Μην πάτε ακόμα. Δεν είναι έτοιμη. Δεν είναι έτοιμη η αίθουσα με τους ξένους ζωγράφους, δεν είναι έτοιμη η αίθουσα με τις περιοδικές εκθέσεις, δεν είναι έτοιμο το shop, δεν είναι έτοιμο το εστιατόριο, δεν είναι έτοιμο το café, δεν είναι έτοιμοι οι κήποι…. Απλά για να κάνουν τις φιέστες της Γιάννας την 25η Μάρτιου, την άνοιξαν όπως-όπως.
Επιπλέον, δεν υπάρχουν κατατοπιστικά και επεξηγηματικά φυλλάδια, δεν υπάρχουν ξεναγοί, δεν υπάρχουν ηχητικές ξεναγήσεις και το υπάρχον προσωπικό δεν ξέρει να απαντήσει, σε όποια ερώτηση κι αν τους κάνεις. Εκτός αν τους ρωτήσεις που είναι το ασανσέρ.
Φωτογραφίες: Νίκος Μουρατίδης
Στην κεντρική είσοδο μας υποδέχεται «Ο άνθρωπος που βαδίζει» του Auguste Rodin (1900). Ένα έργο που αγοράστηκε με χορηγία της Εθνικής Τράπεζας και κατά την διευθυντική θητεία της κυρίας Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα, την οποία συμπαθώ και εκτιμώ βαθύτατα.
Βλέποντας όλο αυτό το μεγαθήριο της νέας Εθνικής μας πινακοθήκης, σκεφτόμουν πόσες ώρες θα χρειαστεί για να το γυρίσω όλο. Ένα τεράστιο γυάλινο κτίριο περίπου 2.000τμ. Ένα κτίριο πολύ φωτεινό με απίστευτους χώρους. Είπαμε λοιπόν να πάμε, αρχικά, για ένα δίωρο… Ε, σε μία ώρα το είχαμε τελειώσει. Απογοητεύτηκα.
Υποτίθεται πως η Εθνική μας πινακοθήκη έχει κάπου 20.000 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής κ.ά. Στην παρούσα φάση είδαμε ελάχιστα έργα. Γιατί προς το παρών λειτουργούν 3 όροφοι – μακρινάρια – με έργα βαλμένα στην σειρά – το ένα δίπλα στ’ άλλο – και στον μέσον υπάρχουν κάποια πάνελ για έργα μεγάλων διαστάσεων, χωρίς κανένα κάθισμα για τους επισκέπτες.
Μπαίνοντας η υπέροχη και τεράστια “Λαϊκή αγορά” του Παναγιώτη Τέτση σου ανοίγει την όρεξη
Λένε ότι τα εγκαίνια της πλήρως ανακαινισμένης Εθνικής Πινακοθήκης προβλέπεται να γίνουν περί τα τέλη Ιουνίου.
Στον ΠΡΩΤΟ ΟΡΟΦΟ υπάρχει ο 19ος αιώνας- με όλα τα αριστουργήματα των μεγάλων μας ζωγράφων. Όλα αυτά τα έργα που βλέπουμε σε φωτογραφίες, τα μυθικά έργα των: Γύζη, Λύτρα, Ιακωβίδη, Βολανάκη κ.α.
Στον πρώτο όροφο υπάρχει ακόμα και μια μικρή αίθουσα αφιερωμένη στην επανάσταση του 1821. Κάτω βλέπετε λεπτομέρεια του έργου του Θεόδωρου Βρυζάκη «Έξοδος του Μεσολογγίου» (1853)
Στον ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΡΟΦΟ υπάρχει ο 20ος αιώνας, επίσης με μεγάλους ζωγράφους και πασίγνωστα έργα. Εδώ θα δείτε: Μόραλη, Παρθένη, Τσαρούχη, Βακιρτζή, Εγγονόπουλο, Ρόρρη κ.α.
Στον δεύτερο όροφο υπάρχει και η αίθουσα του Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα που είναι υπέροχη. Υπάρχουν πολλά έργα και από όλες τις περιόδους του ζωγράφου (κάτω δυο έργα ως δείγμα)
Στον ΤΡΙΤΟ ΟΡΟΦΟ είναι τα μοντέρνα και σύγχρονα, αλλά βαλμένα χωρίς καμία έμπνευση. Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Ανακατεμένα τα έργα ζωγραφικής, με κάποια γλυπτά, κατασκευές κτλ. Από Τσόκλη, Μυταρά, Παύλο και Φασιανό, σε Όπη Ζούνη, Τέτση, Κενσαλή, Πανιάρα κ.α. (Στην φωτογραφία κάτω βλέπουμε Φασιανό και Τέτση)
Το “Γιάντες” του Νικολάου Γύζη (1878)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ: Το γιάντες ή η μελαγχολία της μνήμης https://bit.ly/2EflpNR
Γιάννης Τσαρούχης: Το καφενείο ΝΕΟΝ πρωϊ και βράδυ. Δεξιά ο “Αρχάγγελος” του Παρθένη
Το κτίριο εκτός από τις αίθουσες με τις εκθέσεις περιλαμβάνει αμφιθέατρο, βιβλιοθήκη, υπερσύγχρονα εργαστήρια συντήρησης, αποθηκευτικούς χώρους, πάρα πολλά γραφεία και όπως είπαμε εστιατόριο και café.
Δεν θέλω να γκρινιάζω, οπότε πριν βγάλω τελικό συμπέρασμα θέλω να ξαναπάω όταν πια θα έχει ολοκληρωθεί το κτίριο και θα λειτουργούν όλα.
Σταμάτησα για ώρα να θαυμάσω την τοιχογραφία που αποκολλήθηκε από το σπίτι του Φώτη Κόντογλου και εκτίθεται σ’ έναν ολόκληρο τοίχο. Μακάρι να υπήρχε κάποιο κάθισμα για να την χάζευα ακόμα πιο πολύ.
Δύο υπέροχα έργα του Νίκου Εγγονόπουλου
Ένας μεγάλος και θαυμάσιος Γιάννης Τσαρούχης
Αλήθεια, γιατί δεν υπάρχουν καθίσματα στην πινακοθήκη. Καθίσματα για τους επισκέπτες για να ξεκουράζονται και να απολαμβάνουν καθισμένοι τα έργα;
“Η σχολή των Αθηνών” του Γιώργου Βακιρτζή – στα πρότυπα του έργου του Ραφαήλ.
Νίκος Χατζηκυριάκος -Γκίκας σε μια περίοδο που θύμιζε πολύ Picasso.
Ευχαριστούμε το Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος, που με την συνεισφορά των 13 εκατ. ευρώ βοήθησε να ολοκληρωθεί το έργο.
Έγώ δίπλα σ’ ένα τεράστιο Παρθένη.
Δύο έργα του Γιάννη Μόραλη απο την πρώτη του περίοδο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ένα απόγευμα στο Μουσείο Β. & Ε. Γουλανδρή https://bit.ly/3fEJNx0
Ο «Άγιος Πέτρος» του El Greco στην Εθνική Πινακοθήκη: https://bit.ly/3u7tHl1
ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ
Κωνσταντίνος Βολανάκης: Στην κηδεία του παραβρέθηκαν μόνο 5-6 άτομα https://bit.ly/3bTSMKc
Κωνσταντίνος Παρθένης: Απομονωμένος και παράλυτος https://bit.ly/3top0Ty
Γιώργος Ιακωβίδης: Ο συντηρητικός https://bit.ly/2meFRbv
Νικηφόρος Λύτρας: Τον δηλητηρίασαν τα χρώματα https://bit.ly/2MMwX4x
Νικόλαος Γύζης: Ξεκίνησε από την Τήνο https://bit.ly/2E7ptVy
Γιάννης Μόραλης: Ο γίγαντας της Ελληνικής ζωγραφικής https://bit.ly/2CNNPTQ
Νίκος Εγγονόπουλος: Ο μεγάλος υπερρεαλιστής ποιητής και ζωγράφος https://bit.ly/2pY7KWH
Γιάννης Τσαρούχης: Λάτρευε την Ελλάδα, την Κάλλας και την Μπέλλου https://bit.ly/2EZl4j2
Γιώργος Μπουζιάνης: Ο Έλληνας θεμελιωτής της μοντέρνας τέχνης https://bit.ly/2nhZfY9
Παναγιώτης Τέτσης: Ήρθε το τέλος https://bit.ly/2L4YMQn
Γιώργος Ρόρρης: Με υποτροφίες ως εξαιρετικό ταλέντο https://bit.ly/2LpZs88
“Το πορτρέτο της κυρίας Κλεμάνς Σερπιέρη” του Νικηφόρου Λύτρα. Έργο εντυπωσιακών διαστάσεων, με μια εξίσου εντυπωσιακή και βαρύτιμη κορνίζα γαλλικής κατασκευής ‒ χρειάστηκαν οκτώ άνθρωποι για να το μεταφέρουν και να το αναρτήσουν με ασφάλεια σε ένα πάνελ μόνο του. Λόγω μεγέθους και βάρους το έργο εκτίθενται για πρώτη φορά στην μόνιμη έκθεση.
——————————-
