Ο Βασίλης Φωτόπουλος & η wikipedia

Αυτό είμαστε οι Έλληνες. Αυτό ακριβώς. Έχουμε έναν άνθρωπο με τόσο ταλέντο, με τόσο μεγάλο όγκο δουλειάς, με βραβείο Oscar, με καριέρα εντός και εκτός Ελλάδας και μπαίνεις στην Wikipedia και βρίσκεις γι’ αυτόν 5 σειρές. Ιδού:

WIKIPEDIA: Ο Βασίλης Φωτόπουλος (1934 – 14 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ζωγράφος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνογράφος. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1934 και σπούδασε ζωγραφική σε νεαρή ηλικία υπό τον Βαγγέλη Δράκο. Στην καλλιτεχνική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνογράφος στο θεατρικό έργο “Υπηρέτρια”, στην Αθήνα. Εργάστηκε επίσης στο Εθνικό Ελληνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Ελεύθερο Θέατρο. Το 1964 κέρδισε Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για την δουλειά του στην ταινία “Ζορμπάς ο Έλληνας”. Το 1966 συνεργάστηκε με τον Φράνσις Φορντ Κόπολα στην ταινία “You’re a Big Boy Now”. Πέθανε στην Αθήνα, στις 14 Ιανουαρίου του 2007.

Αυτό λοιπόν γράφει η Wikipedia. ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Δεν βρέθηκε κανείς να δώσει στοιχεία και φωτογραφίες για να εμπλουτιστεί το άρθρο. Ούτε το Υπουργείο Πολιτισμού δεν ενδιαφέρθηκε. 

Ν τ ρ ο π ή: Έλεος πια μ΄ αυτήν την χώρα που «τρώει» τα παιδιά της. Μήπως επειδή ο Βασίλης Φωτόπουλος δεν ανήκε σε κλίκες; Μήπως γιατί παράτησε τους πάντες και τα πάντα και ζούσε μοναχικά στο κτήμα του στην Παιανία; Μήπως γιατί ήταν gay; Μήπως γιατί δεν τραπέζωνε δημοσιογράφους, μήπως γιατί δεν είχε «γλύψει» κανέναν πολιτικό στην ζωή του;

Χαρισματικός, γοητευτικός και με πηγαίο χιούμορ

Ο Βασίλης Φωτόπουλος ήρθε από την Καλαμάτα στην Αθήνα με την μητέρα του και τον αδελφό του Διονύση, όπου ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική. Ο πατέρας του είχε σκοτωθεί στον εμφύλιο. Η ζωγραφική του άρεσε από μικρό παιδί. Συνέχεια μουτζούρωνε κάτι, έκανε σκίτσα και χρωμάτιζε εικόνες στα τετράδια του. Τα μαθήματα ζωγραφικής είχαν ξεκινήσει από πολύ νωρίς όταν στην εφηβεία του μυήθηκε στην Βυζαντινή αγιογραφία και κατόπιν που είχε δάσκαλο τον Καλαματιανό ζωγράφο Ευάγγελο Δράκο.

Πορτραίτα των δύο αδελφών. Αριστερά ο Βασίλης και δεξιά ο Διονύσης

Παράλληλα με τις σπουδές του, άρχισε να δουλεύει όπου μπορούσε για να αποκτήσει πείρα και εργατοώρες, που λέμε στην γλώσσα μας. Και του προέκυψε το θέατρο, όπου η πρώτη του επαφή ήταν τα μεροκάματα που έκανε βάφοντας τα σκηνικά για τον επιθεωρησιακό θίασο του «Ακροπόλ» και στο θέατρο «Μπουρνέλλη». Το 1958, ο Κωστής Μπαστιάς, τότε διευθυντής της Λυρικής, του αναθέτει τη σκηνογραφία και τον σχεδιασμό των κοστουμιών για μια όπερα. Ήταν το ξεκίνημα μιας λαμπρής συνεργασίας του με την ΕΛΣ ως σκηνογράφου και ενδυματολόγου. Δεν αρκέστηκε όμως στο να μείνει «στην καρέκλα» του. Άρχισε να ταξιδεύει στο εξωτερικό, για να δει από κοντά τις εξελίξεις στα εικαστικά και τα θεατρικά δρώμενα – για να βελτιώσει τις γνώσεις και τον εαυτό του απέναντι στην τέχνη του.

Πνεύμα ανήσυχο και περιπετειώδες, το 1960 φεύγει από τη Λυρική και ταξιδεύει σ’ όλη την Ευρώπη παρακολουθώντας τις εικαστικές εξελίξεις, γύρω από την ζωγραφική, την γλυπτική, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1962 συνεργάζεται με τους Μίκη Θεοδωράκη, Μιχάλη Κακογιάννη και Μποστ στην ιστορική παράσταση «Όμορφη Πόλη». Το 1963 τον επιλέγει ο Ηλίας Καζάν για την καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας του “America–America” και το 1964 κάνει τον “Ζορμπά” του Μιχάλη Κακογιάννη, όπου παίρνει και το βραβείο Oscar. Από το 1967 και καθ΄ όλη την διάρκεια της χούντας μένει στις Η.Π.Α δουλεύοντας ως σκηνογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής σε δεκάδες ταινίες και θεατρικές παραστάσεις.

Μια ωραία παρέα: Μίκης Θεοδωράκης, Βασίλης Φωτόπουλος, Οδυσσέας Ελύτης και Διονύσης Φωτόπουλος στην Επίδαυρο

Το 1973 επέστρεψε στην Ελλάδα και έκανε την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα στο σινεμά, με την ταινία “Ορέστης”, στην οποία σκηνικά και κοστούμια έκανε ο αδελφός του ο Διονύσης. Παράλληλα συνεργάζεται με τις κρατικές θεατρικές σκηνές, πολλούς σημαντικούς θιάσους κάνοντας εξαιρετικές παραστάσεις, ανάμεσα στις οποίες και η “Όπερα της πεντάρας” του Μπρέχτ, σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν με την Μελίνα Μερκούρη και τον Νίκο Κούρκουλο στους βασικούς ρόλους.

Από το 1980 αφοσιώνεται στη ζωγραφική

Ζορμπάς: Oscar σκηνικών και κοστουμιών στον Βασίλη Φωτόπολο. Εδώ η μαντάμ Ορτάνς, Λίλα Κέντροβα (Oscar Β΄ γυναικείου ρόλου) και ο Άλαν Μπέιτς σε σκηνή από την ταινία.

Στις 5 Απριλίου του 1965, στην 37η Τελετή Απονομής Oscar, ο Βασίλης Φωτόπουλος κερδίζει το Oscar Ασπρόμαυρης Σκηνογραφίας για τον “Ζορμπά”. Το Oscar του βρίσκεται στo Μουσείο Μπενάκη Πινακοθήκη Γκίκα (Κριεζώτου 3)

Ένα δείγμα της δουλειάς του για τα σκηνικά και τα κοστούμια του Ζορμπά

Ο Βασίλης Φωτόπουλος έφυγε από τη ζωή το 2007, στα 73 του χρόνια.

—————————————————————-

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα αγόρια του Βασίλη: https://bit.ly/2FjMNiA

Η ζωγραφική του Βασίλη Φωτόπουλου: https://bit.ly/2eVwuK2

Μίκης Θεοδωράκης, Βασίλης Φωτόπουλος, Τζένη Καρέζη, Ιάκωβος Καμπανέλλης και Νίκος Κούρκουλος στην πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης “Η γειτονιά των Αγγέλων” στο θέατρο Κοτοπούλη (1964) 

——————————————————-