Η ζωγραφική του είναι υπέροχη, ο κόσμος του μοναδικός και η σειρά με τους ξαπλωμένους και κοιμισμένους ανθρώπους, είναι συγκλονιστική. Κυρίες και κύριοι καλώς ήλθατε στο διαφορετικό σύμπαν του Χρήστου Παλλαντζά.
Πάρα πολύ καιρό ήθελα να του κάνω ένα άρθρο για να σας τον παρουσιάσω και όλο κάτι τύχαινε. Είναι από τους διακεκριμένους σύγχρονους ζωγράφους μας- που εμένα τουλάχιστον – με ξετρελαίνει.
Η ζωγραφική του Χρήστου Παλλαντζά διακρίνεται για την στέρεα τεχνική της, το σχέδιο που ακουμπάει στις αξίες της ζωγραφικής και τις δυνατές χρωματικές φόρμες, που καθορίζουν τον χώρο και τον χρόνο συνδέοντας τον μύθο με την πραγματικότητα, αναζητώντας την αλήθεια ενάντια στα στερεότυπα.
Ο Χρήστος Παλλαντζάς γεννήθηκε στη Λάρισα το 1962. Φοίτησε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας ζωγραφική με καθηγητές τους Δημήτρη Μυταρά, Δημοσθένη Κοκκινίδη και Νίκο Κεσσανλή, τεχνική των Βυζαντινών εικόνων (αγιογραφία), νωπογραφία (φρέσκο) με καθηγητή τον Κ. Ξινόπουλο, και ψηφιδωτό με τον Γ. Βαλαβανίδη. Με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης από το 1990 έως 1992 συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts de Paris με δάσκαλο τον Pierre Carron. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη της Φλώρινας, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στο Μουσείο Φρυσίρα, στης συλλογές Αγροτικής Τράπεζας, Παπαστράτου, ΑΓΕΤ Ηρακλής και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μετά από 10 χρόνια αδιάκοπης καλλιτεχνικής δημιουργίας και σημαντικών εκθέσεων στο εξωτερικό, νομίζω ότι η σειρά του με τους ξαπλωμένους ανθρώπους είναι η πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση του έργου του. Αναμφισβήτητα η πιο ώριμη δουλειά του στην πολυετή του πορεία.
Τα έργα αυτά αποπνέουν μια γαλήνη και μια απίστευτη ηρεμία. Ο χρόνος έχει παγώσει και το ανθρώπινο σώμα σε πρώτο πλάνο, αδιαφορεί για συμβάσεις και στερεότυπα….
Οι πρωταγωνιστές των έργων πρόσωπα οικεία. Καθένα έχει την ιστορία του, που ερμηνεύεται πάνω στον καμβά, πλάθοντας τη δική του αλήθεια κόντρα στη λογική της γοητείας και του αναμενόμενου.
«… ο Χρήστος Παλλαντζάς φαίνεται να συμμερίζεται την παραδοσιακή άποψη ότι το πορτραίτο και η ανθρώπινη μορφή ανήκουν στην υψηλότερη, την ευγενέστερη και τη δυσκολότερη κατηγορία στην ιεραρχία των τεχνών…» Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα (διευθύντρια Εθνικής Πινακοθήκης της Ελλάδος)
“…Στη σημερινή εποχή όπου επικρατεί η πεποίθηση ότι ο καθένας ακολουθεί το συμφεροντολογικό “εγώ”, η Τέχνη ως διαδικασία δημιουργίας του έργου τέχνης, είναι ένας τρόπος να αποκτήσουμε μια ερμηνεία του κόσμου με βάση τις διαφορές, και όχι μόνο τις ομοιότητές και τις ταυτίσεις.”
