Η μόνη πραγματική Diva!

Η Γκρέτα Γκάρμπο ήταν Σουηδο-Αμερικανίδα ηθοποιός θρύλος κατά τη διάρκεια της εποχής του βωβού κινηματογράφου και μέρους της Χρυσής εποχής του Hollywood. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες αλλά και πιο μυστηριώδεις ηθοποιούς όλων των εποχών. Η μόνη πραγματική diva!

Από πού ξεκινούν οι ρίζες της

Η Γκάρμπο γεννήθηκε σαν Γκρέτα Λοβίσα Γκούσταφσον στη Στοκχόλμη της Σουηδίας και ήταν το μικρότερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Τα μεγαλύτερα αδέρφια της ήταν ο Σβέν Άλφρεντ και η Άλβα Μαρία. Όταν ήταν 14 ετών, έχασε τον πατέρα της, με τον οποίο ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένη και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να πάει να δουλέψει. Η πρώτη της δουλειά ήταν σε ένα κουρείο, όπου ήταν υπεύθυνη να ετοιμάζει τον αφρό για το ξύρισμα. Στο βιβλίο της «Η Γκάρμπο για τη Γκάρμπο» υποστηρίζει πως η σχέση της με τη μητέρα της ήταν πολύ καλή σε αντίθεση βέβαια με τις φήμες που κυκλοφορούσαν τότε.

Αργότερα έγινε υπάλληλος στο πολυκατάστημα PUB στο κέντρο της Στοκχόλμης, όπου εργάστηκε ως μοντέλο στις διαφημίσεις που προορίζονταν για τις εφημερίδες. Έτσι την πρόσεξε ο σκηνοθέτης Έρικ Άρθουρ Πέτσλερ και της έδωσε ένα ρόλο στην ταινία που γύριζε εκείνη την εποχή Πήτερ ο Αλήτης (1922).

Από το 1922 μέχρι το 1924, φοίτησε στο περίφημο Βασιλικό Δραματικό Θέατρο της Στοκχόλμης. Όσο ήταν εκεί, συνάντησε το σκηνοθέτη Μορίτζ Στίλερ. Την εκπαίδευσε στις κινηματογραφικές τεχνικές υποκριτικής, της έδωσε το καλλιτεχνικό της όνομα Γκρέτα Γκάρμπο και το 1924 της έδωσε έναν μείζονα ρόλο στη βωβή ταινία Η Ιστορία του Γκέστα Μπέρλιν, που ήταν μια μεταφορά του μυθιστορήματος της Σέλμα Λάγκερλεφ η οποία είχε κερδίσει και το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μετά εμφανίστηκε στη γερμανική ταινία Ο δρόμος της Θλίψης, 1925, με σκηνοθέτη τον Γκέοργκ Βίλχελμ Πάμπστ και συμπρωταγωνίστρια την κορυφαία σταρ της εποχής, Άστα Νίλσεν.

Ο Λούις Μπ. Μάγερ έφερε τον Στίλερ και τη Γκάρμπο στην Metro Goldwyn–Mayer, όταν Η Ιστορία του Γκέστα Μπερλίν τράβηξε την προσοχή του. Όταν είδε την ταινία σε μια επίσκεψή του στο Βερολίνο, ο Μάγερ εντυπωσιάστηκε από τη σκηνοθεσία του Στίλερ αλλά τον συνεπήρε πολύ περισσότερο η ηθοποιία και η σκηνική παρουσία της Γκάρμπο. Σύμφωνα με την κόρη του Μάγερ, Αϊρίν Μάγερ Σέλτσνικ, με την οποία παρακολούθησε την ταινία: “ήταν τα ήπια αισθήματα και οι εκφράσεις της που εξέπεμπαν και τα μάτια της που εξέπληξαν τόσο πολύ τον πατέρα μου”.

Η ζωή στο Hollywood

Οι καλύτερες βωβές ταινίες της Γκάρμπο ήταν το Flesh and the Devil (1927), το Love (1927) και το The Mysterious Lady (1928). Πρωταγωνίστησε στις δύο πρώτες με το δημοφιλή πρωταγωνιστή Τζον Γκίλμπερτ και το όνομά της συνδέθηκε με το δικό του σε ένα πολυδιαφημισμένο ειδύλλιο, στο οποίο λεγόταν πως η Γκάρμπο τον εγκατέλειψε στα σκαλιά της εκκλησίας το 1926, όταν άλλαξε γνώμη για το γάμο τους.

Έχοντας συναντήσει τεράστια επιτυχία σαν ηθοποιός βωβών ταινιών, ήταν μία από τους λίγους ηθοποιούς που έκανε με επιτυχία την μετάβαση στις ομιλούσες ταινίες, παρόλο που το καθυστέρησε όσο μπορούσε- λόγω βαριάς προφοράς. Η ταινία της “The Kiss” (1929), ήταν η τελευταία ταινία της MGM χωρίς διαλόγους. Η φωνή της ακούστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στην ταινία “Anna Christie” (1930).

Οι εφημερίδες τότε βγήκαν με πρωτοσέλιδο που έγραφε: Garbo Talks (Η Γκάρμπο μιλάει)

Η ταινία αποτέλεσε τεράστια επιτυχία και το 1931 η Γκάρμπο γύρισε και μια γερμανική εκδοχή της. Κατόπιν υποδύθηκε την κατάσκοπο του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, “Mata Hari” (1931) και συνέχισε με πολλές και πετυχημένες ταινίες.

Ο ρόλος της σαν καταδικασμένη εταίρα, στο έργο “Η Κυρία με τις καμέλιες”, σε σκηνοθεσία του George Cukor, θεωρήθηκε ο καλύτερος της καριέρας της.

Αναφέρεται συχνά ότι η Γκάρμπο αποφάσισε να αποσυρθεί από τον κινηματογράφο μετά απ’ την ταινία “Νινοτσκα” αλλά ήδη από το 1935 είχε γίνει πολύ επιλεκτική με τους ρόλους της και τελικά περνούσε πολύς καιρός μέχρι να συμφωνήσει να κάνει την επόμενη ταινία της. Η ίδια η Γκάρμπο παραδέχτηκε πως ένιωθε, ότι μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ο κόσμος άλλαξε, ίσως για πάντα.

Είναι σημαντικό αυτό που είπε ο ενδυματολόγος της MGM, Άντριαν: «Άφησα την MGM εξαιτίας της Γκάρμπο. Στην τελευταία της ταινία ήθελαν να την κάνω ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας, μια κλασική Αμερικανίδα. Εγώ τους είπα: “Έχει δημιουργήσει ένα πρότυπο. Αν καταστρέψετε αυτή την ψευδαίσθηση, θα καταστρέψετε κι’ εκείνη.” Όταν η Γκάρμπο έφυγε από το στούντιο, όλη η λάμψη έφυγε μαζί της, το ίδιο κι εγώ».

Το 1949, η Γκάρμπο έκανε κάποια δοκιμαστικά καθώς σκόπευε να ξαναμπεί στην κινηματογραφική βιομηχανία για να γυρίσει το La Duchesse de Langeais, όμως, δεν βρέθηκε ποτέ ξανά μπροστά σε κάμερα. Τα σχέδια για την ταινία κατέρρευσαν όταν οι χρηματοδότες απέτυχαν στην υλοποίηση της ταινίας και τα δοκιμαστικά είχαν χαθεί για 40 χρόνια πριν ξαναβγούν στην επιφάνεια. Συμπεριελήφθησαν στο ντοκιμαντέρ του καναλιού TCM Garbo το 2005, και την δείχνουν ακόμα απαστράπτουσα στα 43 της χρόνια.

Η Γκάρμπο προτάθηκε για Oscar Α΄ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στις ταινίες: Άννα Κρίστι (1930), το Ρομάντζο (1930), την Κυρία με τις Καμέλιες (1937), και τη Νινότσκα (1939).

Η τελευταία της συνέντευξη, δόθηκε στο διάσημο αρθρογράφο για θέματα ψυχαγωγίας της Daily Mail, Πολ Κάλαν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ των Καννών. Συναντήθηκαν στο Hotel du Cap Eden Roc όπως ήταν συμφωνημένο, και ο δημοσιογράφος ξεκίνησε λέγοντας: “Αναρωτιέμαι…”, αλλά η Γκάρμπο τον έκοψε λέγοντας του: “Γιατί αναρωτιέσαι;” και έφυγε επιτόπου κάνοντας αυτή τη συνέντευξη την πιο σύντομη όλων των εποχών. 

Σταδιακά αποσυρόταν από τον κόσμο της ψυχαγωγίας και κινήθηκε σε μια απομονωμένη ζωή στην Νέα Υόρκη αρνούμενη να κάνει οποιαδήποτε δημόσια εμφάνιση. Μέχρι το θάνατό της, οι φωτογραφίες της Γκάρμπο είχαν γίνει ένα είδος σπορ για τους παπαράτσι, παρ´ όλες τις προσπάθειές της να ξεφύγει από τη δημοσιότητα. Εκείνη την περίοδο ψηφίστηκε ως «η καλύτερη ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου του αιώνα» (με τη συμπατριώτισσα της Ίνγκριντ Μπέργκμαν να αναδεικνύεται «καλύτερη ηθοποιός του ομιλούντος κινηματογράφου») και ανακηρύχθηκε η ομορφότερη γυναίκα που έζησε ποτέ.

Συνολικά πρωταγωνίστησε σε 31 ταινίες, με πρώτη ομιλούσα την Άννα Κρίστι (1930). Προτάθηκε 4 φορές για το βραβείο Oscar αλλά δεν το πήρε ποτέ. Αντίθετα της απονεμήθηκε το 1955 τιμητικό Όσκαρ για τις αξέχαστες ερμηνείες της, η ίδια όμως δεν παρευρέθηκε για να το παραλάβει.

Δεν υπήρχε περιοδικό εκείνης της εποχής που να μην την είχε στο εξώφυλλο του.

Διαβάστε ακόμα: Είχε προσωπική ζωή η Garbo; https://bit.ly/2qrHHHl

————————————————

Κι’ άλλες 5 ντίβες

MARLENE DIETRICH: Η μεγαλύτερη αμφιφυλόφιλη σταρ! https://bit.ly/2UPxg15

OLIVIA DE HAVILLAND: Πέθανε 104 ετών https://bit.ly/2OSRyml

JEAN HARLOW: Η πρώτη πλατινέ ξανθιά https://bit.ly/39D1dFx

JOAN CRAWFORD: Η “σκύλα” του Hollywood https://bit.ly/3bAsUAM

HEDY LAMARR: Απίστευτο! Αυτή η καλλονή σκέφτηκε το wi–fi https://bit.ly/37mXXNj

———————————————-