ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Ο ζωγράφος που λάτρευε το κίτρινο

Στα έργα του διακρίνεται πάντα η μεταφυσική αγωνία και ο μυστικισμός, έχει επίσης στο ενεργητικό του πολλά χαρακτικά και γλυπτά και θεωρείται σήμερα ένας από τους σπουδαιότερους Άγγλους εικαστικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Λάτρευε το κίτρινο χρώμα και έγινε γνωστός παγκόσμια όταν έφτιαξε το πορτραίτο του Winston Churchill.

Νίκος Μουρατίδης

November 29, 2016

1613

Ο οποίος Churchill μόλις το είδε τελειωμένο το μίσησε όσο τίποτα στον κόσμο, με αποτέλεσμα να το καταστρέψει. Κάποιοι λένε ότι το κομμάτιασε, άλλοι ότι το έκαψε. Το έργο πάντως δεν υπάρχει. Ευτυχώς σώθηκαν κάποια προσχέδια και κάποιες πρόχειρες απόπειρες του ζωγράφου πριν καταλήξει στο τελικό πορτραίτο που παρέδωσε.

Κάπως έτσι θα ήταν το περίφημο πορτραίτο που ο Winston Churchill και η σύζυγος του μίσησαν και κατέστρεψαν (αυτό είναι προσχέδιο)

Ο Γκράχαμ Σάδερλαντ, (Graham Vivian Sutherland), γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 24 Αυγούστου του 1903 και πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου του 1980. Σπούδασε μηχανικός στο κολέγιο Epsom και εργάστηκε ως μαθητευόμενος στην εταιρεία σιδηροδρόμων του Derby (1919-21), ενώ στη συνέχεια φοίτησε στη σχολή καλών τεχνών Goldsmith του Λονδίνου (1921-25). Ασχολήθηκε αρχικά με τη χαρακτική τέχνη, δίδαξε μάλιστα χαρακτική στη Σχολή Τέχνης του Τσέλσι (1926-40). Εικονογράφησε βιβλία, σχεδίασε κοστούμια και σκηνογραφίες για το θέατρο και, από το 1930, αφοσιώθηκε στη ζωγραφική, επηρεασμένος από τον καθαρό αγγλικό ρομαντισμό και τον συμβολισμό του William Blake, του F.L. Griggs και του Samuel Palmer.

Κατόπιν, επηρεάστηκε από τον υπερρεαλισμό, δημιουργώντας μια πρωτότυπη και τυπικά αγγλική εκδοχή του κινήματος, υπό την επίδραση ωστόσο του Paul Klee, του Wifredo Lam, και του Pablo Picasso. Στην πρώτη του περίοδο εργάστηκε πάνω σε μια ιδέα τοπίου απεικονίζοντας τη βλάστηση και την ανόργανη ύλη σαν ένα είδος τοτέμ που αναπηδά απειλητικά από το ενιαίο φόντο μέσα σε ένα κλίμα πυκνό από ψυχαναλυτικές υποβολές. Το 1936 παρουσίασε έργα του στη Διεθνή Έκθεση των Υπερρεαλιστών στο Λονδίνο.

H Σταύρωση (The Crucifixion) για την εκκλησία του Αγίου Ματθαίου του Νορθάμπτον (1946)

Την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου (1940-45) ανέλαβε, μαζί με άλλους ζωγράφους, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Henry Moore και ο Paul Nash, να εικονογραφήσει επεισόδια από τη ζωή του Λονδίνου κατά διάρκεια των γερμανικών βομβαρδισμών. Εκεί έδωσε μια τελείως προσωπική ερμηνεία, ζωγραφίζοντας εφιαλτικές όψεις του Λονδίνου και της Ουαλίας, που είχαν ερειπωθεί από τις βόμβες. Αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία ο καλλιτέχνης ενέτεινε το ενδιαφέρον του για τη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, μέσα από την οποία κατέληξε στην πολυσυζητημένη Σταύρωση για την εκκλησία του Αγίου Ματθαίου του Νορθάμπτον και στα πολυάριθμα σκίτσα που δημιούργησε, από το 1952 έως το 1961, για τον τάπητα Ο Χριστός εν δόξη (1955-61) του καθεδρικού ναού του Coventry. Τα επόμενα χρόνια, με τις Όρθιες μορφές και τα Κεφάλια, στράφηκε στην εξερεύνηση του υποσυνείδητου, με σταθερά τα θέματα του πόνου (μοτίβο των αγκαθιών), υπαινιγμούς για τη γοητεία του απρόοπτου και ένα αίσθημα επίμονου υπαρξιακού άγχους που διαποτίζεται από προγονικές μόνιμες ιδέες (μοτίβο των εντόμων και των τεράτων). Αμφιλεγόμενες παραμένουν οι προσωπογραφίες διάσημων προσωπικοτήτων τις οποίες φιλοτέχνησε στη δεκαετία του 1950, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο συγγραφέας Somerset Maugham, ο Lord Beaverbrook και ο Winston Churchill.