Τον μάθαμε πριν 7 χρόνια όταν το τραγούδι του “Οι Αιρετικοί” ξεχώρισε αρχικά μέσα από 400 συμμετοχές τραγουδιών που στάλθηκαν από όλη την Ελλάδα και προκρίθηκε στην τελική φάση των 4ων Αγώνων Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού, που διοργανώνεται ετησίως από το Ελληνικό Σχέδιο και το Ίδρυμα Ωνάση. Το τραγούδι στο τέλος πήρε το Β’ Βραβείο Καλύτερου Τραγουδιού.
Έκτοτε δουλεύοντας πολύ στενά με τον συνεργάτη του στιχουργό Μάνο Σαγκρή, έχουν παρουσιάσει υπέροχα τραγούδια, το άλμπουμ “Ανήλικο”, έκανε εξαιρετικές Live εμφανίσεις, έγραψε μουσική για 3 θεατρικές παραστάσεις και τώρα κυκλοφόρησε την “Στέλλα”, ένα τραγούδι που αφορά στην κακοποίηση των γυναικών.
Τον εκτιμώ ιδιαίτερα γι’ αυτό και του ζήτησα να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη.
Γιάννη μου, θα ξεκινήσω από την υπέροχη “Στέλλα”, που από την πρώτη φορά που άκουσα αυτό το τραγούδι με κέρδισε και θαύμασα για μια ακόμη φορά την δουλειά σου. Πες μου την ιστορία του πως έγινε. Καταρχήν σε ευχαριστώ πολύ για τα τόσο όμορφα λόγια σου. Η κίνηση του ελληνικού #metoo και το #eimasteoloimazi με τις αποκαλύψεις για κακοποίηση στο χώρο του αθλητισμού και του θεάτρου, ήταν από τα πιο αναπάντεχα γεγονότα της επικαιρότητας. Οργή από τη μία, αλλά και μια ματιά αισιοδοξίας, γιατί στάθηκε η αφορμή να ανοίξει μια μεγάλη κοινωνική συζήτηση, να συνταχθεί μια μεγάλη μερίδα πολιτών σε ένα κοινό αίτημα κάθαρσης. Ένα καθολικό αίτημα για τη δημιουργία ενός νέου κώδικα ηθικής. Εκεί κάπου «άναψε» και το δικό μου το λαμπάκι. Εντωμεταξύ, τελείως συμπτωματικά ο Μάνος λίγο νωρίτερα είχε ξεκινήσει να γράφει κάτι, έχοντας παρακολουθήσει την κλασική ταινία «Στέλλα» του Κακογιάννη, με πρωταγωνίστρια την Μελίνα Μερκούρη. Παράλληλα με το ξέσπασμα των καταγγελιών, ολοκλήρωσε τον στίχο και τον άφησε δίπλα στο πιάνο μου χωρίς να μου πει τίποτα. Αργότερα την ίδια μέρα, όπως γρατζούναγα κάτι στο γιουκαλίλι μου φορτισμένος από την ατμόσφαιρα των αποκαλύψεων, σήκωσα το κεφάλι μου και είδα κάπου αριστερά ένα χαρτί που έγραφε «Στέλλα δεν κρατάμε πια μαχαίρι». Νόμιζα ότι κάποιος μού κάνει πλάκα. Αυτόματα, έγραψα και ενορχήστρωσα το τραγούδι και ζήτησα από φίλους μου μουσικούς να παίξουν και να μου στείλουν ένα βίντεο ο καθένας από το χώρο του, την ώρα της ηχογράφησης. Ένας μουσικός από την Κρήτη, άλλος από το Βερολίνο. Όλα γράφτηκαν στο σπίτι με τα μέσα που διαθέταμε, λόγω της απόστασης και του απαγορευτικού μετακίνησης. Ο Μάνος έφτιαξε το τελικό βίντεο, το οποίο κυκλοφορεί από το επίσημο κανάλι μου στο youtube. Το τραγούδι κυκλοφορεί επίσης στο spotify και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Στο έχω ξαναπεί, αλλά θα το λέω συνέχεια, θαυμάζω την εργατικότητα σου, τις ιδέες σου, την αφοσίωση σου στην μουσική και στο τραγούδι… Και πιστεύω πως και όλα αυτά σε εξελίσσουν σαν καλλιτέχνη… Είναι διπλή χαρά μου να το ακούω από έναν «αυστηρό» κριτικό και γνώστη της μουσικής. Το μόνο που μπορώ με σιγουριά να σου πω, είναι ότι νιώθω τη μουσική και το τραγούδι, σαν ένα πεδίο ανεξερεύνητο, ανεξάντλητο και τόσο στενά συνδεδεμένο με το βάθος της ανθρώπινης ψυχής, που για να σου επιτραπεί να εξελίσσεσαι καλλιτεχνικά, νομίζω πρέπει πρώτα να εξελίσσεσαι και ως άνθρωπος.
Στα τραγούδια σου βλέπω – ή μάλλον ακούω – έντονα συναισθηματικά στοιχεία. Είναι το ζητούμενο σου; Αυτό που προσπαθώ να έχω ως μοναδικό μου ζητούμενο όταν γράφω μια μουσική ή όταν τραγουδάω, είναι να μη λέω ψέματα. Αν η αλήθεια μου με παρακινήσει στο να εκφραστώ συναισθηματικά, λογικά, χαρούμενα, λυπημένα, ή ουδέτερα, θα προσπαθήσω να αφεθώ στην ατμόσφαιρα αυτής της στιγμής και θα το κάνω, χωρίς να περιορίσω ή να κατευθύνω τον τρόπο. Χαίρομαι πολύ πάντως που βρίσκεις έντονα συναισθηματικά στοιχεία στη δουλειά μου.
Η ζωή στο σπίτι
Πες μας μερικά πράγματα για σένα για να σε μάθουμε καλύτερα. Που μεγάλωσες, έχεις άλλα αδέλφια, έχεις κατοικίδιο, που ζεις, τι χόμπι έχεις; Είμαι παιδί των δασών. Μεγάλωσα και έζησα μέχρι τα 20 στο Δάσος Χαϊδαρίου και στο Δάσος της Πεντέλης. Ανάμεσα στην αγάπη μιας μεγάλης οικογένειας που εκτός από υπέροχους γονείς και μία μοναδική αδερφή, είχε γιαγιάδες, παππούδες, θείες, ξαδέρφια, αμέτρητα γατιά και σκυλιά. (Τώρα και ανήψια). Όλοι τους, τα δικά μου αγαπημένα ξωτικά. Προχωρώντας, διάλεξα να σπουδάσω Ελληνική Φιλολογία κοντά στο Δάσος της Καισαριανής. Γύρω στο 2000, ψάχνοντας δάσος στο κέντρο της Αθήνας, γνώρισα τον άγγελο της ζωής μου, την Αγάθη, που με πήρε από το χέρι και μου ψιθύρισε για μια νεράιδα της νύχτας. Η νεράιδα λεγόταν Δήμητρα Γαλάνη. Την συνάντησα, μού άνοιξε την πύλη της «Μέδουσας» κι από τότε η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά τα βράδια, στις μουσικές και στις θεατρικές σκηνές της πόλης. Τα καλοκαίρια μου είναι κι αυτά φωτεινά και γεμάτα από τις θάλασσες και τα δάση της πανέμορφης χώρας μας, που όλα τους κρύβουν μαγικά ξέφωτα συναυλιών και παραστάσεων. Έτσι συνεχίζεται η ιστορία μέχρι σήμερα. Η καθημερινότητα είναι γεμάτη μουσική. Ζω στο Γέρακα. Πάρα πολύ κοντά με τον καλλιτεχνικό μου συνοδοιπόρο, Μάνο Σαγκρή, κάτι που μας επιτρέπει να είμαστε σε συνεχή επαφή με το αντικείμενό μας, συζητώντας, δουλεύοντας, ψάχνοντας, ακούγοντας, έχοντας σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο ανοιχτές τις κεραίες μας. Η γάτα μου, η Γιούκα, συντονίζεται απόλυτα με τους ήχους, ψάχνοντας διαρκώς, αλλά μάταια, την πιο ήσυχη γωνία. Έχει αλλάξει 48.000 θέσεις μέσα στο σπίτι και ακόμα ψάχνει. Ευτυχώς είναι καλό παιδί και δεν με έχει πετάξει έξω. Είμαι τυχερός και ευγνώμων γιατί έκανα επάγγελμα το χόμπι μου, αυτό που αγαπώ περισσότερο να κάνω στη ζωή. Τη μουσική.
Κάνεις δουλειές σπιτιού; Αν έχω χρόνο, ναι και με ηρεμεί. Η καραντίνα ήταν μεγάλη ευκαιρία φέτος, να κάνω ανακαίνιση στο σπίτι, μετά από πολλά χρόνια. Ξεκαθάρισα, πέταξα, αναδιαμόρφωσα το χώρο, έβαψα, διακόσμησα. Ήταν τρομερά δημιουργικό.
Τις ελεύθερες ώρες σου πώς περνάς; Όταν δεν ασχολούμαι με τη μουσική, ακούω μουσική, μελετάω μουσική, κάνω γυμναστική, γυρνάω την πόλη με το ποδήλατο, διαβάζω, συζητάω αρκετά με φίλους και συγγενείς, μαγειρεύω, βλέπω ξανά και ξανά «Απαράδεκτους». Σε κανονικές συνθήκες ζωής, πηγαίνω πολύ θέατρο και σινεμά και μου αρέσει πολύ να βγαίνω για φαγητό και να δοκιμάζω διαφορετικές κουζίνες. Παίζω επιτραπέζια. Λατρεύω τις εξορμήσεις στη φύση, τις πεζοπορίες, τις επισκέψεις σε μακρινά μοναστήρια, όπου γίνομαι σιωπηλός παρατηρητής και συμμέτοχος σε μια διαφορετική, μυστηριακή ενέργεια που με ισορροπεί. Τα καλοκαίρια, κάνω ψαροντούφεκο.
Τι διαβάζεις αυτό τον καιρό; Μου αρέσει πολύ η ιστορία. Αυτό τον καιρό έχω επικεντρωθεί στον Μεσαίωνα και μου αρέσει να διαβάζω και να παρακολουθώ παράλληλα και την Τέχνη της εποχής.
Ποια είναι η αγαπημένη σου μουσική; Τον τελευταίο καιρό είμαι θαυμαστής της μουσικής που δεν κατατάσσεται. Που αποτελεί μίξη διάφορων ειδών, παραδόσεων, μορφών. Μου αρέσει όταν ένα κομμάτι κλασικής μουσικής γίνεται ποπ. Όταν η ροκ γίνεται σινεμάτικ. Όταν μια λαϊκή μελωδία γίνεται fusion. Όχι με την έννοια της διασκευής, αλλά περισσότερο σαν ένα νέο «υβρίδιο» με αυτόνομο πρωτογενές υλικό. Όταν αντιληφθώ μια τέτοια μουσική που δεν καταλαβαίνω την ταμπέλα της, παρατάω τα πάντα και στήνω αυτί.
Σου αρέσει περισσότερο η περίοδος της σύνθεσης/ ενορχήστρωσης (δημιουργία) ή το τραγούδι και οι ζωντανές εμφανίσεις; Θα σου πω ειλικρινά πώς νιώθω για όλα τα στάδια. Η σύνθεση έχει έκπληξη, η ενορχήστρωση δημιουργική αγωνία και το τραγούδι συγκίνηση και χαρά. Και τα τρία είναι μέρος του ίδιου παιχνιδιού. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Σε όλα υπάρχει η ευχάριστη όψη της έκφρασης, της ικανοποίησης, της πληρότητας, αλλά παράλληλα και το «βάρος» της δουλειάς που απαιτείται, δουλειά που συχνά σού αφαιρεί τον αυθορμητισμό της πρώτης αντίδρασης. Πάνω από όλα όμως, η παρουσία του κόσμου, η κοινή συμμετοχή στη διάδραση μιας συναυλίας, είναι κάτι που πραγματικά με στέλνει στον πιο μαγικό κόσμο.
Υπάρχει κάτι που να αγαπάς περισσότερο από την μουσική και το τραγούδι; Την αληθινή επικοινωνία με τον εαυτό μου και οτιδήποτε με περιβάλλει. Δεν φτάνω σ’ αυτό συχνά, ούτε εύκολα. Όταν φτάσω όμως, μετά αγαπώ και πάλι περισσότερο την μουσική και το τραγούδι. Και μετά το αντίθετο. Και ξανά πάλι. Και πάει λέγοντας.
Έχεις κάνει θυσίες για το τραγούδι; Ακόμα κι αν άφηνα πίσω άλλα όμορφα πράγματα, προκειμένου να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ποτέ σαν θυσία, αφού η ενασχόληση με τη μουσική και το τραγούδι μού δίνει ασύγκριτη ευχαρίστηση. Το μόνο ίσως που θυσίασα, μέσα στην ίδια τη δουλειά, ήταν κάποιες προτάσεις που ήταν αρκετά δελεαστικές οικονομικά, οι οποίες όμως πήγαιναν κόντρα στις επιλογές και τα καλλιτεχνικά μου κριτήρια.
Αυτήν την περίοδο τι κάνεις; Προσέχω υπερβολικά, μέχρι να τελειώνουμε επιτέλους με τον κύριο covid, ελάχιστες επαφές κι αυτές με μάσκα, αποστάσεις και προετοιμασία. Καινούρια πράγματα εν όψει. Μια συμμετοχή σε ένα διαδικτυακό φεστιβάλ με τη «Στέλλα», καινούρια τραγούδια και σύνθεση πρωτότυπης μουσικής για μια μεγάλη θεατρική παραγωγή από τον Οκτώβρη.
Αν όλα πάνε καλά με την πανδημία, υπάρχουν σχέδια για το καλοκαίρι; Ναι! Υπάρχουν κάποιες σκέψεις για συναυλίες αλλά και μια θεατρική παράσταση όπου θα παίζω ζωντανά μουσική. Ευχή μου να ανοίξουν σύντομα οι χώροι πολιτισμού. Είναι παράλογο να είναι κλειστοί, ειδικά σε μια χώρα που ο πολιτισμός αποτελεί βασικό στοιχείο της ταυτότητάς της. Όπως αποδείχθηκε με τις εκδηλώσεις που έγιναν το περσινό καλοκαίρι, με σωστό προγραμματισμό και ασφαλή λειτουργία, όλα μπορούν να πάνε μια χαρά.
Πριν τελειώσουμε θα ήθελες να μου δώσεις τα social media σου για κάποιους που θέλουν να γίνουν φίλοι ή να σε ακολουθούν;
- Φυσικά.
https://www.facebook.com/profile.php?id=1535293633
https://m.facebook.com/GiannisMathesOfficial/
instagram.com/giannis_mathes
https://youtube.com/channel/UCdhQCDPsNX3vAmwSOh8J6bA
https://open.spotify.com/artist/1vi0t3M8jKoiiWXqosYFf2?si=tq5c6GptTWisD54vOrYPRg
Σε ευχαριστώ και εύχομαι όλα να πάνε κατ’ ευχήν. Κι εγώ σε ευχαριστώ. Μακάρι για όλους!
Διαβάστε επίσης
Αυτό το “Ανήλικο” πολύ μου αρέσει… https://bit.ly/3l9biRG
Και ξαφνικά ήρθε η “Στέλλα”: https://bit.ly/3du3HuN
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΘΕΣ: Όταν ήμουν παιδί… https://bit.ly/3tb63np
ΜΑΝΟΣ ΣΑΓΚΡΗΣ: Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση https://bit.ly/38wmeUz
—————————————————-
Ακούστε την “Στέλλα”
Μουσική/ ενορχήστρωση/ ερμηνεία: Γιάννης Μαθές
Στίχοι: Μάνος Σαγκρής
