NOSTALGIA

Η μαμά μου, η Τζένη Βάνου

Από μικρό παιδί τρελαινόμουν για τις βιογραφίες και τις αυτοβιογραφίες. Τώρα, με έπιασε καινούργια τρέλα. Θέλω να μιλάω με τα παιδιά, τους φίλους ή συγγενείς γνωστών καλλιτεχνών, για να μαθαίνω πράγματα από πρώτο χέρι – κι’ όχι αυτά που κυκλοφορούν και συνήθως είναι λανθασμένα ή υπερβολικά.

Από

Νίκος Μουρατίδης

5 Φεβρουαρίου, 2023

4429

Σήμερα, στην συνέχεια των άρθρων αυτού του είδους, ήρθε η στιγμή να μιλήσω με την Αθηνά Ρηγοπούλου, την κόρη της αγαπημένης μου Τζένης Βάνου. Μια καλλιτέχνιδα που δυστυχώς δεν πρόλαβα να γνωρίσω, αλλά που την θαυμάζω απεριόριστα. Εδώ θα βρείτε και το άρθρο που έχω αναρτήσει.

ΤΖΕΝΗ ΒΑΝΟΥ: Την κατέστρεψαν οι επιλογές της https://bit.ly/3b9ShJu

Η Αθηνά μιλάει για την μητέρα της

Αθηνά μου, πως βιώνεις την πανδημία; Προσπαθώ να τηρώ όσο μπορώ τους κανόνες γιατί πιστεύω πως ένας βασικός λόγος που μας βασανίζει τόσο αυτή η πανδημία είναι το ότι δεν ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες των ειδικών και συμβάλλουμε στην εξάπλωση. Ευτυχώς δουλεύω από το σπίτι και δεν έχω πέσει σε κατάθλιψη από την απραξία, αλλά σίγουρα είμαι στα όριά μου κι εγώ όπως όλοι με αυτή την κατάσταση.

Καλά, πέρυσι, στην πρώτη καραντίνα, όταν διασκεύασες την επιτυχία της μητέρας σου “Θέλω κοντά σου να μείνω”, αλλάζοντας τους στίχους… μ’ έκανες κι’ έκλαιγα απ’ τα γέλια… Ποιος το σκέφτηκε; Αρχικά εγώ ήθελα να τραγουδήσουμε κάτι στους φίλους στο facebook για παρηγοριά και σιγά σιγά μας ήρθε η ιδέα της διασκευής και άρχιζε ο ένας μια φράση και την ολοκλήρωνε ο άλλος. Το ανεβάσαμε πρώτα εκεί και άρχισαν οι κοινοποιήσεις να πέφτουν σα βροχή, δεν το περιμέναμε ούτε εμείς! Χαρήκαμε πάρα πολύ που άρεσε!

Το είχα μάθει ότι τραγουδούσες καλά, αλλά ακούγοντας σε ακόμα και σ’ αυτήν την αστεία διασκευή, πρέπει να σου πως είσαι πολύ καλή. Πως και δεν το κυνήγησες; Σε ευχαριστώ πάρα πολύ και με τιμάει η γνώμη ενός τόσο αυστηρού και δίκαιου κριτή. Τραγουδάω σε μαγαζιά εδώ και 25 χρόνια, απλά όπως το είπες, δεν κυνήγησα ποτέ καριέρα, δεν έκανα CD και ο βασικότερος λόγος ήταν νομίζω ο χαρακτήρας μου. Δηλαδή η έλλειψη φιλοδοξίας, αυτοπεποίθησης και «ψώνιου» που είναι βασικά συστατικά επιτυχίας. Πάντα λάτρευα τη μουσική αλλά δεν είχα το πάθος και την επιθυμία για έκθεση. Σαφώς και έπαιξε ρόλο η “σκιά” της τεράστιας Τζένης Βάνου. Δεν θα τολμούσα ποτέ να συγκριθώ με την τελειότητα της και ούτε και με πείραξε ποτέ. Αντιθέτως ήμουν και είμαι περήφανη για αυτό!

Γενικά τι κάνεις, με τι ασχολείσαι; Διδάσκω αγγλικά σε φροντιστήριο και μέχρι να εμφανιστεί ο κύριος covid, τραγουδούσα παράλληλα τα Σαββατοκύριακα σε μεζεδοπωλεία, μουσικές σκηνές ή σε κάποιες συναυλίες που ήταν αφιερωμένες στη μητέρα μου. Τώρα τραγουδάω στα παιδάκια μόνο a,b,c,d…(γέλια)

Μίλησε μου λίγο για την οικογένεια σου. Μεγάλωσα με τη μαμά μου και τον αδελφό μου Μιχάλη, οι γονείς μου χώρισαν όταν εγώ ήμουν 2 ετών και γενικά δεν είχα πολλές επαφές με τον πατέρα μου. Επίσης έχω και έναν αδελφό από τον δεύτερο γάμο του μπαμπά μου, το Γιάννη. Βασικά σπίτι ήμασταν η μαμά, ο αδελφός μου κι’ εγώ, αλλά πλαισιωμένοι από γιαγιάδες, παππούδες, θείους, θείες, ξαδέλφια και γενικά θυμάμαι ένα σπίτι γεμάτο συγγενείς, που πάντα της άρεσε πολύ της μαμάς μου αυτό.

Ο αδελφός σου ο Μιχάλης, τι κάνει; Τα πάτε καλά; Ο Μιχάλης έχει 2 υπέροχα παιδιά και είμαστε συνέχεια μαζί, τα πάμε πολύ καλά και γενικά πιστεύω πως τα αδέλφια είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε στη ζωή!

Οι μνήμες με την μαμά

Πρέπει να σου πω, πως την μητέρα σου την αγαπώ πολύ, την θαυμάζω, παίζω συνέχεια τραγούδια της στην εκπομπή μου, γράφω γι’ αυτήν… σαν να μην θέλω να την αφήσω να ξεχαστεί. Γι’ αυτό ήθελα να σου μιλήσω. Να μου πεις γι’ αυτήν… Κατ’ αρχήν όταν σου πω “η μαμά σου”, ποια μυρωδιά έρχεται στην μνήμη σου; Καλά, όποιον και να το ρωτήσεις αυτό, θα σου απαντήσει σίγουρα: κεφτεδάκια, λαχανοντολμάδες, σουντζουκάκια και γενικά τις μυρωδιές από την κουζίνα της, στην οποία περνούσε τη μισή της μέρα γιατί λάτρευε όχι τόσο πολύ το μαγείρεμα, όσο το να ταϊζει κόσμο και ήταν καταπληκτική σε αυτό. Επίσης το άρωμα της, White linen της Estee.

Ήσουν το δεύτερο παιδί στον προβληματικό γάμο της με τον πατέρα σου, αλλά μεγαλώσατε με τον αδελφό σου, έχοντας την Τζένη Βάνου πατέρα και μητέρα. Έτσι δεν είναι; Ναι, ήταν και τα δυο, και νομίζω πάντα υπερπροσπαθούσε να καλύψει το κενό της έλλειψης ενός πατέρα. Δε μας έλλειψαν οι πατρικές φιγούρες βέβαια, είχαμε παππούδες και θείους, αλλά πιο πολύ στεναχωριόμουν που ήταν μόνη της.

Πως ήταν σαν μητέρα; Σας είχε γκουβερνάντα, σας έστελνε σε ιδιωτικά σχολεία και σας έβλεπε στα ρεπό της; (γέλια) Είχαμε γυναίκα που έμενε στο σπίτι και μας πρόσεχε διότι έπρεπε η μαμά να πηγαίνει στη δουλειά κάθε βράδυ. Σίγουρα δεν τη βλέπαμε όσο βλέπουν άλλα παιδιά τους γονείς τους, αλλά έκανε το παν να είναι όσο μπορεί στο σπίτι, να σηκώνεται νωρίς για να μαγειρεύει και να μας βλέπει. Σηκωνόταν κάθε πρωί στις 11 και κοιμόταν ένα 2ωρο το μεσημέρι για να αντέξει το –καθημερινό τότε – ξενύχτι. Σαν μητέρα ήταν αυστηρή γιατί και σαν χαρακτήρας ήταν αρκετά σκληρή, πιθανότατα από όσα είχε περάσει. Δεν ήταν η μητέρα που θα κάτσει να παίξει μαζί μας αλλά ήταν υπερπροστατευτική, ευαίσθητη (όταν μας μάλωνε κλεινόταν στο δωμάτιό της κι έκλαιγε) και στα δικά μου μάτια, ήταν κάτι σαν υπερήρωας. Ήξερα ότι θα μας προστάτευε από οτιδήποτε.

Σε ποια ηλικία κατάλαβες πόσο δημοφιλής ήταν η μητέρα σου – πόσο τεράστιο όνομα; Ήταν κάτι πού έγινε σταδιακά. Θυμάμαι όταν ήμουν γύρω στα 7-8 και βγαίναμε έξω για ψώνια και τη σταματούσαν στο δρόμο να της μιλήσουν… εγώ φούσκωνα από περηφάνια, ειδικά όταν έλεγε: αυτή είναι η κόρη μου… Ο κόσμος την αγάπησε πάρα πολύ, όχι μόνο για το ταλέντο της αλλά και γιατί καταλάβαιναν ότι κατέθετε την ψυχή της σε κάθε συλλαβή που τραγουδούσε.

Της ίδιας της το είχες πει ότι χαιρόσουν που ήταν διάσημη και δημοφιλής; Της έλεγα πόσο μου άρεσε να με παίρνει μαζί της όταν βγαίνει έξω γιατί τρελαινόμουν με την αγάπη και την προσοχή που της έδειχναν και νομίζω χαιρόταν πολύ με την αντίδρασή μου. Γενικά η μαμά μου, έμαθε στη ζωή της να είναι στο φως και στην προσοχή του κόσμου και όπως όλοι φαντάζομαι οι γνωστοί, το είχε συνηθίσει. Μερικές φορές καταλάβαινα ότι την κούραζαν κάποιοι (παρόλο που ήταν πάντα ευγενική), αλλά και με κάποιους άλλους την έβλεπα να συγκινείται με την αγάπη τους και τα λόγια τους. Όταν όμως ήταν μεγάλη, είχε τύχει να μην τη γνωρίσουν κάποιοι… ε, εκεί της έβγαινε το: H Τζένη Βάνου είμαι φυσικά!! Κι εμείς σκάγαμε στα γέλια..

Τι δώρο σου είχε κάνει που το έχεις ακόμα; Όλα τα δώρα της τα έχω ακόμα. Και όταν την έχασα, όλα απόκτησαν άλλη αξία. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι ένα μωβ μπουφάν, που το λατρεύω. Επίσης φοράω δικά της πράγματα και δεν τα αποχωρίζομαι.

Σας πήγαινε σινεμά, θέατρο, στην παιδική χαρά, για ψώνια στα καταστήματα, στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας… και τέτοια; Ναι, αλλά όχι πολύ συχνά. Το ρόλο αυτό τον είχε αναλάβει περισσότερο η αδελφή της η Γιάννα, με την οποία είχαμε μικρή διαφορά ηλικίας και ήταν η «κολλητή μας». Ήταν λογικό να μην έχει πολύ χρόνο για αυτά, αλλά αυτό που κάναμε πολύ μαζί, ήταν να βλέπουμε ταινίες στο σπίτι. Λάτρευε τις ταινίες και ήθελε να μας δείξει όλες της τις αγαπημένες και να τις βλέπουμε ξανά και ξανά. Επίσης λάτρευε το τάβλι και της άρεσαν τα χαρτιά και οι πασιέντζες, οπότε μας είχε μάθει κι εμάς.

Συνάδελφοι και φίλοι

Καλοκαίρι πηγαίνατε διακοπές ή δούλευε; Δε νομίζω ότι είχαμε πάει ποτέ διακοπές μαζί. Εκτός κι αν λάβουμε υπ’ όψιν τα καλοκαίρια που μας έπαιρνε πάντα μαζί της, όπου κι αν πήγαινε για δουλειά κι έτσι κάναμε κανα μπανάκι στη θάλασσα. Και τα βράδια πάντα μαζί της στα κέντρα που τραγουδούσε.

Σε μια συνέντευξη μας η Νάνα Μούσχουρη, μου είπε: “Η Βάνου ήταν καλύτερη όλων μας, αλλά προτίμησε να κάνει οικογένεια”…την έχεις γνωρίσει την Μούσχουρη; Απ’ όσο θυμάμαι όχι, εκτός κι αν ήμουν πολύ μικρή. Θυμάμαι όμως πάντα τη μαμά μου να μιλάει ευλαβικά για τη Μούσχουρη. Την είχε πολύ ψηλά.

Ο πρώτος διάσημος άνθρωπος που γνώρισες από την μητέρα σου, ποιος ήταν; Μου βάζεις δύσκολα. Δε θυμάμαι ποιος ήταν ο πρώτος αλλά θυμάμαι σίγουρα την Αλεξίου και τον Πάριο να έρχονται σπίτι μας, ή επίσης τον Σειληνό και τον Βογιατζή.

Είχε κολλητούς φίλους από το επάγγελμα; Όχι, δεν είχε κολλητούς φίλους από το χώρο. Ξέρω ότι έκανε πολύ παρέα με το Σειληνό και με τις αδελφές Μπρόγιερ. Η Πίτσα Παπαδοπούλου και η Ρίτα Σακελλαρίου ήταν πολύ αγαπημένες της φίλες και τα τελευταία χρόνια έκανε παρέα (και μπιρίμπα) με τη Ζωή Κουρούκλη. Αλλά σε γενικές γραμμές η κολλητή παρέα της ήταν τα 3 αδέλφια της και η οικογένεια γενικότερα.

Τι μουσική άκουγε όταν ήταν σπίτι; Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι της τραγουδιστές; Άκουγε κάθε μέρα σχεδόν Barbra Streisand, Stevie Wonder, Nina Simon και Ella Fitzgerald. Από Έλληνες λάτρευε τον Πάριο, τον Βαρδή και την Αλεξίου. Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά, όποτε έβγαζε καινούρια μπαλάντα ο Πάριος ή ο Βαρδής, άκουγε και έκλαιγε…

Συνθέτες έρχονταν σπίτι σας να της παρουσιάσουν τραγούδια, είχατε πιάνο; Είχαμε πιάνο και εννοείται έρχονταν συνθέτες και στιχουργοί και λόγω ηλικίας πιο έντονα θυμάμαι το δίδυμο Χρυσοβέργη – Γιατρά το 82 ή 83 νομίζω.

Τι ήταν για την μητέρα σου ο Μίμης Πλέσσας; Θεός. Μέντορας. Ο Πλέσσας είχε βρει τη μούσα του και η μαμά μου είπε τα καλύτερα τραγούδια της ζωής της.

Τα παιδιά στο σχολείο

Τον παππού σου, τον πατέρα της μητέρας σου, προλάβατε τον γνωρίσετε; Ναι, φυσικά. Όπως σου είπα πριν, η οικογένεια ήταν ενωμένη και το σπίτι μας συνέχεια γεμάτο συγγενείς. Τον παππού μου τον έβλεπα κάθε βδομάδα και πολλές φορές μέναμε και σπίτι του. Τον χάσαμε όταν ήμουν 21.

Την πρόοδο σας στο σχολείο την παρακολουθούσε, ερχόταν να δει τους δασκάλους ή τους καθηγητές; Ε, βέβαια, δεν είχαμε κι άλλον. Δεν ήταν πιεστική, ειδικά με μένα πάντα έλεγε πως είχε το κεφάλι της ήσυχο γιατί ήμουν υπεύθυνη. Όταν ερχόταν στο σχολείο αισθανόμουν η βασίλισσα του χορού.

Τι σου έλεγαν στο σχολείο για την μαμά σου; Πάντα άκουγα τα καλύτερα σχόλια! Όλοι την αγαπούσαν και τη θαύμαζαν. Φυσικά με ρωτούσαν πώς είναι σα μαμά και η κλασσική ερώτηση: τραγουδάει στο σπίτι; Η απάντηση ήταν, όχι. Η μαμά μου τραγουδούσε σε μαγαζιά όλη της τη ζωή, 7ήμερα μέχρι τις 6 το πρωί. Ήταν φυσικό να μην τραγουδάει την υπόλοιπη μέρα. Βέβαια, δεν πρόσεχε καθόλου τη φωνή της, δεν έκανε αφωνία, αντιθέτως φώναζε πολύ (σε μας ή στο σκύλο για παράδειγμα) και κάπνιζε 3 πακέτα τη μέρα.

Ήταν αυστηρή ως μαμά ή την κάνατε ότι θέλατε; Ήταν πολύ αυστηρή. Κανένας δεν την έκανε ότι ήθελε, ούτε η ίδια της η μάνα, ούτε οι φίλοι, κανένας εκτός από τον εγγονό της για τον οποίο έγινε χαλί να την πατήσει. Η μαμά μου ήταν μεγαλωμένη με αυστηρότητα από τον παππού μου, και το ίδιο έκανε και με μας. Πίστευε στην πειθαρχία αλλά και γενικότερα σα χαρακτήρας ήταν απόλυτη πολλές φορές και της άρεσε να είναι ανεξάρτητη και να μην της λέει κανένας τι να κάνει.

Στην εφηβεία σου έκανε έλεγχο με ποιους θα βγεις , με ποιους θα κάνεις παρέα ή τι ώρα θα γυρίσεις το βράδυ; Δε μου έκανε έλεγχο γιατί απλούστατα ΔΕ ΜΕ ΑΦΗΝΕ να βγαίνω παρά μόνο με τον αδελφό μου (γέλια). Μετά τα 17 όμως απόκτησα μεγαλύτερη ελευθερία. Με τις φίλες μου είχε ένα απίστευτο ένστικτο και όποτε με προειδοποιούσε για κάποια, έπεφτε μέσα. Με τις σχέσεις μου είχε μεγάλη άνεση και καυχιόταν για το πόσο προοδευτική ήταν λόγω του επαγγέλματος. Όλα αυτά μετά τα 18 όμως.

Επίσης δεν μπορώ να την φανταστώ καθόλου να σας δίνει συμβουλές για την σεξουαλική σας ζωή. Πως το αντιμετώπισε αυτό το θέμα; Με μεγάλη άνεση. Σε αυτά τα θέματα ήταν πάντα προοδευτική δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Ποιο τραγούδι της είναι το αγαπημένο σου; Παλιά έλεγα το «Στιγμές». Την ημέρα που έφυγε όμως, άρχισε ξαφνικά να «παίζει» μέσα στο κεφάλι μου το «Αγάπη μου που είσαι» ΟΛΗ ΜΕΡΑ και από τότε δεν υπάρχει φορά που να το ακούω και να μην κλαίω. Επίσης προτιμώ την προ-λαϊκή της περίοδο.

Εκείνη είχε κάποιο που αγαπούσε περισσότερο απ’ τα’ άλλα; Όχι. Τα αγαπούσε όλα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται.

Η στροφή στο λαϊκό και τα μπουζούκια

Κατά καιρούς όταν γνώριζα κάποιους μουσικούς ή τραγουδιστές, πάντα έφερνα την κουβέντα στην Βάνου, για να μαθαίνω πράγματα…Δεν θα σου πω όνομα, αλλά μια μεγάλη μας τραγουδίστρια μου είχε πει: “Ευτυχώς που η Βάνου ήταν έρμαιο των αντρών και του έρωτα. Δεν είχε μυαλό για καριέρα, αλλιώς θα μας είχε ισοπεδώσει όλες μας”. Ισχύει; Ως ένα βαθμό ισχύει. Η μαμά μου ζούσε για τον έρωτα. Αγάπησε με όλο της το είναι και η κρίση της δεν ήταν πάντα σωστή, με αποτέλεσμα να πληγωθεί πολύ. Ήταν σα να αποζητούσε τον πόνο, μόνο και μόνο για να τον βγάλει μετά στην τέχνη της. Όλα μα όλα τα τραγούδια που έλεγε τα ένιωθε πραγματικά κι αληθινά. Δε θα συμφωνήσω όμως στο ότι τα πάθη της εμπόδισαν την καριέρα της.

Από κάποιο σημείο και μετά, η Θεά του ελαφρού τραγουδιού, το γύρισε στο λαϊκό – κι’ άρχισε να τραγουδάει στα μπουζούκια. Πόσο ετών ήσουν τότε, και πως σου φάνηκε αυτή η στροφή της; Ήμουν 3 οπότε δεν κατάλαβα τίποτα (χαχαχα). Ήταν μια αναγκαστική στροφή απ’ όσο γνωρίζω. Ήταν χωρισμένη, δεν έβρισκε δουλειά και περνούσε δύσκολα. Ο Βοσκόπουλος της έγραψε το «Αγόρι μου» και την έβαλε στο λαϊκό τραγούδι και εκείνα τα χρόνια είπε τα τραγούδια που άφησαν εποχή και ακόμα τραγουδιούνται (Αν είναι η αγάπη αμαρτία, Σε βλέπω στο ποτήρι μου, Χίλιες βραδιές κλπ)

Ναι, αλλά το χειρότερο ήταν που από λάθος επιλογές έφτασε στο σημείο να τραγουδάει σε τρίτης κατηγορίας μαγαζιά και να καταστρέψει την φωνή της…Το είχε καταλάβει; Αυτή η στροφή έγινε μετά το 80 σιγά και σταδιακά και έπαιξαν ρόλο αρκετοί παράγοντες. Φυσικά και το ήξερε και σίγουρα την έτρωγε μέσα της, αλλά δεν έλεγε ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο μεγάλη πια, σε στιγμές στεναχώριας, όταν είμασταν οι δυο μας μου είχε πει πόσο πικραμένη ήταν.

Είχε ανάγκη από χρήματα; Ναι, δεν είναι μυστικό το ότι δεν έκανε σωστή διαχείριση και επιλογές και σε αυτό το χώρο είναι πολύ εύκολο να βρεθείς κάποια στιγμή εντελώς ξεκρέμαστος.

Πότε είπε οριστικό αντίο στις πίστες; Αν θυμάμαι καλά το 2008.

Πως σκέφτηκε να ανοίξει μινι-μάρκετ και μάλιστα να το δουλεύει η ίδια; Δεν το δούλεψε η ίδια, τα ΜΜΕ το έγραψαν αυτό. Ο αδελφός μου το δούλεψε και ο λόγος που το άνοιξαν ήταν καθαρά βιοποριστικός. Μόλις είχε πουλήσει το σπίτι της και ήθελε να επενδύσει σε κάτι εύκολο που θα τη συντηρούσε.

Το θέμα της αρρώστιας της με τον καρκίνο, πως το αντιμετώπισε; Η μαμά μου φοβόταν πολύ τον καρκίνο. Όταν αρρώστησε αρχικά στο λαιμό, πέρασε καιρός μέχρι να καταλάβει ότι είναι σοβαρό. Για πάνω από ένα χρόνο πονούσε και δεν ήξερε γιατί και δυστυχώς ο γιατρός που την εξέταζε δεν είχε δει ότι είναι καρκίνος. Όταν εγχειρίστηκε και το ανακαλύψαμε έπαθε σοκ. Πέρασε πολύ δύσκολα για λίγους μήνες, μετά ήταν ήσυχη πως όλα είχαν περάσει, αλλά δυστυχώς ο καρκίνος επέστρεψε δριμύτατος και την πήρε μέσα σε ένα μήνα. Λίγες μέρες πριν φύγει μου έδωσε το σταυρό της και μου είπε πού έχει φυλαγμένα κάποια πράγματά της, γιατί ήξερε…

Τα προσωπικά της αντικείμενα τα έχετε; Ναι, έχω πολλά πράγματα δικά της σπίτι μου κι εγώ και ο αδελφός μου.

Θυμάσαι κάποια φράση της ή κάποια συμβουλή της που να σε ακολουθεί ακόμα; Όταν ξεκίνησα να τραγουδάω ήμουν λιγάκι ρομπότ. Εστίαζα πολύ στη φωνή και όχι τόσο στο συναίσθημα και μου έλεγε να τραγουδάω το στίχο, να εννοώ αυτά που λένε τα λόγια του τραγουδιού, να αντλώ συναισθήματα από προσωπικές εμπειρίες. Τώρα, όποτε κρατάω μικρόφωνο, αυτό σκέφτομαι.

Αν ζούσε, θα της έλεγες κάτι που δεν πρόλαβες να της το πεις ποτέ; Ναι! Όλο το στίχο του “Hurt” της Aguilera. Ειδικά εκεί που λέει: “Θα σε αγκάλιαζα και θα έδιωχνα τον πόνο, Σε ευχαριστώ για όσα έκανες, και τι δε θα έδινα να άκουγα ξανά τη φωνή σου…” (η συγκίνηση της εμφανής ακόμα και στο τηλέφωνο). Επίσης θα της ζητούσα συγγνώμη που δεν τη βοηθούσα πολύ στο σπίτι…(γέλια).