Ήταν ένας από τους πλέον παραγωγικούς, αναγνωρίσιμους και δημοφιλείς Έλληνες εικαστικούς. Ζωγράφος, αγιογράφος, χαράκτης, σκηνογράφος, γραφίστας, διακοσμητής, συγγραφέας- κριτικός, δάσκαλος. Έφτιαξε πάνω από 5.500 έργα διαφορετικών ειδών μια και η τεχνική του έχει επιρροές από την λαϊκή και την βυζαντινή τέχνη, αλλά και από τα σύγχρονα ρεύματα της εποχής του.
Ο Σπύρος Βασιλείου – γνωστός και ως μπάρμπα Σπύρος – για τους Έλληνες ήταν αγαπημένος, ο δικός τους άνθρωπος. Ζωγράφιζε την καθημερινότητα, τις γειτονιές, το απέραντο γαλάζιο, την Καθαρά Δευτέρα, το Μαγιάτικο στεφάνι, τα ήθη και τα έθιμα μας. Μεγάλος αριθμός έργων του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως… λαογραφικό έργο.
Γεννήθηκε το 1903 στο Γαλαξίδι και σπούδασε στην Αθήνα με υποτροφία, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, από το 1921 έως το 1926 έχοντας ως δασκάλους τον Αλέξανδρο Καλούδη και τον Νικόλαο Λύτρα. Άρχισε να παρουσιάζει τα έργα του σε ομαδικές εκθέσεις αμέσως μετά την αποφοίτησή του και η πρώτη ατομική του έκθεσή έγινε το 1929 στην γκαλερί Στρατηγοπούλου.
Το 1930 απέσπασε το Μπενάκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τα σχέδια των τοιχογραφιών του ναού του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι. Με τα χρήματα του βραβείου έκανε το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη, όπου είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί μουσεία και γκαλερί. Η αγιογράφηση του Αγίου Διονυσίου πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1936 και 1939.
Υπήρξε μέλος των καλλιτεχνικών ομάδων Τέχνη και Στάθμη και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις, στην Μπιενάλε της Βενετίας (1934, 1964), στην Αλεξάνδρεια το 1957 και στο Σάο Πάολο το 1959, ενώ έργα του παρουσιάστηκαν στο Ντιτρόιτ το 1955 (με την αφορμή της εικονογράφησης του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου στο Ντιτρόιτ) και το 1960 στο Μουσείο Guggenheim στη Νέα Υόρκη (για το έργο του “Φώτα και Σκιές”). Έργα του Βασιλείου βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα ευρισκόμενα στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου έργα του αντιπροσωπεύουν τις διαφορετικές δεκαετίες της δουλειάς του.
Ήταν νυμφευμένος με την Αγγελική (Κική) Κωνσταντακόπουλου από τις 27 Απριλίου του 1941 (την ημέρα της κατάληψης της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα). Μαζί είχαν δύο κόρες, τη Δροσούλα και τη Δήμητρα.
Το σπίτι-μουσείο όπου έζησε και δημιούργησε ο καλλιτέχνης για, περίπου, 30 χρόνια, έκλεισε τις πόρτες του ύστερα από μια πενταετία οικονομικής δυσχέρειας. Δεν μπορούσαν πια οι εγγονές του να το συντηρήσουν. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ: Δεν έχουμε Υπουργείο Πολιτισμού! Το σπίτι του βγήκε σε πλειστηριασμό από τις τράπεζες και το υπουργείο Πολιτισμού έκανε τα στραβά μάτια. Άϊ σιχτίρι πια… ΔΙΑΒΑΣΤΕ εδώ: https://bit.ly/3xUsN0f
Σπύρος Βασιλείου (1903 Γαλαξίδι – 1985 Αθήνα)
——————————————–
Θέατρο και σκηνογραφία
Για πολλά χρόνια δίδαξε σε ιδιωτικές σχολές και σε σχολές θεάτρου. Από το 1927 άρχισε να ασχολείται και με τη σκηνογραφία, φιλοτεχνώντας τα σκηνικά για πολλά θεατρικά έργα σε ελεύθερες και κρατικές σκηνές, καθώς και σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. Τα χρόνια της Κατοχής, στρεφόμενος στη χαρακτική, κυκλοφόρησε κρυφά ξυλογραφίες, εικονογραφημένα χειρόγραφα και χειρόγραφες εκδόσεις. Η καλλιτεχνική του δημιουργία περιλαμβάνει επίσης εικονογραφήσεις βιβλίων, παράλληλα με τη δημοσίευση κειμένων και γελοιογραφιών σε εφημερίδες και περιοδικά. Αυτό το κομμάτι της τέχνης του Σπύρου Βασιλείου είναι πλατιά γνωστό. Εκείνο που είναι ελάχιστα γνωστό, αν όχι ολότελα άγνωστο στις νεότερες γενιές, έργο του για το θέατρο.
Η σχέση του Σπύρου Βασιλείου με το θέατρο αρχίζει το 1929 και τελειώνει στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Οι συνεργασίες του με τον Φώτο Πολίτη, τα Εθνικά μας θέατρα, το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη, την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Δώρα Στράτου, τον Μιχάλη Κακογιάννη μέχρι και την Κρατική Όπερα της Στουτγάρδης, έχουν μείνει στην ιστορία.
Και όσοι δεν τον ήξεραν, τον έμαθαν όταν ζωγράφισε το εξώφυλλο για τον ιστορικό δίσκο του Μίμη Πλέσσα & του Λευτέρη Παπαδόπουλου «Ο Δρόμος», που είναι ο πιο ευπώλητος δίσκος στην ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού.
Είτε ζωγράφιζε την Πρωτομαγιά είτε το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας, τα έργα του μοσχομύριζαν Ελλάδα
Πασίγνωστο έργο του και η προσωπογραφία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη υπήρξε μεγάλη fan του Σπύρου Βασιλείου και με τον τρόπο της βοήθησε να μαθευτεί το όνομα και η δουλειά του σε όλη την επικράτεια. Τα έργα του στο σπίτι της είχαν φωτογραφηθεί κατά κόρον. Κάτω βλέπετε το ίδιο έργο που είχε η Αλίκη στο σαλόνι της.
Έλληνες ζωγράφοι
Ελένη Αλταμούρα: Ντύθηκε άντρας για να σπουδάσει https://bit.ly/3Fru9Be
Σοφία Λασκαρίδου: Υποτιμημένη από την πολιτεία https://bit.ly/3auDUjL
Δημήτρης Ταλαγάνης: Ένα αντίο… https://bit.ly/3yhwkUD
Γιώργος Βαρλάμος: Ο ζωγράφος με τα αγριολούλουδα https://bit.ly/3z9RZx
Περικλής Βυζάντιος: Γράφοντας την βιογραφία του, πέθανε https://bit.ly/3bZ8AsX
Βάσω Κατράκη, Φυλακές, εξορία και διεθνή αναγνώριση: https://bit.ly/2QOYgwO
Γιάννης Τσαρούχης, Λάτρευε την Ελλάδα, την Κάλλας και την Μπέλλου: https://bit.ly/2EZl4j2
Γιώργος Μπουζιάνης, Ο Έλληνας θεμελιωτής της μοντέρνας τέχνης: https://bit.ly/2nhZfY9
Δημήτρης Μυταράς, Απεβίωσε τυφλός και πικραμένος: https://bit.ly/2JPQ9IV
Γιώργος Σικελιώτης, Ένας πολύ εργατικός ζωγράφος: https://bit.ly/2oujQWU
Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Έζησε και έδρασε με απόλυτη αυτονομία: https://bit.ly/2Tx0kdg
Γιάννης Μιγάδης, Το χρώμα της μνήμης: https://bit.ly/2RZILSw
Ουμβέρτος Σ. Αργυρός, Ο μεγάλος Έλληνας Ιμπρεσιονιστής: https://bit.ly/2tPwen8
