Ο Βασίλης Τσιβιλίκας, ένας ταλαντούχος εργάτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, είχε ένα θλιβερό και άδοξο τέλος. Απεβίωσε στις 29 Φεβρουαρίου 2012 σε ηλικία 70 ετών όταν εμφάνισε πρόβλημα στην καρδιά. Το άσχημο ήταν ότι εξέπνευσε κατά τη διακομιδή του στο Σισμανόγλειο Γενικό Νοσοκομείο.
Μέχρι την τελευταία στιγμή έπαιζε στο θέατρο, στην παράσταση “Η Ζωή ποδήλατο”. Ο ίδιος σε μια συνέντευξη του, είχε μιλήσει για την καριέρα του και είχε πει χαρακτηριστικά: «Λάτρεψα την επικοινωνία με τον κόσμο. Την ηθοποιία τη βρήκα μετά»…
«…Έψαχνα απελπισμένα και κατάλαβα ότι η σωτηρία της ψυχής μου είναι η επαφή με το κοινό. Πιο πρόσφορο ήταν λοιπόν το θέατρο για να μπορώ να επικοινωνώ και μετά άρχισα να σκέπτομαι τι είναι αυτή η τέχνη, τι είναι οι ρόλοι και πού εγώ θα κατατάξω τον εαυτόν μου σ’ αυτήν την ιστορία».
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας γέννημα θρέμμα της Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1942 και πέθανε στην Αθήνα, 29 Φεβρουαρίου 2012. Ήταν κωμικός ηθοποιός με σημαντική παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο, την τηλεόραση και ιδιαίτερα το θέατρο.
Είχε καταγωγή από τα Δομνίστα και το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας. Ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας και είχε δύο αδερφές. Το θέατρο το αγάπησε από τον πατέρα του, που ήταν καταστηματάρχης και τρομερά θεατρόφιλος. Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο της Θεσσαλονίκης “Anatolia”. Εκεί οι καθηγητές του, διακρίνοντας από νωρίς κάποιο ταλέντο, τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την υποκριτική, συμμετέχοντας αρχικά στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του πέρασε στην Αγγλική Φιλολογία, την οποία όμως εγκατέλειψε για να έρθει στην Αθήνα και να ασχοληθεί επαγγελματικά πλέον με την υποκριτική. 
Η πρώτη του επιθυμία ήταν να μπει στο θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, σε μια σχολή δύσκολη αλλά με μεγάλο κύρος. Απέτυχε. Δεν τον πήραν. Δεν απογοητεύτηκε και πήγε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1965.
Και η πλάκα είναι πως 2 χρόνια αργότερα, ο Κάρολος Κουν τον κάλεσε στο Θέατρο Τέχνης για να παίξει σε μια παράσταση. Ήταν κάτι που του έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 70 ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση, ενώ το θέατρο πρόζας ήρθε μερικά χρόνια αργότερα. Η δεκαετία του ’70 ήταν η περίοδος που πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία που συμμετείχε ήταν “Η θεία μου η χίπισσα” του Αλέκου Σακελλάριου (φωτογραφία κάτω), με την Ρένα Βλαχοπούλου, την Νόρα Βαλσάμη, τον Ανδρέα Μπάρκουλη κ.α. Έκτοτε άρχισε να παίρνει καλούς ρόλους τόσο στο σινεμά όσο και στο θέατρο.
Πάλι σε μια συνέντευξη του, είχε πει ποιοι ήταν οι λόγοι που τον οδήγησαν στην υποκριτική: «Η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν, αυτοί ήταν οι άνθρωποι που με γοητεύσαν στη σκηνή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εξετίμησα τη δουλειά και την παρουσία πολλών άλλων. Αλλά πάνω απ΄ όλα ομολογώ ότι η παράσταση του έργου «Ο Βροχοποιός» το 1956, παιδάκι ήμουν τότε, μου έφερε τα μέσα έξω».
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν παντρεμένος με την Αλίκη και πατέρας ενός γιου και μιας κόρης. Απεβίωσε στις 29 Φεβρουαρίου 2012 σε ηλικία 70 ετών. Εμφάνισε πρόβλημα στην καρδιά και εξέπνευσε κατά τη διακομιδή του στο Σισμανόγλειο Γενικό Νοσοκομείο. Μετά από δύο χρόνια πέθανε και η σύζυγος του. Ήταν 45 χρόνια μαζί.
Σε μια εμφάνιση του στην τηλεόραση πριν πεθάνει είχε πει πολλά που τον στενοχωρούσαν, ανάμεσα στα οποία ήταν κι΄ αυτό: «Γίναμε η κοινωνία του “ξέκωλου”, που ξεκίνησε από τα “ξέκωλα” της τηλεόρασης και δεν εννοώ απαραίτητα τα κορίτσια που δείχνουν με στρινγκάκια τον ποπό τους. Με ενοχλεί που χάθηκε η τσίπα». Φαντάσου να ζούσε ο άνθρωπος και να έβλεπε το Power of Love ή το Bachelor και όλα αυτά τα σκουπίδια που μας πλασάρει η τηλεόραση.
Για τον θάνατο του Βασίλη Τσιβιλίκα
Γιώργος Κωνσταντίνου: «Ήταν κεραυνός εν αιθρία, είμαι συγκλονισμένος, δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο ήταν ένας άνθρωπος υγιέστατος. Δούλεψα μαζί του τα τελευταία 4 χρόνια. Ήταν ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θαύμαζα για το κουράγιο, τη δύναμη και τα πιστεύω του, τα οποία τα υποστήριζε πάρα πολύ. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν ένας άνθρωπος “ταμένος” στο θέατρο, ήταν όλη του η ζωή. Λυπάμαι γιατί πραγματικά για εμάς είναι μια μεγάλη απώλεια».
Γιώργος Παρτσαλάκης: «Το περσινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο και το τελευταίο που κάναμε μαζί, παίξαμε στη «Λυσιστράτη». Εγώ έκανα τον ρόλο του Κινησία και εκείνος της Ειρήνης. Πέρασα συγκλονιστικά. Ήταν άνθρωπος με κουλτούρα, μορφωμένος, με πολύ χιούμορ, γνώστης του θεάτρου, με ανθρωπιά. Ο Βασίλης και η γενιά του υπήρξαν στηρίγματα για τους νέους ανθρώπους. Είχαμε και κάτι άλλο κοινό. Είχαμε τελειώσει και οι δύο τη Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Και ο Κατσέλης μάς δίδασκε πρωτίστως να είμαστε συνάδελφοι και εκτός σκηνής. Ο Βασίλης είχε ήθος και πάνω και κάτω από τη σκηνή».
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ανήκε απλώς, στο σπάνιο είδος του ανθρώπου που τα είχε «βρει» με τον εαυτό του. Από νωρίς.
Οι άνθρωποι που τον ήξεραν καλά, λένε πως ήταν πάντα χαμογελαστός. Είχε μια έμφυτη ευγένεια που χαρακτήριζε κάθε του κίνηση, κάθε του λόγο, ακόμα κι όταν ο λόγος του ήταν οξύς – διότι μπορεί ο Βασίλης Τσιβιλίκας να ήταν βαθιά ευγενής, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να στέκεται κριτικά, ή αιχμηρά, απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις.
2011 Λυσιστράτη: Γιώργος Κωνσταντίνου (Πρόβουλος), Κώστας Βουτσάς (Λαμπιτώ) και Βασίλης Τσιβιλίκας (Μυρίνη).
Όλος ο θίασος της Λυσιστράτης, μετά την παράσταση: Βασίλης Τσιβιλίκας, Κώστας Βουτσάς, Θύμιος Καρακατσάνης, Βάσια Τριφύλλη και Γιώργος Παρτσαλάκης.
Και με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Με την Ρένα Βλαχοπούλου στην ταινία «Η Ρένα είναι οφσάιντ».
Μικρά και άγνωστα
- Ο Βασίλης Τσιβιλίκας, παίζοντας ένα πολύ μικρό ρόλο στο «Λούνα Πάρκ» της τηλεόρασης, ήταν απ’ αυτούς που ξεχώρισαν αμέσως.
- Ήταν 47 χρόνια στο επάγγελμα.
- Αντιπαθούσε το κάπνισμα.
- Λάτρευε να διαβάζει οτιδήποτε για την Αρχαία Ελλάδα.
- Ποδοσφαιρικά υποστήριζε τον Άρη Θεσσαλονίκης.
- Έκανε τη βασική στρατιωτική εκπαίδευσή του στο Μεσολόγγι, όπου γνωρίστηκε με τον Γιάννη Πάριο και τον Θανάση Πολυκανδριώτη.
- Η πρώτη του γειτονιά, όταν ήρθε στην πρωτεύουσα, ήταν το Κολωνάκι, όπου έζησε έξι χρόνια.
- Ο αγαπημένος του ηθοποιός ήταν ο Αλ Πατσίνο.
- Πίστευε πως ο καλός ηθοποιός φαίνεται σε εύκολα έργα. Η πρόκληση στα εύκολα, στα απλά έργα είναι να ‘γεμίσεις’ τον ρόλο με τα εργαλεία της δουλειάς, τη σάρκα, το αίμα, τα κόκκαλά σου. Το ήθος σου.
- Του άρεσε πολύ η όπερα.
- Για μικρές αποδράσεις του άρεσε πολύ να πηγαίνει στο Κεφαλάρι.
- Αν και οδηγούσε, χρησιμοποιούσε πολύ συχνά τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
- Οι δύο αγαπημένες του ταινίες, ήταν το «8 1/2» του Φελίνι και «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» του Φρεντ Τσίνεμαν.
- Θεωρούσε πάντα ότι η υπομονή και η αντοχή ήταν μεγάλα προτερήματά.
- Εν αντιθέσει πίστευε πως μειονέκτημα ήταν ο συναισθηματισμός – που πάντα δυσκόλευε την λειτουργεία της λογικής.
- Οι φίλοι του τον έλεγαν “λελέκι”.
Άρθρα και για άλλους αγαπημένους μας ηθοποιούς
Οι 10 καλύτερες ασπρόμαυρες ελληνικές κωμωδίες: https://bit.ly/2V1KLcO
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ: “Παράβας και Μεταξόπουλος με πολέμησαν…” https://bit.ly/3pefktO
ΤΑΚΗΣ ΣΑΓΙΩΡ: Έφυγα στα 15 από το σπίτι μου. Δεν άντεχα το ξύλο https://bit.ly/3myaxkI
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΕΙΛΗΝΟΣ: Τα απίστευτα μυστικά του https://bit.ly/3jNLIQ9
ΧΡΟΝΗΣ ΕΞΑΡΧΑΚΟΣ: Είχε δύο μεγάλα μυστικά https://bit.ly/3mUQON1
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ: Ο τζόγος ήταν το πάθος του https://bit.ly/35Ljwd8
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ: Η περίεργη καριέρα του Βέγγου https://bit.ly/2ZOyTi1
Γιώργος Κωνσταντίνου, τον απέρριψαν ως εντελώς ατάλαντο: https://bit.ly/2pZF1Uz
Σταύρος Παράβας, Ο «Φίφης» του ελληνικού σινεμά: https://bit.ly/2lVNVQV
Λάμπρος Κωνσταντάρας – Πέθανε και δεν μπορούσε να μιλήσει: https://bit.ly/2yOb1PM
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος – Πέθανε και ήταν μόνος: https://bit.ly/2GLVXBG
Κώστας Χατζηχρήστος – Πέθανε μπατίρης: https://bit.ly/2yWd54g
Νίκος Σταυρίδης – Το φτωχόπαιδό από την Σάμο: https://bit.ly/2ElwsJ3
Γιάννης Βογιατζής, πέρασε τα 90 και παίζει: https://bit.ly/2HDPkRz
Γεωργία Βασιλειάδου – Ελάχιστοι πήγαν στην κηδεία της: https://bit.ly/2sXmiqO
Σαπφώ Νοταρά – Κωμική ηθοποιός με τραγικό τέλος: https://bit.ly/2Mhu0ou
Δέσποινα Στυλιανοπούλου – Ηθοποιός αμέσου δράσεως https://bit.ly/2JtYZgy
———————————————————————————
