Ήταν η Νο 1 καλεσμένη στα πάρτι της εποχής της. Σ’ εκείνα τα τρελά πάρτι που διοργάνωναν πλούσιοι και παρακμιακοί τύποι, όπου τα ναρκωτικά και το αλκοόλ σερβίρονταν από ημίγυμνους υπηρέτες. Ήταν εκεί που έπαιρνε κοκαΐνη με τον Αντρέ Ζιντ και φλέρταρε άντρες και γυναίκες, εκεί που γνώρισε την Κολέτ, την Ισιδώρα Ντάνκαν, τον Ζαν Κοκτώ και τον Τζέημς Τζόις. Κυρίες και κύριοι ηTamara de Lempicka
Μιλώντας για τα έργα της, ένας τεχνοκριτικός έγραψε: «Τίποτα δεν είναι πιο εμβληματικό για την εποχή της τζαζ από αυτά τα πορτρέτα με το παγωμένο ύφος των μοντέρνων γυναικών και των ελκυστικών ανδρών που παίζουν πόλο στη διάρκεια της ημέρας και πίνουν coctail ως το πρωί».
Γεννημένη σε μια πολύ πλούσια οικογένεια, η Ταμάρα ντε Λεμπίκα έζησε στην Αγία Πετρούπολη ως την ημέρα που οι μπολσεβίκοι συνέλαβαν το 1918 τον σύζυγό της Tadeusz de Lempicki. Κατόρθωσε με πολλές προσπάθειες να τον απελευθερώσει και διέφυγαν αμέσως στη Γαλλία. Στο Παρίσι σύχναζε την υψηλή κοινωνία και έζησε μια ζωή απελευθερωμένη. Με ένα στιλ ραφινάτου γκλάμουρ και αξεπέραστου ηδονισμού γίνεται γρήγορα πολύ γνωστή και μοναδική. Τα έργα της έχουν το φως απ’ τους πίνακες του Ingres και διαθέτουν την κυβιστική ματιά του Fernand Leger.
Εγώ την έμαθα, όταν διάβασα ότι η Barbra Streisand είναι μεγάλη της θαυμάστρια και ότι έχει στην κατοχή της αρκετούς πίνακες της. Η Tamara de Lempicka θεωρείται μια από τις ηγερίες της Art deco που δόξασε μέσα από τους πίνακές της, τις γυναίκες. Η διπλή της σεξουαλικότητα που την έσπρωχνε στην αγκαλιά γυναικών και ανδρών, η κοσμική της ζωή, την έκαναν μια από τις ισχυρές μορφές του Μεσοπολέμου, στο Παρίσι. Έζησε την άνοδο του κομμουνισμού και την άνοδο του ναζισμού με τον χειρότερο τρόπο και αναγκάστηκε να εξοριστεί.
Το αληθινό της όνομα είναι Maria Gorska, γεννήθηκε στην Πολωνία και πέθανε το 1980 στο Μεξικό. Ιδιοφυής, όμορφη, τολμηρή, μυστηριώδης και αντιφατική, έζησε μια ζωή με πολλαπλές σκηνοθεσίες. Μότο της είναι η πολυτέλεια και η σύγχρονη εποχή. Αγαπούσε πρώτα από όλα τις γυναίκες, αλλά παντρεύτηκε δύο φορές. Τρελαινόταν να οδηγεί, να ντύνεται με μεταξωτά και να φοράει το κόκκινο κραγιόν της Chanel.
Η αυτοεξορία της στο Παρίσι ήταν λαμπερή και περιπετειώδης. Εκεί ξεκίνησε να ζωγραφίζει με ξέφρενους ρυθμούς, υιοθετώντας ένα στιλ μεταξύ του κυβισμού, του αναγεννησιακού ρυθμού και της Art deco. Ζωγραφίζει γυμνά με έναν μοναδικό τρόπο, αναπαριστά συνήθως το σώμα και το πρόσωπό της και δημιουργεί ένα εντελώς ξεχωριστό στιλ. Η καριέρα της απογειώνεται στην πρώτη της ατομική έκθεση στο Μιλάνο, το 1925. Εκεί γνωρίζει τον εκκεντρικό αριστοκράτη συγγραφέα και ποιητή Gabriele D’Annunzio και τον κύκλο του, που επηρεάζει βαθιά τον τρόπο ζωής της.
Όταν επιστρέφει στο Παρίσι οι παρέες της είναι σχεδόν αποκλειστικά διανοούμενοι, πλούσιοι βιομήχανοι, εξόριστοι Ρώσοι πρίγκιπες κλπ.
Το 1929 την καλεί ένας πλούσιος Αμερικανός, ο Rufus Bush, να φτιάξει το πορτρέτο της αρραβωνιαστικιάς του και εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη. Βρίσκει την ευκαιρία να ζωγραφίσει πολλούς πίνακες και σχεδιάζει ακόμη και ουρανοξύστες. Το 1933 παντρεύεται τον βαρόνο Raoul Kuffner και έτσι από κόμισα γίνεται βαρόνη. Με την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη αναγκάζεται να εξοριστεί μόνιμα στις ΗΠΑ, το 1939, όπου κάνει τρεις εκθέσεις στη Νέα Υόρκη και στο Σαν Φρανσίσκο.
Μετά τον πόλεμο το έργο της ξεχνιέται εντελώς ώσπου στη δεκαετία του 1970 η Art déco, επανέρχεται δριμύτατα στη μόδα και η Ταμάρα ντε Λεμπίκα γίνεται ηγερία της νέας εποχής. Εμπνέει πολλούς σχεδιαστές μόδας και καλλιτέχνες. Η Madonna που την τίμησε δεόντως στο κλιπ “Vogue”, έχει δηλώσει πολλές φορές ότι είναι θαυμάστρια των έργων της.
Η Lempicka παρέμεινε εντελώς μυστηριώδης αφού είναι ακόμη άγνωστο πότε και πού γεννήθηκε. Αναδείχθηκε σαν μοναχικό αστέρι στα λεγόμενα «Τρελά χρόνια» του Παρισιού, στον μεσοπόλεμο, υπήρξε τρομερά φιλόδοξη και έπαιρνε τα πάντα από τους άνδρες. Ωστόσο, όταν εξορίστηκε στις ΗΠΑ, δεν κατόρθωσε να επιβληθεί και έγινε πάλι «η βαρόνη με το πινέλο». Η ιδιοφυής και σκανδαλώδης Ταμάρα ντε Λεμπίκα, σταρ στην εποχή της, πέθανε στη Βραζιλία, σε ηλικία 80 ετών, σχεδόν άγνωστη…
Η πρώτη μεγάλη μεταπολεμική έκθεση για την Ταμάρα ντε Λεμπίκα έγινε στο Παρίσι, το 1972 και συνέβαλε στο να επανέλθει δριμύτερη η τέχνη της και να προκληθεί φρενίτιδα γύρω από το έργο της.
Στο ατελιέ της το 1928 ζωγραφίζοντας έναν άντρα, που δεξιά τον βλέπετε ολοκληρωμένο.
Πορτραίτο της ίδιας και δεξιά τα υπέροχα κρίνα της
Όταν παρουσίασε το πορτραίτο μιας μοναχής, με τίτλο Superior Mother.
Με τον Salvador Dali
Κι’ άλλα άρθρα για διάσημους ζωγράφους
NIKI DE SAINT PHALLE: Την βίασε ο πατέρας της https://bit.ly/3ddY7tu
FRIDA KAHLO: Πέθανε 47 ετών https://bit.ly/3bWq34Z
FERNANDO BOTERO: Παντρεύτηκε Ελληνίδα https://bit.ly/2YzFXOP
DAVID HOCKNEY: O αιώνιος έφηβος της ζωγραφικής https://bit.ly/2YutbRD
FRANCIS BACON: Μια ολέθρια σχέση https://bit.ly/3d5gKQq
PICASSO: Ήταν κάποτε παιδάκι https://bit.ly/2zHZixv
PAUL CEZANNE: Δύστροπος, μοναχικός και πρωτοπόρος https://bit.ly/2NGxstD
HENRI MATISSE: Με καρκίνο, σε αναπηρικό καροτσάκι και δούλευε…. https://bit.ly/2hGMSmi
HENRI de TOULOUSE–LAUTREC: Ήταν νάνος, μποέμ και γυναικάς…https://bit.ly/2wmaq0U
VINCENT VAN GOGH: Ανάμεσα στην κατάθλιψη και την μεγαλοφυΐα https://bit.ly/2vpa5Pd
PAUL GAUGUIN: Ήταν καταθλιπτικός https://bit.ly/2jvaA2b
AMEDEO MODIGLIANI: Φυματικός και χασικλής μέσα στα πορνεία https://bit.ly/2N7uZad
EDGAR DEGAS: Ο ζωγράφος που κατέληξε τυφλός… https://bit.ly/2SkKDnH
JACKSON POLLOCK: Αλκοολικός, τρελός και καταθλιπτικός https://bit.ly/3fqNs0G
ROY LICHTENSTEIN: Ζωγράφιζε σαν να έκανε comic https://bit.ly/2YqQax4
ANDY WARHOL: Ο πατριάρχης της Pop Art! https://bit.ly/35EmeiJ
JOHANNES VERMEER: Αναγνωρίστηκε μετά θάνατο https://bit.ly/2W0JrZ2
CLAUDE MONET: Ο μεγάλος δάσκαλος https://bit.ly/2YvmtuB
GIORGIO DE CHIRICO: Γεννήθηκε στον Βόλο https://bit.ly/2xx1pcj
JOSE CLEMENTE OROZCO: Ο ζωγράφος με το ένα χέρι και το ένα μάτι https://bit.ly/2KZ5HfI
JEAN COCTEAU: Ο ζωγράφος και το Μουσείο του https://bit.ly/3de4GMJ
—————————————————————————-
she was an amazing person!
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΕΝ ΤΗΝ ΗΞΕΡΑ .κΑΤΙ ΜΟΝΟΝ Ο Gabrielle Dannunzio ηταν ανδρας συγγραφεας προφανως εγινε λαθος .Και παλι ευχαριστω
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΙΚΟ ΜΟΥ!!!ΔΕΝ ΤΗΝ ΗΞΕΡΑ….
ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Ομολογω δεν την ηξερα.Αλλα με ερεθισε η ιδιοφυια της, η μοναχικοτητα της ,οι αντιφασεις της και το περασμα της απο ολους τους ποθους τηςζωης.Με κεντρισε το ανικανοποιητο που ειχε μεσα της γιατι της εδινε την δυνατοτητα να δοκιμαζει τα παντα.Μονο που το περασμα απο ολα και το σαρωμα ολων εχει ενα ασχημο τελος ,να κουραστεις,να απογοητευτεις και τελικα να μεινεις καπου μονος και ξεχασμενος,οπως εγινε και στην TAMARA