Στην αρχή ήταν βοσκόπουλο και παράλληλα μαθητής του Ελληνοσχολείου του Μετσόβου, όπου και έμαθε τα στοιχειώδη γράμματα. Τότε, όπως οι περισσότεροι νέοι πολυμελών οικογενειών έφευγαν για να κάνουν την τύχη τους, έτσι και ο Γεώργιος πήρε το δρόμο της ξενιτιάς.
Ο Γεώργιος Αβέρωφ (γεννημένος ως Γεώργιος Αυγέρος – Αποστολάκας), ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, και ένας από τους μεγαλύτερους εθνικούς μας ευεργέτες. Από το Μέτσοβο το 1837, πήγε στο Κάιρο της Αιγύπτου για να εργαστεί στο εμπορικό κατάστημα του αδελφού του Αναστασίου. Χάριν της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας και της τόλμης του εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο έμπορο της Αιγύπτου και σημαντικό μέλος της εκεί κοινότητας των Ελλήνων.
Παράλληλα ασχολήθηκε με τραπεζικές εργασίες, την αγορά και εκμίσθωση κτημάτων ενώ με τα ποταμόπλοιά του στον Νείλο, κυριάρχησε στο εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο της Αιγύπτου. Από αυτές τις δραστηριότητες απόκτησε μία τεράστια περιουσία την οποία διέθεσε για εθνικούς και κοινωφελείς σκοπούς. Η πολυεπίπεδη ευεργετική του δράση εκδηλώνεται μέσα από δωρεές σημαντικών ποσών για φιλανθρωπίες, κοινωφελή έργα και δημιουργία εκπαιδευτικών και άλλων υποδομών, στην ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας (Παρθεναγωγείο, Ελληνική Κοινότητα, Γυμνάσιο), το Μέτσοβο, την Αθήνα αλλά και γενικότερα προς το ελληνικό κράτος. Μεταξύ αυτών, την ίδρυση Γεωργικής Σχολής στη Λάρισα, την ανέγερση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, την δωρεά προς το Ωδείο Αθηνών, την δωρεά για την αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού Σταδίου, όπου τελέστηκαν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες, την αποπεράτωση του Πολυτεχνείου Αθηνών και τη δωρεά για την ναυπήγηση σύγχρονου θωρηκτού με το οποίο η Ελλάδα κυριάρχησε στο Αιγαίο πέλαγος. Το περίφημο θωρηκτό Αβέρωφ.
Γιος του Μιχαήλ Αυγέρου- Αποστολάκα και της Ευδοκίας Χρόνη γεννήθηκε – ανήμερα της Παναγίας- στο Μέτσοβο στις 15 Αυγούστου του 1815. Ήταν ο τελευταίος γιος ανάμεσα στα επτά αδέλφια του – τρία κορίτσια και τέσσερα αγόρια. Ο πατέρας του ήταν κτηνοτρόφος στο επάγγελμα και έζησε από το 1753 ως το 1840. Κατά τη συνήθεια της εποχής καθιέρωσε ως επώνυμο το όνομα του πατέρα του, Αυγερινού (Αυγέρου), το οποίο μετατράπηκε σε Αβέρωφ.
Στην αρχή όπως είπαμε ήταν τσοπάνος, αλλά ήταν μέχρι να αποφασίσει να φύγει και να εγκατασταθεί στην Αίγυπτο και να ασχοληθεί με το εμπόριο. Στο εμπόριο κατάφερε να εξάγει στη Ρωσία τεράστιες ποσότητες χουρμάδων, και ακολουθώντας το τότε εμπόριο ανταλλαγής ειδών ζήτησε και εισήγαγε μεγάλη ποσότητα χρυσονημάτων (μπρισίμ). Αυτή ήταν η πρώτη του εμπορική πράξη που του επέφερε τεράστια κέρδη και τον καθιέρωσε γενικότερα. Έτυχε τότε να παντρεύεται ένας Αιγύπτιος Πασάς και σύμφωνα με τα έθιμα οι παριστάμενοι στο γάμο έπρεπε να φορούν χρυσοκέντητες στολές. Έτσι τα εισαγόμενα αυτά “χρυσονήματα του Αβέρωφ” όπως ονομάστηκαν κυριολεκτικά έγιναν ανάρπαστα σε πολλαπλάσια τιμή, τόσο από τη Βασιλική Αυλή όσο και από τους αξιωματούχους της Χώρας.
Μ΄ εκείνο το κεφάλαιο που απέκτησε ο Αβέρωφ ξεκίνησε με συνεχή άλματα να δημιουργεί στη σειρά ευρύτατες επιχειρήσεις με εκπληκτικές επιτυχίες. Έτσι για αρκετά χρόνια θα ασκεί το αποκλειστικό εμπόριο υφασμάτων στο Σουδάν. Αγοράζει μεγάλο μέρος του βαμβακιού της Αιγύπτου καταφέρνοντας να το μεταποιήσει την κατάλληλη στιγμή όταν η ζήτηση στην Αγγλία ήταν αυξημένη, σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές, αφού το αμερικάνικο βαμβάκι δεν μπόρεσε να φθάσει στις ευρωπαϊκές αγορές.
Όταν η χολέρα εξαπλώθηκε στην Αίγυπτο ο Αβέρωφ δεν δέχθηκε να εγκαταλείψει την Αλεξάνδρεια κι έτσι πολλαπλασίασε τον κύκλο εργασιών του. Το 1870 αναγνωρίσθηκε ως ο μεγαλύτερος έμπορος της Αιγύπτου. Από τότε άρχισε και το μεγάλο έργο της προσφοράς του.
Απέκτησε τεράστια περιουσία και βοήθησε την ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας ιδρύοντας σχολεία και νοσοκομεία. Επειδή όμως η περιουσία του συνέχιζε να αυξάνεται με γεωμετρικό ρυθμό, προέβη σε πολλές φιλανθρωπικές και κοινωφελείς πράξεις και στην Ελλάδα. Θα αναδειχθεί πρόεδρος της Ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας αφού έθεσε ως όρο την αποπληρωμή των χρεών της κοινότητας τα οποία ανέρχονταν στο ύψος των 20.000 αγγλικών λιρών, και που ο ίδιος κάλυψε κατά το ήμισυ.
Στον Αβέρωφ επίσης οφείλονται η ανέγερση των φυλακών Αβέρωφ (1892) στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, που κατεδαφίστηκαν το 1971 και έγινε το Δικαστικό Μέγαρο της Αθήνας.
Το μεγαλύτερο ευεργέτημα του πάντως θεωρείται η δωρεά 2.500.000 χρυσών φράγκων στο Πολεμικό Ναυτικό, χρήματα με τα οποία ναυπηγήθηκε το θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ.
Ο Γεώργιος Αβέρωφ πέθανε στην Αλεξάνδρεια στις 15 Ιουλίου 1899 και κηδεύτηκε σε πάνδημο πένθος του Ελληνισμού.
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο αποπεράτωση Γεώργιος Αβέρωφ.
Δεν θα το πιστεύετε ποιος είναι αυτός ο χωματόδρομος. Είναι η οδός Τοσίτσα και δεξιά το πολυτεχνείο.
Η πρώτη δωρεά του Γεωργίου Αβέρωφ στην Ελλάδα ήταν 5.000 χρυσές λίρες στον έρανο για την Κρητική Επανάσταση του 1866. Με δαπάνες του ανεγέρθηκαν επίσης, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (φωτογραφία πάνω), η γεωργική σχολή στη Λάρισα, η πρώτη εσπερινή τεχνική σχολή και το Ωδείο των Αθηνών.
Για τις ανάγκες της πρώτης Ολυμπιάδας του 1896 ανέλαβε την αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού σταδίου. Έκτοτε, η πόλη των Αθηνών απέκτησε το καλύτερο στάδιο της εποχής παγκοσμίως.
Με χρήματα του Γεώργιου Αβέρωφ αποπερατώθηκε το μέγαρο του Πολυτεχνείου της Αθήνας, που το αρχικό κεφάλαιο για την ίδρυσή του είχαν διαθέσει οι επίσης Μετσοβίτες μεγαλέμποροι της Αιγύπτου Νικόλαος Στουρνάρας και Μιχαήλ Τοσίτσας. Το Πολυτεχνείο Αθηνών ονομάστηκε «Μετσόβιο» γιατί και οι τρεις δωρητές του κατάγονταν από το Μέτσοβο.
Κάντε Like στην σελίδα «Άντρες παντού» / https://www.facebook.com/Άντρες-Παντού-279562219091843/
