Για τον Παύλο Σάμιο η ζωγραφική ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο, σαν να ήξερε από πάντα πως ανήκε εκεί. Γεννημένος στην Αθήνα το 1948, ασχολήθηκε από παιδί με τη ζωγραφική και το σχέδιο, ενώ βοηθούσε παράλληλα στο τσαγκαράδικο του πατέρα του.
Τα έργα του έχουν δεχθεί άπειρες κριτικές και όχι καλές πάντα. Πολλοί τον έχουν αμφισβητήσει λέγοντας πως αντέγραφε. Ζωγράφιζε λέει ανάλογα με τι ήταν μόδα, και αντέγραφε ιδέες και τεχνική μεγάλων ζωγράφων του εξωτερικού και της Ελλάδας.
Εγώ ένα έχω να πω: Μπορεί κάποια έργα του να θυμίζουν κάτι, αλλά ο άνθρωπος ήταν ζωγράφος. Όποια τεχνική και να ακολουθούσε το έκανε σωστά. Ήταν παραγωγικός, ήξερε να ζωγραφίζει και το να έχει επιρροές δεν είναι και κάτι τρομερό.
Ο Παύλος Σάμιος γεννήθηκες 28η Οκτωβρίου 1948 και πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 2021. Από μικρός ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και το σχέδιο βοηθώντας τον πατέρα του στο εργαστήριο παπουτσιών που είχε. Αγάπησε τη θρησκευτική ζωγραφική που τον κέρδισε από πολύ νωρίς και εργάστηκε στο εργαστήρι Αγιογραφίας του Διονύση Καρούσου μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια. Και όταν έγινε γνωστός ζωγράφος ποτέ δεν άφησε την αγιογραφία. Είναι γνωστό πως έχει ζωγραφίσει πολλές τοιχογραφίες σε μικρές εκκλησίες.
Στο πλαίσιο της ενασχόλησής του με την αγιογραφία έχει τοιχογραφήσει ελληνικές εκκλησίες με την τεχνική της νωπογραφίας κι έχει φιλοτεχνήσει πολλές φορητές εικόνες.
Παράλληλα με την θρησκευτική ζωγραφική, παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Σπουδάζοντας ήρθε σε επαφή με το έργο μεγάλων ζωγράφων, Ελλήνων και ξένων, όλων αυτών που αργότερα κάποιοι τον κατηγόρησαν ότι “έκλεβε”. Του άρεσαν ο Edward Hopper, ο Giorgio de Chirico, ο Εγγονόπουλος, ο Μόραλης, ο Picasso της πρώτης περιόδου, ο Τσαρούχης…
Δάσκαλοί του ήταν ο Νίκος Νικολάου στο Προκαταρκτικό (σχέδιο, αρχαία Ελληνική ζωγραφική κτλ.) και ο Γιάννης Μόραλης στο Εργαστήριο Ζωγραφικής (μοντέρνα τέχνη). Ο Σάμιος πάντα μιλούσε για τους δασκάλους του με τα καλύτερα λόγια, όπως και για τον Τσαρούχη, τον οποίο είχε την ευκαιρία να γνωρίσει στο Παρίσι και να μάθει τόσα πολλά για την ελληνική παράδοση, μέσα από τα μάτια ενός μοναδικού ζωγράφου που στα πρώτα του έργα τον επηρέασε πολύ.
Από το 1978 έως το 1992 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι και όταν επέστρεψε άρχισε να δουλεύει ασταμάτητα. Τα βράδια συναντιόταν στον Μαγεμένο Αυλό με την παρέα του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος με τον μοναδικό του τρόπο μάθαινε σε όλους τους νέους να σκέπτονται χωρίς όρια.
Τα μεγάλα του φετίχ ήταν το καρπούζι και οι γυναικείες γόβες (κόκκινες οι περισσότερες). Έφτιαξε δεκάδες έργα με καρπούζια και με κόκκινα γυναικεία τακούνια.
Έκανε δύο γάμους. Από τον πρώτο του απέκτησε δύο κόρες την Πανδώρα και την Αφαία οι οποίες ζουν στο Παρίσι. Ο δεύτερος γάμος ήταν με την Μαρία Ξανθάκου. Έχει πραγματοποιήσει πάνω από 70 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
“Τέχνη είναι επικοινωνία. Δεν μπορείς να ζωγραφίζεις σε ένα δωμάτιο και να ντρέπεσαι να δείξεις τα έργα σου. Η τέχνη είναι για να βλέπουμε δύο ζευγάρια μάτια να συγκινούνται και αυτά να δώσουν ώθηση να δημιουργηθούν κι άλλα έργα”.
3 σημαντικές εκθέσεις του
-
Εξαιρετικά σημαντική, στο σύνολο των εκθέσεων του, ήταν η μεγάλη αναδρομική του έκθεση που φιλοξενήθηκε τον Νοέμβριο του 2014 στο κτήριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη, με τίτλο «Ζωγραφική Απολογία».
-
Από τις πιο σημαντικές εκθέσεις του των τελευταίων ετών ήταν η έκθεση του με τίτλο «Broken History», που φιλοξενήθηκε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Ελλάδος από τον Μάρτιο ως το Φθινόπωρο του 2019. Ο Σάμιος κατακερμάτισε τα αρχαία αγάλματα σε διαφορετικά κομμάτια χαρτόνι, αποδομώντας την ιστορία και προσφέροντας συνάμα μια διαφορετική οδό προσέγγισης της.
-
Η τελευταία ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2020 στην γκαλερί Σκουφά, με τίτλο «Καφέ Παράδεισος», όπου ο Παύλος Σάμιος παρουσίασε μια νέα ενότητα έργων, στο αγαπημένο του θέμα των καφενείων, που τον είχε απασχολήσει για πρώτη φορά τη δεκαετία του ‘80 στο Παρίσι.
Έφυγε από την ζωή το πρωί της 4ης Φεβρουαρίου 2021. Ήταν 73 ετών και το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Υγεία, καθώς τους τελευταίους μήνες έδινε μάχη με τον καρκίνο.
Όλα μπερδεύονται γλυκά. Η αρχαιοελληνική τέχνη, η ζωγραφική του Παύλου Σάμιου και “Οι δεσποινίδες της Αβινιόν” του Pablo Picasso.
Η καθημερινότητα με ποιητική διάθεση και σουρεαλιστική ευαισθησία.
Η ζωγραφική του Παύλου Σάμιου είναι παραστατική και ως επί το πλείστον ανθρωποκεντρική. Τα θέματά του προέρχονται από την καθημερινή πραγματικότητα.
Πρόσωπα, χώροι και αντικείμενα μετατρέπονται σε σύμβολα και συμμετέχουν σε ονειρικές αφηγηματικές συνθέσεις, συχνά με ερωτικές συνδηλώσεις ή με μία νοσταλγική διάθεση που θυμίζει παραμύθι.
Τα παραδοσιακά καφενεία και η ανθρώπινη μοναχικότητα.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωγραφικής του ανιχνεύονται στοιχεία της ελληνικής παράδοσης, που συνυπάρχουν με αναφορές στη μοντέρνα παρισινή τέχνη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Άρθρα και για άλλους ζωγράφους
Κυριάκος Κατζουράκης: Αφήστε χώρο για τα όνειρα https://bit.ly/3C8KkkL
Γιώργος Ρόρρης: Με υποτροφίες ως εξαιρετικό ταλέντο https://bit.ly/2LpZs88
Χρήστος Παλλαντζάς: Ξαπλωμένα κορμιά https://bit.ly/2SCZ5Fa
Στέφανος Δασκαλάκης: Από τον Πειραιά στο Παρίσι https://bit.ly/38vdxcx
Κωνσταντίνος Πάτσιος: Από μικρός μάζευε χαρτιά https://bit.ly/3DYt8zg
Πάνος Τσαγκάρης: Ζωγραφίζει με χρυσό https://bit.ly/2NEzLO9
Η ιδιαίτερη ματιά του κ. Πέρρου: https://bit.ly/2BEldZ0
Γιάννης Βαρελάς: Γιατί ζωγραφίζει τέρατα; https://bit.ly/2XuBTwt
Αχιλλέας Πιστώνης: Πάντα ζωγράφιζα, λανθασμένα https://bit.ly/2Lwnzh3
Κωστής Γεωργίου: ο ζωγράφος https://bit.ly/2IXYwGu
Ντίνος Πετράτος: Δεν περνάω πάντα καλά ζωγραφίζοντας: https://bit.ly/2ytRcul
Elias Kolivas: Μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ζωγράφου https://bit.ly/2CTcJku
Χάρης Λάμπερτ: Έφυγε ξαφνικά και απρόσμενα https://bit.ly/2E1RPiq
—————————————————————–
