Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου έχει την μεγαλύτερη συλλογή έργων Νεοελληνικής τέχνης, μετά την Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα. Αυτό και μόνο αποτελεί τεράστιο πόλο έλξης ανθρώπων του πολιτισμού και των εικαστικών τεχνών. Όταν με το καλό τοποθετηθούν όλα τα έργα- κι’ αυτά που είναι αποθηκευμένα στα υπόγεια – θα παραμιλήσει ο κόσμος.
Στην πρόσφατη επίσκεψη μου στην Ρόδο δεν γινόταν να μην επισκεφτώ το μουσείο όπου είχα την χαρά και την τιμή να με ξεναγήσει ο ίδιος ο πρόεδρος του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου κ. Σέργιος Αϊβάζης (φωτο κάτω). Τον ευχαριστώ και του δίνω δημοσίως συγχαρητήρια για την καλή δουλειά που κάνει.
Φωτογραφίες: ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ
Η Δημοτική Πινακοθήκη της Ρόδου, που πλέον ονομάζεται Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 και εγκαινιάστηκε επίσημα το 1964. Δημιουργός και ιδρυτής του υπήρξε ο Ανδρέας Ιωάννου.
Ο Ανδρέας Ιωάννου, διακεκριμένος μελετητής της νεοελληνικής τέχνης, λογοτέχνης και νομάρχης Δωδεκανήσου, διέβλεψε ότι η Ρόδος είχε όλα τα χαρακτηριστικά για τη δημιουργία ενός εμβληματικού Μουσείου Νεότερης Τέχνης, που θα μπορούσε να αποκτήσει διεθνή ακτινοβολία. Για αυτό το λόγο ήρθε σε επαφή με τους κορυφαίους Έλληνες δημιουργούς, απέκτησε εμβληματικά τους έργα – άλλα με δωρεά και άλλα αγορασμένα – και τα στέγασε στο ιστορικό κτήριο της Πλατείας Σύμης στην είσοδο της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου, που αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Το 2000, το Μουσείο απέκτησε ένα δεύτερο εκθεσιακό χώρο εντός της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου, στο ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά κτήριο του Παλαιού Συσσιτίου, στην οδό Σωκράτους. Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Μουσείου, μέχρι πρότινος φιλοξενούσε περιοδικές εκθέσεις καλλιτεχνών, αλλά έχει ήδη αρχίσει η προετοιμασία για τη δημιουργία της πρώτης μόνιμης έκθεσης αφιερωμένη στη ροδίτικη Κεραμική Τέχνη.
Δημοτική Πινακοθήκη / Νεστορίδειο Μέλαθρο
Το 2002, εγκαινιάζεται το πολυώροφο οικοδόμημα, δωρεά των Ιωάννη (1897-1978) και Πάολας (1914-2011) Νεστορίδη, στο οποίο μεταφέρθηκε μέρος των μονίμων εκθέσεων και τα εργαστήρια του Μουσείου. Το νέο κτήριο βρίσκεται στη Πλατεία Γαβριήλ Χαρίτου, γνωστή και ως η «Πλατεία με τις 100 Χουρμαδιές», στο κέντρο της ζωής της σύγχρονης πόλης και της τουριστικής δραστηριότητας. Αποτελεί το σημαντικότερο πολιτιστικό σημείο στο κέντρο της πόλης, και από τα σημαντικότερα εκτός των τειχών της Μεσαιωνικής Πόλης.
Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων Νεοελληνικής Τέχνης, μετά την Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα.
Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου περιλαμβάνει στις συλλογές του έργα ζωγραφικής και χαρακτικής καθώς και πολλά γλυπτά, σχέδια και πολιτιστικά τεκμήρια. Οι ενότητες ζωγραφικής και χαρακτικής εκπροσωπούν κυρίως την Ελληνική Τέχνη στις διάφορες περιόδους της ιστορίας της. Στις συλλογές του περιλαμβάνονται έργα των σημαντικότερων δημιουργών της νεότερης Ελληνικής Τέχνης (επάνω βλέπετε 3 χαρακτικά του Τάσσου).
Παρουσίαση Μόνιμης Συλλογής
Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης αντιπροσωπεύει ζωγράφους που γεννήθηκαν μετά το 1863 (μόνη εξαίρεση οι υδατογραφίες του Γιαλλινά). Οι έξι γενιές Ελλήνων καλλιτεχνών που περιλαμβάνονται στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης , είναι αυτοί που γεννήθηκαν στις ιστορικές περιόδους: α)1863-1881, β) 1882-1897, γ) 1898-1909,δ) 1910-1922, ε)1923-1940 και στ) 1941 και εξής.
- Στην πρώτη ομάδα περιλαμβάνονται 15 καλλιτέχνες σημαντικότεροι των οποίων είναι αναμφίβολα ο Κωνσταντίνος Μαλέας, ο Κωνσταντίνος Παρθένης και ο Θεόφιλος (Χατζημιχαήλ). Το μουσείο είναι περήφανο που έχει 4 υπέροχους πίνακες του Θεόφιλου (αριστερά το έργο του με τον Παύλο Μελά).
- Στην δεύτερη περίπου 20, μεταξύ των οποίων, ο Δημήτρης Γαλάνης, ο Γιώργος Γουναρόπουλος, ο Φώτης Κόντογλου, ο Νικόλαος Λύτρας, ο Γιώργος Μπουζιάνης, ο Σπύρος Παπαλουκάς, κ.ά.
- Στην τρίτη περί τους 40 (Σπύρος Βασιλείου, Αλέκος Κοντόπουλος, Νίκος Νικολάου, Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, κ.ά.)
- Στην τέταρτη έργα 30 καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος, Νίκος Εγγονόπουλος, ο Γιάννης Μόραλης, ο Γιάννης Σπυρόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης κ.ά.
- Στην πέμπτη γενιά στους γεννημένους δηλ. στον μεσοπόλεμο, περιλαμβάνονται 40 περίπου ζωγράφοι (Γιάννης Γαϊτης, Νίκος Κεσσανλής, Παναγιώτης Τέτσης, Αλέκος Φασιανός κ.α.)
- Και στην έκτη οι σχετικά λιγότεροι, περί τους 10 (Χρόνης Μπότσογλου, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Γιάννης Μπουτέας κ.ά).
Το, κατά προσέγγιση, σύνολο των 150 σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης συμπεριλαμβάνει σχεδόν όλους τους δημιουργούς που διαμόρφωσαν το πρόσωπο της σημερινής ελληνικής ζωγραφικής και σε πολλές περιπτώσεις μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τους έργα. Δείτε μερικά -ελάχιστα – που φωτογράφισα.
Ένας ολόκληρος όροφος είναι αφιερωμένος στα έργα του Βάλια Σεμερτζίδη, ενός σημαντικού ζωγράφου που έζησε πολλά χρόνια στην Ρόδο.
Σπύρος Παπαλουκάς – “Σπίτια στην Μυτιλήνη” (1924) Λάδι σε χαρτόνι.
Σπύρος Βασιλείου – “Το τραπέζι της καθαράς δευτέρας” (1950) Λάδι σε ξύλο.
Νικόλαος Λύτρας – “Τοπίο με βουνό” (λάδι σε μουσαμά)
Κωνσταντίνος Μαλέας – “Ακρόπολη” 1918-1920 (λάδι σε χαρτόνι)
Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας, “Σαντορίνη” 1959 (λάδι σε χαρντμπορ)
Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης – “Βαρκάδα” 1920-1925 (λάδι σε χαρτόνι)
Θανάσης Τσίγκος – “Λιμάνι με σπίτια” (1962)
Γιώργος Μαυροϊδης – “Βάρκες” (1913) λάδι σε μουσαμά.
Κωνσταντίνος Παρθένης – “Τοπίο” (υδατογραφία σε χαρτί)
Φώτης Κόντογλου- “Βυζαντινό τοπίο” (1935) τέμπερα σε ξύλο.
Νίκος Εγγονόπουλος – Ο όρκος (συνομωσία) 1952 – λάδι σε μουσαμά.
Γιώργος Μπουζιάνης – “Γυναίκα με ομπρέλα” (1935) υδατογραφία.
Μία από τις περιοδικές εκθέσεις που είδα ήταν η συλλογή με γκραβούρες που αφορούσε την σχέση της Ρόδου στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Τα δύο βιβλία που μου έκανε δώρο ο κ. Αϊβάζης. Ο μεγάλος κατάλογος της μόνιμης συλλογής αλλά και το βιβλίο με τις γκραβούρες- που λατρεύω. Θεωρώ ότι οι γκραβούρες είναι οι φωτογραφίες της παλιάς εποχής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΓΝΩΣΤΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ και διάσημα ζωγραφικά πορτραίτα https://bit.ly/3IYhDvc
Κωνσταντίνος Παρθένης: Απομονωμένος και παράλυτος https://bit.ly/3top0Ty
Νικηφόρος Λύτρας: Τον δηλητηρίασαν τα χρώματα https://bit.ly/2MMwX4x
Νικόλαος Γύζης: Ξεκίνησε από την Τήνο https://bit.ly/2E7ptVy
Ουμβέρτος Σ. Αργυρός: Ο μεγάλος Έλληνας Ιμπρεσιονιστής https://bit.ly/2tPwen8
Ελένη Αλταμούρα: Ντύθηκε άντρας για να σπουδάσει https://bit.ly/3Fru9Be
Σοφία Λασκαρίδου: Υποτιμημένη από την πολιτεία https://bit.ly/3auDUjL
Θάλεια Φλωρά-Καραβία: Η κόρη του παππά https://bit.ly/3C2CEBq
Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης: Έζησε και έδρασε με απόλυτη αυτονομία https://bit.ly/2Tx0kdg
Μίμης Βιτσώρης: Δεν τον ήθελε το κατεστημένο https://bit.ly/3BITMN0
Κώστας Γραμματόπουλος: Ο μοντέρνος κλασσικός https://bit.ly/3RwhbH3
Περικλής Βυζάντιος: Γράφοντας την βιογραφία του, πέθανε https://bit.ly/3bZ8AsX
Κώστας Γραμματόπουλος- “Αιγαίο” (1964), ξυλογραφία.
—————————————————————-
