Σοκ! Μια κοπέλα, άξια καλλιτέχνης, που την έχουμε συνδέσει με το καθαρόαιμο Ελληνικό τραγούδι, με την Έλληνική παράδοση, την Κρητική λύρα κτλ. αποφασίζει και διασκευάζει ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της δεκαετίας του ’80, το “Our Darkness” της Anne Clark.
Στην αρχή νόμιζα πως μου κάνουν πλάκα, αλλά μόλις το άκουσα τα έχασα. Το έχει κάνει πολύ ωραίο και μπράβο της. Είναι τολμηρή και με την κίνηση αυτή μας λέει να μην “κολλάμε” στα στερεότυπα και πως με λίγη φαντασία (και ταλέντο) όλα είναι εφικτά.
Πάντα είναι δύσκολο να προσεγγίσεις τραγούδια-ορόσημα περασμένων δεκαετιών, εκτός αν τα αγγίξεις με το δικό σου ύφος και ταυτότητα. Αυτό έκανε η Γεωργία Νταγάκη με το κλασικό πια “Our Darkness” της Anne Clark από το 1984. Τραγούδι που χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή και έγινε ορόσημο για την ηλεκτρονική μουσική. Μόνο που στη δική της απόδοση, η κρητική λύρα, σήμα κατατεθέν της, είναι αυτή που συνοδεύει το επιθετικό beat του τραγουδιού. Όπως λέει η ίδια “η απόφαση να το αποδώσω στα ελληνικά, έφερε για εμένα την επιπλέον ευθύνη να δικαιώσω την επιλογή μιας διασκευής, γνωρίζοντας πως έχω στα χέρια μου ένα τραγούδι που είναι για πολλούς ο ύμνος της γενιάς τους”.
Ο συγγραφέας Γιάννης Πλιάγκος έκανε την ελληνική απόδοση των στίχων, μένοντας όσο πιο κοντά γινόταν στο πρωτότυπο, μα θέλοντας περισσότερο να μεταφέρει το κλίμα εκείνης της εποχής αλλά και αυτή την απαράμιλλη αίσθηση του να είσαι νέος και ν’ αγαπάς με δύναμη – το 1984, σήμερα και… πάντα!
Παράλληλα εκφράζει όλα όσα νιώθουμε σε αυτή την περίεργη εποχή που διανύουμε, μένοντας αναγκαστικά μακριά ο ένας από τον άλλον, με τις ζωές μας σε μια ιδιότυπη παύση. Οι στίχοι του τραγουδιού «το πάθος για το κορμί, το πάθος για τη ζωή, το πάθος για λίγο ακόμα, για παραπάνω, για πιο πολύ…», μοιάζουν ξαφνικά να διεκδικούν εμφατικά όλα όσα σήμερα δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε, μα κυρίως την ανάγκη όχι απλώς να ζούμε, αλλά να ζούμε μαζί, να μοιραζόμαστε ακόμη και το σκοτάδι μας, μέχρι επιτέλους να βγούμε στο φως.
Αυτό το πάθος είναι που χαρακτηρίζει και την προσεχή διεθνή κυκλοφορία της Γεωργίας Νταγάκη, το album “Pathos”, που θα περιλαμβάνει και “Το δικό μας σκοτάδι” και θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Ποια είναι η Γεωργία Νταγάκη;
Η Γεωργία Νταγάκη είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πρόσωπα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής και η μόνη γυναίκα μουσικός που έχει ταυτιστεί με την Κρητική λύρα, διαδίδοντας τον ήχο της σε όλο τον κόσμο μέσα από σημαντικές συνεργασίες με διεθνείς καλλιτέχνες και συναυλίες της Ελλάδα και εξωτερικό. Μια εκπρόσωπος της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, μέλος της world/ethnic μουσικής κοινότητας.
Κατάγεται από την Κρήτη, μεγάλωσε στην Αθήνα και ξεκίνησε από δώδεκα ετών να παίζει λύρα, και να συνθέτει τα πρώτα της τραγούδια.
-
To 2009 κυκλοφόρησε στο εξωτερικό από την γερμανική εταιρεία world μουσικής «Network Medien το album της “Askardamykti” σε παραγωγή του Νίκου Ζούδιαρη, ενώ παράλληλα πραγματοποίησε περιοδεία με τον Goran Bregovic ανοίγοντας τις συναυλίες του.
-
Το 2014 κυκλοφορεί το επόμενο album “Φόβος/Phobie” που κυκλοφόρησε από την γερμανική εταιρεία Monopol Records. Το mastering και η επεξεργασία ήχου, έγιναν στα ιστορικά Hansa studios του Βερολίνου. Μέσα σε λίγους μήνες, κατάφερε να ανέβει στο top 20 των World Music Charts της Ευρώπης!
Στο μουσικό της ταξίδι, ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους διεθνείς καλλιτέχνες. Μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας της είναι η συνεργασία της με τον θρύλο της rock Eric Burdon και τους Animals, με τους οποίους και πραγματοποίησε μεγάλη περιοδεία που περιλάμβανε 25 πόλεις στην Ευρώπη το 2009. Στις σημαντικές επίσης συνεργασίες της επί σκηνής σημειώνουμε και αυτή με τους θρυλικούς Violent Femmes από την Αμερική.
——————————
Γεωργία Νταγάκη – Το Δικό Μας Σκοτάδι (Our Darkness) – Official Music Video
Το δικό μας σκοτάδι
MΟΥΣΙΚΗ/ΣΤΙΧΟΙ: Anne Clark & David Harrow
Ελληνικοί στίχοι: Γιάννης Πλιάγκος
Είπες θα έμενες πλάι μου μέχρι να ξεφτίσει το άσχημο όνειρο
Είπες με σιγουριά πως θα φτάσουμε σώοι στην άλλη μεριά
Είπες πως τίποτα δεν θα μπορούσε να μας χωρίσει
Πως θα πετούσαμε πάνω από την πόλη σαν σύννεφα
Μα κάπου χαθήκαμε, στο τέλος η πόλη μας νίκησε
Με κομμένα φτερά σέρνομαι στα ίδια στενά
Έσβησες, χάθηκες, δεν είσαι πουθενά
Δεν ανοίγω πια το παράθυρό μου,
οι αναμνήσεις μας το λερώνουν
Οι αναμνήσεις μας που φουντώνουν
και καταπίνουν τον ήλιο
Τουλάχιστον εκδικηθήκαμε την πόλη,
της σβήσαμε τον ορίζοντα
την καταδικάσαμε σ’ ένα ατέλειωτο βράδυ
που γεννήθηκε
απ’ το δικό μας σκοτάδι
‘Ισως πίσω από το μαύρο να καίει κάπου ακόμα
η επιθυμία των γυμνών μας κορμιών
η ανάγκη αυτή που μας χώρισε
το πάθος για το κορμί, το πάθος για τη ζωή,
το πάθος για λίγο ακόμη για παραπάνω για πιο πολύ.
Φοβόμασταν από την αρχή πως σαν τον εφιάλτη της πόλης
και ‘μείς θα ξεφτίζαμε.
Κι εκεί στην υπόγεια διάβαση που φιληθήκαμε
Επαναστατήσαμε μπροστά από τοίχους βαμμένους με σπρέϊ
Επαναστατήσαμε κόντρα σε κούφια συνθήματα
Μα όταν βγήκαμε στην επιφάνεια έβρεχε
Και το νερό έπνιξε τις ελπίδες μας
Τώρα δεν είσαι πουθενά
βρέχει ακόμα πιο δυνατά
Τώρα φοβάμαι όταν πέφτει το βράδυ
Απέμεινε μόνο να με τυλίγει
Το δικό μας σκοτάδι
Και το original τραγούδι
Anne Clark – Our Darkness
———————————————————————————
