ΑΝΤΡΕΣ

Ο σατανικός ρασοφόρος Ρασπούτιν

Ένας αγύρτης μοναχός, ένας σατανικός ρασοφόρος που αποπλανούσε τις αριστοκράτισσες για να τις “εξαγνίσει” και μεθυσμένος βίαζε πόρνες, ένας μυστικιστής της κακιάς ώρας κατάφερε να κερδίσει την συμπάθεια της Τσαρίνας να γίνει σύμβουλος του τσάρου φτάνοντας στο σημείο να λύνει και να δένει στο παλάτι.

Από

Νίκος Μουρατίδης

21 Ιανουαρίου, 2023

1681

Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για να σκιαγραφηθεί το πορτραίτου αυτού του μυστηριώδους ανθρώπου, έχουν γραφτεί άπειρα βιβλία και άρθρα, έχουν γίνει ταινίες και ντοκιμαντέρ, σκίτσα και πίνακες ζωγραφικής μέχρι και pop είδωλο τον έχουν κάνει με το πρόσωπο του σε καπέλα, μπλουζάκια, κούπες του καφέ κτλ. κτλ. Μην ξεχνάμε βεβαίως και την μεγάλη ‘70’s επιτυχία των Boney M. Ένα τραγούδι που περιγράφει τον Rasputin ως playboy, μυστικιστή θεραπευτή και πολιτικό χειραγωγό.

Τον Ρασπούτιν αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν πολλές φορές. Στο τέλος τον δηλητηρίασαν, τον πυροβόλησαν κι αυτός ακόμα ζούσε. Τον έριξαν στο παγωμένο ποτάμι. Ανέσυραν το πτώμα του και το έθαψαν. Ο κόσμος διχάστηκε. Οι μισοί τον λάτρευαν και οι άλλοι μισοί είχαν τον φόβο του. Οι αρχές για να ξεμπερδεύουν έκαναν εκταφή και έκαψαν το λείψανο του.

Όλη η ιστορία του

Στις 26 Νοεμβρίου του 1894, ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Β΄ παντρεύτηκε την Γερμανίδα πριγκίπισσα Αλεξάνδρα. Η όμορφη τσαρίνα έκανε τέσσερα κορίτσια και μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να φέρει στον κόσμο τον πολυπόθητο διάδοχο, τον Αλέξιο, ο οποίος όμως έπασχε από αιμορροφιλία, μια αρρώστια που προκαλεί αδυναμία πήξης του αίματος σε περιπτώσεις αιμορραγίας. Εκείνη την εποχή ήταν ανίατη και συνήθως οδηγούσε σε πρόωρο θάνατο. Η Αλεξάνδρα ήταν απαρηγόρητη. Κάλεσε γιατρούς – μέχρι και από το Θιβέτ – για να κάνουν καλά το γιο της, αλλά μάταια.

Το 1908 άκουσε για έναν περιπλανώμενο καλόγερο με υπερφυσικές και θεραπευτικές ικανότητες, τον Γκριγκόρι Ρασπούτιν. Ιδιαίτερα θεοσεβούμενη πίστεψε αμέσως στις «θεϊκές» δυνάμεις του και έβαλε αυτόν τον αγύρτη, πανούργο καιροσκόπο στο παλάτι. Ο Ρασπούτιν πέταξε αμέσως τα φάρμακα των γιατρών, ανάμεσα στα οποία ήταν και ασπιρίνη – που ως γνωστό αραιώνει το αίμα και ήταν εντελώς ακατάλληλη για το παιδί με την αιμορροφιλία. Ο κληρονόμος του τσαρικού θρόνου εμφάνισε σημάδια βελτίωσης και η Τσαρίνα κατενθουσιασμένη τον επέβαλλε στην αυτοκρατορική αυλή και στην υψηλή κοινωνία της εποχής.

Ο Νικόλαος διαφωνούσε, γιατί από τη μυστική αστυνομία γνώριζε τα σεξουαλικά όργια και την άσωτη ζωή του Ρασπούτιν, αλλά αναγκάστηκε να τον αποδεχτεί μιας και τον συμπαθούσε η τσαρίνα και επιπλέον έσωσε τον μοναχογιό του. Ο Ρασπούτιν μεθοκοπούσε και ξελόγιαζε δεκάδες γυναίκες ανήλικες και ενήλικες. Καθημερινά τις υποχρέωνε να ικανοποιούν τα σαδιστικά σεξουαλικά βίτσια του, λέγοντας τους ότι τις εξαγνίζει και απομακρύνει από μέσα τους το σατανά. Αρεσκόταν ιδιαίτερα να βιάζει και να βασανίζει πόρνες. Στην πρωτεύουσα κυκλοφορούσε η φήμη ότι ήταν προικισμένος με ένα τεράστιο πέος, σαν του αλόγου.

Ταυτόχρονα, αυξανόταν ο κύκλος των πιστών του Ρασπούτιν στο γυναικείο πληθυσμό των αργόσχολων κυριών της υψηλής κοινωνίας – όπως τον βλέπουμε στην φωτογραφία (αριστερά του η Τσαρίνα).

Κάποια στιγμή κυκλοφόρησαν φήμες στους κύκλους της καλής κοινωνίας, ότι η Αυτοκράτειρα και οι τέσσερις πριγκίπισσες αποπλανήθηκαν από τον σκοτεινό καλόγερο. Κυκλοφόρησαν ακόμη και πορνογραφικά σκίτσα του Ρασπούτιν με τις κυρίες της δυναστείας Ρομανόφ. Εξαιτίας του σκανδάλου, ο τσάρος τον διέταξε να εγκαταλείψει την Αγία Πετρούπολη για κάποιο διάστημα, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της αυτοκράτειρας.

Το σχέδιο της δολοφονίας του

Ο Ρασπούτιν είχε δημιουργήσει φανατικούς εχθρούς που προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν πολλές φορές. Χαρακτηριστική είναι μια μέρα που επέστρεφε από την εκκλησία, μπροστά στο σπίτι του τον περίμενε μια παραμορφωμένη γυναίκα. Ζήτησε ελεημοσύνη και αυτός άρχισε να ψάχνει στις τσέπες του. Ξαφνικά η γυναίκα τράβηξε ένα μαχαίρι και το κάρφωσε στην κοιλιά του. Ο Ρασπούτιν λαβωμένος άρχισε να τρέχει, η γυναίκα τον ακολούθησε για να του καταφέρει το θανάσιμο πλήγμα, εκείνος όμως άρπαξε ένα σίδερο και τη χτύπησε στο κεφάλι αφήνοντάς την λιπόθυμη.

Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο σε πολύ σοβαρή κατάσταση και για πολλές ημέρες ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Η απόπειρα δολοφονίας του Ρασπούτιν έγινε πρωτοσέλιδο θέμα σε όλες τις εφημερίδες. Ήταν ίσως η πιο δολοφονική απόπειρα εναντίον του, παρά τις πολλές προσπάθειες που έγιναν από τους ορκισμένους και φανατικούς εχθρούς του. Στο τέλος ο,τι δεν κατάφεραν πολλοί άλλοι το πέτυχε ο σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου, ο πρίγκιπας Felix Yussupov, ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ρωσίας εκείνη την εποχή. Την νύχτα της 29ης Δεκεμβρίου του 1916, τον κάλεσε στο σπίτι του και του έκανε το τραπέζι με δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό. Το δηλητήριο δεν τον «έπιασε» όμως και έτσι ο Γιουσούποφ αναγκάστηκε να τον πυροβολήσει αρκετές φορές. Κατόπιν, πήραν το σώμα του, το τύλιξαν μέσα σ’ ένα χοντρό ύφασμα, του έβαλαν και ένα βαρίδι και το φόρτωσαν σε ένα αμάξι για να το ρίξουν στο παγωμένο ποτάμι. Καθώς το ξεφόρτωναν όμως, διαπίστωσαν ότι το σώμα του ακόμα κινούνταν.

Την επόμενη μέρα όλη η Ρωσία μάθαινε ότι ο Ρασπούτιν δεν έπαψε ν’ ανασαίνει, παρά μόνο μετά την πτώση του στον παγωμένο ποταμό. Αυτό ήταν αρκετό, ώστε οι λαϊκές αφηγήσεις να δημιουργήσουν ένα θρύλο γύρω από το όνομα του, κάνοντας τους χωρικούς να φοβούνται το στοιχειωμένο πνεύμα του. Εξαγριωμένοι από την κατάσταση αυτή, οι μπολσεβίκοι που είχαν πάρει την εξουσία, αποφάσισαν να εκταφή. Τον χειμώνα του 1917-1918, το πτώμα μεταφέρθηκε κρυφά τη νύχτα σε ένα ξέφωτο, όπου μια μικρή ομάδα στρατιωτών του κόκκινου στρατού με επικεφαλής έναν αξιωματικό, ετοίμασε φωτιά και το έκαψε, απ’ την μια δίνοντας οριστικό τέλος στον φόβο κι απ’ την άλλη στη λατρεία του λειψάνου του.

Πληροφορίες για το άρθρο πάρθηκαν από διάφορα δημοσιεύματα, από το βιβλίο “The Rasputin File” του Edvard Radzinsky (εκδόσεις Νάρκισσος), από τις ταινίες “That Was Lost” & “Anastasia: Her True Story” και από διάφορα ντοκιμαντέρ.

Τα ξημερώματα της 30^ης Δεκεμβρίου 1916, ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν, δολοφονήθηκε από μία ομάδα αριστοκρατών με επικεφαλής τον πρίγκιπα Felix Yussupov. Το παγωμένο σώμα του (φωτο επάνω) ανακαλύφθηκε στο ποτάμι τρεις μέρες αργότερα.