάτω και να μάθει τα πάντα – μόνο ΑΦΜ δεν του ζήταγε – χαχαχαχαχαχα… και μετά μας άφηνε να βγούμε. Ήθελε να ξέρει τα πάντα. Από το πιο αθώο φλερτ μέχρι τις παρέες μας.

Ποιος ήταν ο πρώτος διάσημος άνθρωπος που γνώρισες από την μητέρα σου και σε εντυπωσίασε; Όλοι, οι πάντες με εντυπωσίαζαν. Επειδή λάτρευα την δουλειά της μαμάς μου, όλοι οι διάσημοι που μπαινόβγαιναν σπίτι μας με ενθουσίαζαν… Ήταν πάρα πολλοί… Δυστυχώς δεν θυμάμαι τον πρώτο.

Είχε φιλίες από τον καλλιτεχνικό χώρο; Κανονικές φιλίες όμως, με τηλέφωνα, επισκέψεις, τραπεζώματα… τέτοια. Όχι, έτσι όπως το θέτεις, δεν είχε. Ήταν άνθρωπος της δουλειάς, κάθε μέρα δούλευε – εκτός από τα ρεπό της Δευτέρας.

Θυμάμαι στην κηδεία του Γιάννη Σπανού, που στείλατε με την αδελφή σου στεφάνι με λουλούδια… Τι ήταν ο Σπανός για την μητέρα σου; Τον αγαπούσε τρελά και τον σεβόταν. Αναγνώριζε ότι ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο στην πορεία της. Αλλά για το στεφάνι που ανέφερες, σε όλους τους συνεργάτες της που φεύγουν από την ζωή, πάντα στέλνουμε στην μνήμη της. Μην ξεχνάς ότι είμαστε οι νόμιμοι κληρονόμοι της.

Γενικά με παλιούς φίλους και συνεργάτες της μητέρας σου έχεις επαφές; Μόνο αν χρειαστεί… αλλιώς δεν μου αρέσει να ενοχλώ.

Όταν μαζεύτηκαν κάποιες τραγουδίστριες – μεγάλα ονόματα – και έκαναν συναυλία την εποχή που ήταν στο νοσοκομείο, ήσουν εκεί; Φυσικά. Όλοι μας είμασταν. Την συναυλία οργάνωσε η Χαρούλα Αλεξίου. Και πριν να δεις, που ερχόντουσαν όλες από το νοσοκομείο να την δουν και της τραγούδαγαν για να της δείξουν πως θα πουν τα τραγούδια… Το βράδυ της συναυλίας ο κόσμος πίστευε ότι θα την δει, ήταν όμως αδύνατον. Το ξέρεις πως πέθανε 16 Αυγούστου 2005 λίγο μετά αφού είχε τελειώσει η συναυλία;

Το σπίτι και το μουσείο Μοσχολιού

Από κανάλια σε έχει προσεγγίσει κάποιο να σου ζητήσει υλικό για να της κάνουν κάποιο αφιέρωμα ή κάποιο ντοκιμαντέρ; Κάποια αφιερώματα έχουν κάνει, όχι όμως κάτι ιδιαίτερο…

Συγνώμη που ρωτάω, δεν θυμάμαι τι είχε γίνει ακριβώς, αλλά το σπίτι που είχε φτιάξει με πολύ κόπο, το πουλήσατε έτσι δεν είναι; Καλά κάνεις και με ρωτάς γιατί ακόμα και τώρα πολύς κόσμος αναρωτιέται αν μιλάμε με την αδελφή μου. Το σπίτι είχε ξεκινήσει να το πουλήσει η μαμά μας 10 χρόνια πριν τον θάνατο της, αλλά δεν πουλιόταν. Ήταν ένα τεράστιο σπίτι 1.000τμ και εμείς δεν θα μπορούσαμε να το συντηρήσουμε. Κάποια στιγμή διαφωνήσαμε με την Ράνια στο να ρίξουμε την τιμή και οι τηλεοράσεις το έκαναν ολόκληρο θέμα. Έγραφαν κι’ έλεγαν ότι είχαμε “σφαχτεί”…

Δεν σας πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσε να γίνει ένα μικρό κομψό Μουσείο Βίκυ Μοσχολιού; Και συγχρόνως ένας ζωντανός χώρος εκπαίδευσης νέων λαϊκών τραγουδιστών; Το σκεφτήκαμε, αλλά είπαμε να γίνει μέσω κάποιου δήμου. Κάποια στιγμή ρωτήσαμε, απάντηση δεν λάβαμε, το αφήσαμε…

Ρούχα της, κοσμήματα ή αντικείμενα έχεις κάπου φυλαγμένα; Έχουμε 2 αποθήκες, μια εγώ μία η Ράνια γεμάτες με τα πράγματα της. Τα κοσμήματα είναι σε θυρίδα.

Όταν αποφάσισαν να χωρίσουν με τον πατέρα σου, σας φώναξαν και σας το ανακοίνωσαν; Όχι δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο…

Η μητέρα σου μαγείρευε; Ούτε καν! Δεν ήξερε καθόλου να μαγειρεύει. Είχε όμως τρέλα με την καθαριότητα. Έπιανε το wetex στο χέρι και μέχρι να τα δει όλα να λάμπουν δεν το άφηνε…

Ποιους ανθρώπους από το χώρο δεν συμπαθούσε καθόλου; Τους συναδέλφους της τους αγαπούσε όλους και δεν μίλαγε ποτέ άσχημα για κανένα. Όταν πάνω στην δουλειά διαφωνούσε με κάποιους, νευρίαζε, αλλά μετά από λίγο της πέρναγε… Γι’ αυτό άλλωστε δούλευε με όλους καλά.

Ποιο ήταν το αγαπημένο της τραγούδι – από τα δικά της… Όταν μια φορά την είχα ρωτήσει, μου απάντησε το κλασσικό, “όλα παιδιά μου είναι, τα αγαπώ το ίδιο”.

Εσένα ποιο σου άρεσε περισσότερο, τραγούδι ή δίσκος της; Το “Άνθρωποι μονάχοι” και το “Εξπρές”… μ’ αρέσουν κι’ άλλα πολλά, αλλά αυτά τα δύο με αγγίζουν περισσότερο

Σ’ ευχαριστώ πολύ… Νίκο μου κι΄ εγώ σ’ ευχαριστώ πολύ που πάντα την θυμάσαι και στις ραδιοφωνικές σου εκπομπές και στα γραπτά σου.

Η Βίκυ με τις δύο κόρες της. Η Ευαγγελία αριστερά και η Ράνια δεξιά

Με την Ευαγγελία την βραδιά του γάμου της

Η Βίκυ με τον εγγονό της τον Σταμάτη, γιο της Ευαγγελίας. 

Καλοκαίρι στην Πάρο. Εδώ με την Ράνια (αριστερά) και την Ευαγγελία.

Στην Πάρο με την Βίκυ (της Ράνιας) και τον Σταμάτη (της Ευαγγελίας)

Κάποια Χριστούγεννα για χάρη των μικρών είχε ντυθεί Άγιος Βασίλης. Ναι η Βίκυ Μοσχολιού είναι εδώ ντυμένη Αγ. Βασίλης και παίζει με την Βίκυ, τον Σταμάτη και τον μικρούλη τον Στέλιο.

Είχε τεράστια αδυναμία στα εγγόνια της. Με τις κόρες της μπορεί να μην έπαιζε όταν ήταν μικρές, αλλά με τα εγγόνια της γινόταν ξανά παιδί.

Η Ευαγγελία σε χρέη φωτογράφου, απαθανατίζει την μαμά της με την Ράνια, την μικρή Βίκυ και τον Σταμάτη.

Διαβάστε ακόμα

Βίκυ Μοσχολιού: Η λαϊκή φωνή της Ελλάδας https://bit.ly/38ZEbLJ

Μίμης Δομάζος: Τα λέει όλα σ’ αυτό το βιβλίο https://bit.ly/35WpJ5i

Αποκλειστική συνέντευξη: Με τον Δομάζο αρχηγό https://bit.ly/39RHFPy

Υπέροχες νύφες – αξέχαστοι γάμοι: Λεπτομέρειες για τον γάμο της Μοσχολιού με τον Δομάζο https://bit.ly/3o0pa0u

Κάποιο βράδυ που η Ευαγγελία είχε πάει να την ακούσει…

———————————————————-