Για την Ελλάδα, είναι σίγουρα ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος του μοντερνισμού, και τα έργα του, οι ιδέες του, η περίφημη εικαστική γραφή του, ταξίδεψαν πέρα από τα σύνορα της πατρίδας μας και τον κατέταξαν στην αιωνιότητα. Κυρίες και κύριοι, ο Αλέξης Ακριθάκης.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’70, να θαυμάσω από κοντά τα έργα του, να πάω στο ατελιέ του, να τον δω να ζωγραφίζει, να καπνίζει σαν φουγάρο, να πίνει και να μου μιλάει…. Ήταν εκπληκτικός ο τρόπος που μιλούσε ενώ δημιουργούσε.
—————————————————-
Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε το 1939 και ήταν Έλληνας ζωγράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε στο Παρίσι μεταξύ 1957 και 1961, ενώ από το 1968 ως το 1970 παρέμεινε στο Βερολίνο με υποτροφία του γερμανικού κράτους (DAAD). Στη συνέχεια μοίρασε το χρόνο του μεταξύ Αθήνας και Ευρώπης. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο, Αμβούργο, Μόναχο, Τορίνο, Γενεύη κ.α.), ενώ συμμετείχε και σε σημαντικές ομαδικές παρουσιάσεις στην Ευρώπη. Ο Ακριθάκης ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, δίσκων, τη σκηνογραφία και το design.
Το εξώφυλλο του «Μπάλλου» του Διονύση Σαββόπουλου είναι έργο του Αλέξη Ακριθάκη
Ο Αλέξης Ακριθάκης, ήταν ένας πανέμορφος νέος, που όλη η Αθήνα ήταν ερωτευμένη μαζί του. Όμορφος, γοητευτικός, παράξενος και γεμάτος ιδέες και δημιουργικό πνεύμα. Παντρεύτηκε την Φώφη, που αργότερα έγινε η ιδιοκτήτρια του περίφημου Fofi’s bar στο Βερολίνο, όπου παρέλασαν σημαντικά ονόματα της καλλιτεχνικής ζωής της πόλης. Μαζί απέκτησαν και μια κόρη, την Χλόη.
Ο Αλέξης Ακριθάκης με την Χλόη
Ο Ακριθάκης και η Φώφη, παντρεύτηκαν στην καρδιά της δικτατορίας και έφυγαν στην Γερμανία.
Ήταν 1968 όταν, με δυο αποτυχημένους γάμους στο ενεργητικό του, ο γόνος της γνωστής Αθηναϊκής οικογένειας με την ανατρεπτική εικαστική γραφίδα και την αντισυμβατική συμπεριφορά, παντρεύτηκε τον έρωτα της ζωής του. Ο γάμος του Αλέξη Ακριθάκη και της Φωτεινής (Φώφης) Κουτσελίνη στην καρδιά της Χούντας, έμοιαζε περισσότερο με happening που έδωσε την ευκαιρία στην Αθηναϊκή κοινωνία της εποχής να ξεδώσει από το βαρύ κλίμα της δικτατορίας. Ο Ακριθάκης άρχισε να εισέρχεται σε μια ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο της ζωής του κερδίζοντας την αναγνώριση, με αποτέλεσμα η υποτροφία της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών να τον βρει ένα χρόνο αργότερα, το 1969, έτοιμο να γνωρίσει τις εξελίξεις των κινημάτων της σύγχρονης τέχνης. Έτσι βρέθηκε στο Βερολίνο…
Με την Φώφη (η οποία πέθανε πρόσφατα), στο Βερολίνο
Η Φώφη στο περίφημο Fofi’s Bar στην Γερμανική πρωτεύουσα, με πάρα πολλά έργα του Αλέξη στους τοίχους.
Στο ατελιέ του ήταν πάντα με ένα ποτήρι μισοάδειο με καφέ, μ’ ένα τσιγάρο στο στόμα και τριγύρω του μια απίστευτη ακαταστασία.
Πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 1994 από ανακοπή καρδιάς και ετάφη στο κοιμητήριο του Παλαιού Ηρακλείου Αθηνών.
Αλέξης Ακριθάκης
Διαβάστε και για άλλους ζωγράφους μας
Στέφανος Δασκαλάκης: Από τον Πειραιά στο Παρίσι https://bit.ly/39yI2ix
Γιώργος Ρόρρης: Με υποτροφίες ως εξαιρετικό ταλέντο https://bit.ly/3zkSzrP
Μαρίνα Καρέλλα: Με διεθνή καριέρα https://bit.ly/3r7MxIy
Χρήστος Παλλαντζάς, Ξαπλωμένα κορμιά: https://bit.ly/2SCZ5Fa
Ο “Χρόνος” του Πάνου Τσαγκάρη: https://bit.ly/2NEzLO9
Η ιδιαίτερη ματιά του κ. Πέρρου: https://bit.ly/2BEldZ0
Τα τέρατα του Γιάννη Βαρελά: https://bit.ly/2XuBTwt
Αχιλλέας Πιστώνης, Πάντα ζωγράφιζα, λανθασμένα: https://bit.ly/2Lwnzh3
Κωστής Γεωργίου, ο ζωγράφος: https://bit.ly/2IXYwGu
Ντίνος Πετράτος, Δεν περνάω πάντα καλά ζωγραφίζοντας: https://bit.ly/2ytRcul
Elias Kolivas, Μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ζωγράφου: https://bit.ly/2CTcJku
Χάρης Λάμπερτ, Έφυγε ξαφνικά και απρόσμενα: https://bit.ly/2E1RPiq
