Η Simone de Beauvoir ακόμα απασχολεί τον παγκόσμιο τύπο, την λογοτεχνία και την φιλοσοφία. Και η ειρωνεία είναι ότι αυτή η πολυγραφότατη συγγραφέας και σύμβολο του φεμινιστικού κινήματος, ό,τι έκανε, το έκανε στην σκιά ενός άνδρα. Η ιδιότυπη ερωτική και πνευματική σχέση της με τον Σαρτρ είναι ο πρώτος συνειρμός που συνοδεύει το όνομα Μπωβουάρ.
Η σημερινή εποχή αγαπά τα σκάνδαλα και τις αμφιλεγόμενες προσωπικότητες. Έτσι λοιπόν, πέρα από τον Sartre, ο θυελλώδης δεσμός της με τον Αμερικανό μυθιστοριογράφο Nelson Algren και οι λεσβιακές σχέσεις της, απασχολούν ακόμα τον κόσμο του πνεύματος και της τέχνης. Την έχουν αποκαλέσει μέχρι και “νυμφομανή λεσβία”.
Ποια ήταν η Σιμόν ντε Μπωβουάρ; Ήταν αυτό το τέρας που μας παρουσιάζει ο σκανδαλοθηρικός τύπος, ή μια γυναίκα δυναμική, παθιασμένη για γνώση και για ελευθερία;
Η Σιμόν ντε Μπoβουάρ (Simone de Beauvoir), γεννήθηκε 9 Ιανουαρίου 1908 και πέθανε 14 Απριλίου 1986. Ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος, διανοούμενη, ακτιβίστρια και φεμινίστρια. Υπήρξε σύντροφος του διάσημου υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Το γνωστότερο έργο της υπήρξε “Το Δεύτερο Φύλο” (The Second Sex), μια φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών.
Γεννημένη ως Simone Lucie-Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir στο Παρίσι, σπούδασε στο πανεπιστήμιο École Normale Supérieure όπου και συνάντησε το 1921 τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Μαζί του συντάχτηκε με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν αμφότεροι έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία, το 1956 και μετέπειτα στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό. Η Μποβουάρ μετά το 1968, με τα φιλοσοφικά γραπτά της, θεωρήθηκε η μητέρα του φεμινισμού. Το 1981 συνέγραψε το «La Cérémonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ.
Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986 και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο του Montparnasse του Παρισιού.
Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι.
Το Δεύτερο Φύλο: Η Simone de Beauvoir επιχειρηματολογεί μέσω ενός φεμινιστικού υπαρξισμού στο βιβλίο της, Το Δεύτερο Φύλο . Ως υπαρξίστρια αποδέχεται την αρχή πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας. Επομένως δεν γεννιέται κανείς γυναίκα, αλλά γίνεται. Η ανάλυσή της εστιάζει στην ιδέα του Άλλου. Η κατασκευή της γυναίκας ως το τυπικό παράδειγμα Άλλου είναι για την Beauvoir το θεμέλιο της καταπίεσης των γυναικών. Η Beauvoir υποστηρίζει πως δια μέσου της ιστορίας οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση, η ανωμαλία. Ακόμη και η πρώιμη φεμινίστρια Mary Wollstonecraft θεωρεί τους άντρες ως το ιδανικό στο οποίο θα έπρεπε να ανέλθουν οι γυναίκες. Η Beauvoir λέει πως αυτή η στάση έχει κρατήσει πίσω τις γυναίκες διατηρώντας την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι η παρέκκλιση από το κανονικό, ότι είναι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την “κανονικότητα”. Λέει επίσης πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει, πρέπει να καταρρίψει την υπόθεση αυτή.
Άλλα έργα της
-
L’Invitée (1943), ένα μυθοπλαστικό χρονικό της σχέσης που ανέπτυξε με μία από τις φοιτήτριές της, την Olga Kosakiewicz, ενώ δίδασκε στη Ρουέν κατά τη διάρκεια των αρχών της δεκαετίας του ’30. Το μυθιστόρημα διερευνάει και την πολύπλοκη σχέση της με τον Σαρτρ.
-
Les Temps Modernes: Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η de Beauvoir συνεργάστηκε με τον Σαρτρ στην έκδοση αυτής της πολιτικής εφημερίδας. Πέρα από την εκδοτική της δραστηριότητα, χρησιμοποίησε την εφημερίδα ως πλατφόρμα για να παρουσιάσει διάφορες δουλειές και παρέμεινε εκδότρια ως τον θάνατό της.
-
Pour Une Morale de L’ambiguïté (1947). Ένα βιβλίο που δεν πήγε καλά, αλλά είναι ίσως το μοναδικό καλύτερο σημείο εισαγωγής στον Γαλλικό υπαρξισμό.
-
Les Mandarins (1954)
-
Memoires d’une jeune fille rangée (1958)
Θα πρέπει να τονιστεί πως η Simone de Beauvoir ήταν αρκετά ευέλικτη ως συγγραφέας. Ήταν εξίσου ικανή ως φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, πολιτική θεωρητικός, δοκιμιογράφος, καθώς και ως βιογράφος. Μετά το θάνατό της, έγινε αποδέκτης εξαιρετικού θαυμασμού και επαίνων, όχι μόνο εξαιτίας της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού στον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά και λόγω της αυξανόμενης κατανόησης της επιρροής που είχε στο αριστούργημα του Σαρτρ “Το Είναι και Το Τίποτα”. Χωρίς αμφιβολία είναι μία από τους μεγαλύτερους Γάλλους στοχαστές σε ολόκληρη την ιστορία.
“Μία γυναίκα νιώθει πως γέρασε, από τη στιγμή που οι άλλοι παύουν να την κακολογούν”.
————————————————-
Ταινίες με θέμα τους, την Simone de Beauvoir
Les amants du Flore (2006). Τηλεταινία που διαδραματίζεται το 1924, όταν η Simone de Beauvoir, ένα κομψό κορίτσι, προετοιμάζεται για τις εξετάσεις της στην φιλοσοφία και γνωρίζει τον Jean–Paul Sartre. Εντυπωσιάζεται από το μυαλό του, εκείνος την πείθει ότι είναι η μόνη γυναίκα που αξίζει της προσοχής του… και τον ερωτεύεται. Ένας έρωτας χαοτικός που θα την φέρει στο σημείο να γράψει το αριστούργημα της, The Second Sex.
Violette (2013). Μια Γαλλο-Βελγική ταινία του Martin Provost, που μιλάει για την συγγραφέα Violette Leduc, η οποία στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ζει με τον Maurice Sachs, που δεν την αγαπάει αλλά την ενθαρρύνει να γράψει το πρώτο της βιβλίο. Η Violette Leduc, με ένα πρόχειρο draft του γραπτού της, βρίσκει την Simone de Beauvoir και της ζητάει να το διαβάσει για να της πει την γνώμη της. Η Beauvoir ενθουσιάζεται και την βοηθάει να το εκδώσει ενώ παράλληλα την γνωρίζει με προσωπικότητες όπως οι: Jean–Paul Sartre, Jean Genet, Albert Camus κ.α.
——————————————
«Ανικανοποίητη, ψυχρή, πριαπική, νυμφομανής, λεσβία, με εκατό εκτρώσεις, όλα αυτά ήμουν εγώ, ακόμη και άγαμη μητέρα» Simone de Beauvoir
Στο χώρο της που λειτουργούσε σαν καθιστικό και σαν γραφείο
Το ζευγάρι Jean-Paul Sartre / Simone de Beauvoir έκανε αγώνες για την ανεξαρτησία της Αλγερίας και εναντιώθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Είχαν έντονες σχέσεις με τους κομμουνιστές και τους υπαρξιστές, βοήθησαν (εκείνη περισσότερο) στην ανάπτυξη του φεμινιστικού κινήματος, και συμμετείχαν στις ζυμώσεις της γαλλικής διανόησης.
Άλλαξε τη ζωή σου σήμερα. Μη στοιχηματίζεις στο μέλλον, ενέργησε τώρα χωρίς καθυστέρηση.
Με τον συγγραφέα Nelson Algren έζησε ένα παράφορο έρωτα, άσχετα αν στο τέλος αυτός την μίσησε.
Τα γεράματα είναι η παρωδία της ζωής, ενώ ο θάνατος μετατρέπει τη ζωή σε πεπρωμένο.
Άρθρα και για άλλες γυναίκες συγγραφείς
Agatha Christie: Η βασίλισσα του εγκλήματος https://bit.ly/2UPQa7W
Maya Angelou: Γκαρσόνα, πόρνη, συγγραφέας https://bit.ly/38rUw9d
Emily Dickinson: Αναγνώριση μετά θάνατον https://bit.ly/2SopOs7
Sylvia Plath: Διπολική με τάσεις αυτοκτονίας https://bit.ly/2w9zldM
Patricia Highsmith: Μια λεσβία μισογύνης https://bit.ly/37nW2Yz
Colette: Φεμινίστρια, τσαμπουκάς και bisexual https://bit.ly/38sbrbU
Virginia Woolf: Ερωτικά κακοποιημένη από τα αδέλφια της https://bit.ly/2OW8d8S
Jacqueline de Romilly: Η μεγαλύτερη Ελληνίστρια https://bit.ly/2UNu321
———————————————————–
