Σε ευχαριστούμε. Με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου στο Λονδίνο, η Κατερίνα Στεφανίδη πέτυχε ένα μοναδικό επίτευγμα: Είναι η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που πήρε το χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες, σε Παγκόσμιους αγώνες στίβου και σε Ευρωπαϊκούς αγώνες στίβου.
Έγινε η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, που κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή και στις τρεις μεγάλες διοργανώσεις, αφού πέρυσι είχε πάρει το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο και το χρυσό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Άμστερνταμ.
Ποιοι άλλοι έχουν καταφέρει αυτό το επίτευγμα; Ελάχιστοι. Ο Κώστας Κεντέρης στον στίβο, ο Πύρρος Δήμας στην άρση βαρών, ο Ηλίας Ηλιάδης στο τζούντο, ο Δημοσθένης Ταμπάκος και ο Λευτέρης Πετρούνιας στην ενόργανη γυμναστική. Αυτό το εκλεκτό «κλαμπ» έχει πλέον στις τάξεις του και μια κυρία, την 27χρονη Ολυμπιονίκη του άλματος επί κοντώ.
Η Κατερίνα Στεφανίδη γεννήθηκε στην Αθήνα, και φοίτησε στο 1ο γυμνάσιο της Παλλήνης όπου και κέρδισε τα εθνικά πρωταθλήματα. Έσπασε τα Εθνικά σχολικά ρεκόρ κερδίζοντας το χρυσό στην Γυμνασιάδα του 2006. Μεγαλώνοντας έσπασε όλα τα παγκόσμια ρεκόρ στην ηλικία της ενώ έσπασε και το Παγκόσμιο ρεκόρ νέων (κάτω των 18) με άλμα στα 4,37 μ.
Η πρώτη της διεθνής εμπειρία ήτανε στα 15 της όταν εκπροσώπησε την Ελλάδα το 2005 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων στο Μαρακές όπου και κέρδισε με 4,30. Το 2007 στο Παγκόσμιο Νέων που έγινε στην Οστράβα έφτασε την δεύτερη θέση με 4,25μ. Το 2008 κέρδισε το χάλκινο με 4,25μ στο World Junior Championship στο Μπίντκος της Πολωνίας. Την ίδια χρονιά κέρδισε υποτροφία από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και ξεκίνησε να αγωνίζεται με τους Στάνφορντ Κάρντιναλς.
Και μετακόμισε στο Οχάιο, τη νέα της οικογενειακή βάση, γιατί γνώρισε τον Μίτσελ Κρίερ, έναν αθλητή του άλματος επί κοντώ που την συμβούλευε στο άθλημά της. Έμενε στο Φοίνιξ της Αριζόνα, στο οποίο πήγε για αγώνες και εκείνος της πρότεινε να την φιλοξενήσει στο σπίτι του. Γρήγορα έγιναν δύο πολύ καλοί φίλοι, αυτό που λεμε “αδελφές ψυχές”.Κάποια στιγμή σκέφτηκαν ότι δύσκολα θα έβρισκε ο καθένας τους ταίρι που να τους έκανε τόσο ευτυχισμένους όσο ήταν οι ίδιοι μεταξύ τους. Κι έτσι ήρθαν ακόμη πιο κοντά, ξεπερνώντας τα όρια της φιλίας. Παντρευτήκαν. Χωρίς παπά και κουμπάρο, αλλά με δήμαρχο και έναν ολοκληρωτικό έρωτα. Ακόμα και οι γονείς της, Γιώργος και Ζωή, όπως και τα πεθερικά της το έμαθαν αργότερα, μετά τον γάμο. «Δεν μας είπαν τίποτα, αυτή είναι η αλήθεια, δεν φάγαμε κουφέτα», λέει χαριτολογώντας ο πατέρας της, Γιώργος Στεφανίδης, παλιός τριπλουνίστας και μπασκετμπολίστας.
Ο άνδρας μου λατρεύει την Ελλάδα και τις συνήθειες μας. Μάλιστα όταν με πιάνουν τα κυκλοθυμικά μου, εκείνος σχολιάζει με χιούμορ ότι στο σπίτι μας “φυσάνε ελληνικά μποφόρ!”»
