ΕΛΛΑΔΑ

Πρώτο βραβείο σε ξενώνα στην Μονεμβασιά

Θα διαβάσετε και θα δείτε πώς όταν κάποιοι Έλληνες έχουν γούστο και αισθητική κάνουν θαύματα. Ένα παλιό αρχοντικό έξω από τη Μονεμβασιά μετατράπηκε με παραδοσιακές μεθόδους σε ξενοδοχείο υπόδειγμα, με διεθνή στάνταρ.

Από

Νίκος Μουρατίδης

3 Νοεμβρίου, 2019

5149

Κινστέρνα, ξέρουμε ότι ονομάζεται μια εσωτερική δεξαμενή νερού. Την εποχή που γίνονταν πόλεμοι όλα τα κάστρα είχαν μια τέτοια στέρνα που αποθήκευαν νερό. Η πιο ξακουστή ήταν η Βασιλική Κινστέρνα του Ιουστινιανού και ήταν η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή της Κωνσταντινούπολης. Βρίσκεται απέναντι από την Αγία Σοφία και πρόκειται για ένα αριστούργημα της βυζαντινής μηχανικής με χωρητικότητα μεγαλύτερη από 80.000 κυβικά μέτρα νερού! Κατασκευάστηκε από τον Κωνσταντίνο και επεκτάθηκε επί Ιουστινιανού, με σκοπό να υδροδοτείται η πόλη σε περίπτωση πολιορκίας.

Το Kinsterna Hotel & Spa στην Μονεμβασιά απέσπασε την κορυφαία τιμιτική διάκριση σε παγκόσμιο επίπεδο. Βραβεύτηκε απο τον διεθνή οργανισμό Seven Stars Luxury Hospitality & Lifestyle Awards κερδίζοντας την πρώτη θέση στην κατηγορία του. Ένα βραβείο που αποτελεί ουσιαστικά την σφραγίδα αριστείας και που διαχωρίζει τους εξαιρετικούς απο τους καλύτερους. Έτσι διαβεβαιώνει τους απαιτητικούς ταξιδιώτες ότι τόσο η εμπειρία διαμονής όσο και το επίπεδο υπηρεσιών που προσφέρει το Kinsterna Hotel βρίσκονται σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο

Ο ξενώνας βρίσκεται λίγο έξω από την Μονεμβασιά, απέναντι απ’ τον βράχο και το κάστρο, που τώρα μπορεί να είναι ξενοδοχείο, αλλά αποτελεί αναβίωση ενός παλιού αρχοντικού, η γέννηση του οποίου χάνεται στους βυζαντινούς και ενετικούς χρόνους. Η αρχική δομή του εκτιμάται ότι χτίστηκε κάποια στιγμή τον 17ο αιώνα, θεωρία που υποστηρίζεται από το γεγονός ότι έχει οχυρωματική μορφή σε σχήμα Π, που συνηθιζόταν σε εξελιγμένα αρχοντόσπιτα της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης τα οποία ήταν χτισμένα γύρω από μια δεξαμενή. Το 1821 ιδιοκτήτης του κτιρίου ήταν ο Ιμπραήμ Μπέης, ενώ αργότερα αγοράστηκε από την οικογένεια Καπιτσίνη. Η τελευταία «κυρία της Μονεμβασιάς», Λίνα Καπιτσίνη, έζησε στο αρχοντικό έως τα τέλη του 1970. Το κτίσμα βγήκε προς πώληση το 2003.

Ο κ. Σγαρδέλης που είχε επιστρέψει στον τόπο της καταγωγής του, προκειμένου να αποκαταστήσει το σπίτι που υπήρχε στο πατρικό του χωράφι στο Μεγάλο Περιβόλι, και έχοντας πίσω του σπουδαία καριέρα ως μηχανικός, έχοντας ασχοληθεί ιδιαίτερα με αναπαλαιώσεις (Μέγαρο Μποδοσάκη, Θέατρο Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, Ιστορικό Αρχείο Υδρας κ.ά.). Όταν έμαθε ότι πουλιόταν το κτήμα της οικογένειας Καπιτσίνη με ελιές, πορτοκαλεώνες και μερικά χαλάσματα, πήγε να το δει από περιέργεια. Ενθουσιάστηκε και γοητεύτηκε από τη μεγάλη κεντρική στέρνα, τις κολώνες που την περιβάλλουν, τα λιακωτά με θέα το Κάστρο και τη θάλασσα, τα ίχνη από τα μεγάλα τζάκια, τους ευκάλυπτους ολόγυρα. Γνωρίζοντας ότι η απόσβεση θα αργήσει, αποφάσισε να αγοράσει την έκταση και να σώσει το αρχοντικό, με απώτερο στόχο να κάνει ευρύτερα γνωστή την περιοχή των παιδικών του χρόνων. Συγκέντρωσε μια επιβλητική ομάδα αρχιτεκτόνων, μηχανικών και σχεδιαστών που σε συνεργασία με ντόπιους τεχνίτες αλλά και την Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ξεκίνησαν το 2006 τις εργασίες αποκατάστασης του οικήματος, πάνω στα παλιά ίχνη του. Οι εργασίες διήρκεσαν τρία χρόνια. Χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακές μέθοδοι κατασκευής και ντόπια υλικά, όπως δάπεδα από μαυρόπλακες, καλάμια και κυπαρίσσια στις στέγες κ.ο.κ. Η στέρνα αναδείχθηκε σε κυρίαρχο στοιχείο του ξενώνα, από την οποία ποτίζονται τα περιβόλια.

Βλέποντας το κτίσμα από μακριά νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην Τοσκάνη. Και όταν φτάνεις κοντά και μπαίνεις μέσα τα χάνεις. Δικαιολογημένα όλοι μιλούν με δέος για την υπέροχη δουλειά εκείνης της ομάδας που έφτιαξε αυτό το αριστούργημα. Από τον ιδιοκτήτη, που αρνούνταν να μεταφυτεύσει έστω και μία πορτοκαλιά για να γίνει η πισίνα, μέχρι τους εργάτες της περιοχής που ξημερώματα και υπό βροχή έτρεχαν στην παραλία με δική τους πρωτοβουλία να μαζέψουν βότσαλα για να συμπληρωθεί το ψηφιδωτό της αυλής. Την ίδια αγάπη για τον χώρο αισθάνονται και οι εργαζόμενοι, που σχεδόν στο σύνολό τους προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή. Είναι αυτοί που δεν θα διστάσουν να δείξουν με καμάρι στον επισκέπτη φωτογραφίες από τις εργασίες, το πριν και το μετά, να τον ενημερώσουν για κάθε πέτρα, κάθε φυτό, κάθε στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε.