Ποιητικές χειμερινές ανάσες….

Χειμερινές ανάσες γεμάτες ποίηση…

… στην Ελλάδα, την υπέροχη, αυτήν που μας αρέσει να βλέπουμε με τα μάτια της καρδιάς, να ονειρευόμαστε τα βράδια πριν πέσουμε για ύπνο, να λαχταράμε όταν θέλουμε κάπου να ακουμπήσουμε. Στην Ελλάδα που είναι ο τόπος που γεννηθήκαμε και περπατήσαμε σε ανηφοριές και μονοπάτια, σε λεωφόρους και σοκάκια. Σε γειτονιές, λιβάδια, βουνά και παραλίες…. Στην Ελλάδα που το φως είναι διαφορετικό από κάθε άλλο μέρος του πλανήτη. Τον Χειμώνα…… ωραίες μέρες, ποιητικές.

Φωτογραφίες Νίκος Μουρατίδης

(Οι φωτογραφίες δεν έχουν υποστεί καμία επέμβαση ή επεξεργασία)

Ένα μαγικό δειλινό στο λιμάνι της Πάτρας.

“Όταν έρχονται τα σύννεφα” (Μάνος Χατζιδάκις – Το χαμόγελο της Τζοκόντας).

Σ΄αγαπώ – δεν μπορώ / τίποτ΄ άλλο να πω/ πιο βαθύ, πιο απλό / πιο μεγάλο! (Mυρτιώτισσα)

Μάνη – κορώνα της τιμής της λεβεντιάς στεφάνι
Μάνη – της δόξας φλάμπουρο της λευτεριάς λιμάνι.

του Πέτρου Σωτηρίου Γουνελά

Ένα σπουργίτι είναι η ανθρωπιά μας …

Θά ‘θελα νά ‘μασταν παιδιά, κι’ άσπρα πουλιά επάνω στον αφρό της θάλασσας!

Σαν από ποίημα του William Yates

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης/ Την Κυριακή θ’ ακούσουμε την μπάντα./ Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης/ πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.

Κώστας Καρυωτάκης «Πρέβεζα».

Δεν θυμάμαι αν το έβαλε, ή το έβγαλε το καλαμάκι από το ποτήρι….

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανό…

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου
Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του
Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε
Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε
Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε
Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας

Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε

Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι

Γιῶργος Σαραντάρης

[κάπου κοντά στην Ξάνθη] Νερό μικρό, νερό καλό που είσαι στην καρδιά μου/ Μην φύγεις σε παρακαλώ, μη φύγεις μακριά μου/ Εγώ και όλοι θέλουμε μην ζεις στις αναμνήσεις./Εγώ νερό σε αγαπώ κι ας μη με γνωρίσεις.

3ο Δημοτικό Σχολείο Ελευσίνας

[Πλατεία Καλαμάτας]

Η αντίδρασή σου σε κάθε χτύπημα είνε μια νίκη, όσο κι αν χάνεις λίγο λίγο έδαφος, γιατί βέβαια εσύ θα εξαντληθής όχι η ζωή. Μαρία Πολυδούρη (περί αυτοκτονίας)

γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει/ το φως σαν κηπουρός/ χαρά σε παίρνει/ και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.

Κ.Π. Καβάφης (Φωνή απ’ την θάλασσα)

Σὲ λίγο ὁ Νέος θὰ σωπάσει, θὰ σοβαρευτεῖ καὶ θὰ πεῖ «Ἡ παρακμὴ μιᾶς ἐποχῆς»/Ἔτσι, ὁλότελα ἥσυχος πιά, θὰ ξεκουμπώσει πάλι τὸ πουκάμισό του καὶ θὰ τραβήξει τὸ δρόμο του.

Γιάννης Ρίτσος (Η σονάτα του σεληνόφωτος)

Βέλαζε το κατσίκι επίμονα βραχνά./Άνοιξα το φούρνο με θυμό τι φωνάζεις είπα/ σε ακούνε οι καλεσμένοι./ Ο φούρνος σου δεν καίει, βέλαξε/ κάνε κάτι αλλιώς θα μείνει νηστική/ χρονιάρα μέρα η ωμότητά σας.

Έβαλα μέσα το χέρι μου. Πράγματι./ Παγωμένο το μέτωπο τα πόδια ο σβέρκος/

το χορτάρι η βοσκή τα κατσάβραχα/ η σφαγή.

Κική Δημουλά ( Πάσχα στο φούρνο)

Σ’ αυτούς που από τα παράθυρά τους/ κάθε πρωί βλέπουν τα αόρατα νήματα / της μεγάλης σκηνής να απλώνονται/ για να αρχίσουμε πάλι το παιχνίδι.

Ελένη Μαρινάκη (Χανιά, Δεκέμβριος 1986)

Να είσαι βάρκα./Να λύνεις τους κάβους και να χάνεσαι!/Να ελπίζεις στο γαλάζιο./Να επιθυμείς το άγνωστο.

Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός ,αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα.

Οδυσσέας Ελύτης

Πουλάκι ξένο ξενιτεμένο/ πουλί χαμένο που να σταθώ/ Πού ν’ ακουμπήσω να ξενυχτήσω/ να ξενυχτήσω να μη χαθώ

Ιωάννης Βηλαράς

Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα/ γέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα

Πάνος & Χάρης Κατσιμίχας

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,/ οἱ σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,/ στὶς λόχμες του ὁ φόβος ἐνεδρεύει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος (Τὸ Δάσος)

Τίποτα! Μόνο ερείπια μιανής χαράς πολύ γοργής/ κι ένα τραγούδι μακρινό στης νύχτας το μυστήριο…

Νίκος Γκάτσος (Της Μοναξιάς)

Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι/ ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.

Τάσος Λειβαδίτης (Σὲ περιμένω παντοῦ)

 

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,/ τραγούδι που έκαμαν/ τρεις ποιηταί μεγάλοι,/ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.

Κ.Π. Καβάφης (Φωνή απ’ την θάλασσα)

———————————————-

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Η ποίηση του χειμώνα

http://www.nikosonline.gr/?p=11787