Όλοι το έχουμε δει αυτό το γλυπτό, αρκετοί το έχουμε θαυμάσει, και κάποιοι έχουμε καθίσει να επεξεργαστούμε τις λεπτομέρειες του. Λιγότεροι είναι οι τυχεροί που το έχουν δει από κοντά και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που ξέρουν την ιστορία του.
Για να μην σας λέω και ψέματα, όταν πήγα στην Φλωρεντία με λαχτάρα να δω την πόλη, τα μνημεία της, το Μουσείο Ουφίτσι και τον Δαβίδ…. έμεινα αποσβολωμένος που αντίκρισα στην πλατεία ένα αντίγραφο του και η Galleria dell’ Accademia όπου είχαν μεταφέρει το πρωτότυπο ήταν… κλειστή. Ήταν η εποχή που το άγαλμα είχε πάει για συντήρηση! Καταλαβαίνετε τα νεύρα μου. Anyway….
Ο Δαβίδ του Michelangelo φιλοτεχνήθηκε από 1501 μέχρι το 1504, και είναι ένα από τα αριστουργήματα της Αναγεννησιακής γλυπτικής. Είναι ένα από τα δυο σημαντικότερα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου, μαζί με την Πιετά. Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς. Παριστάνει τον βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ. Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης/κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη. Αυτή η ερμηνεία τονίστηκε και με την τοποθέτηση του ύψους 5,17 μέτρων αγάλματος έξω από το Παλάτσο Βέκιο, την έδρα της τοπικής κυβέρνησης της Φλωρεντίας. Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 8 Σεπτεμβρίου του 1504.
Η ιστορία του Δαβίδ είναι αρκετά παλιότερη από το 1501, τη χρονιά που ο Μιχαήλ Άγγελος άρχισε να δουλεύει πάνω στο έργο, και ξεκινά γύρω στο 1460. Μετά από ατυχίες και περιπέτειες, τελικά οι άρχοντες της πόλης, παρόλο που απευθύνθηκαν στον Λεονάρντο ντα Βίντσι και σε άλλους, τελικά πείσθηκαν ότι ο νεαρός Μιχαήλ Άγγελος, τότε μόλις 26 ετών, άξιζε την ανάθεση του έργου. Κι’ έτσι από πολύ νωρίς το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου ξεκίνησε να δουλεύει και θα συνέχιζε για περίπου τρία χρόνια. Και φυσικά ξεκίνησε φτιάχνοντας σκίτσα με μολύβι…
Στις 25 Ιανουαρίου 1504, καθώς το άγαλμα πλησίαζε πλέον στην ολοκλήρωσή του, μια επιτροπή Φλωρεντίνων καλλιτεχνών, ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Λεονάρντο ντα Βίντσι και Σάντρο Μποτιτσέλι, συνεδρίασε για να αποφασίσει πού θα ήταν καλύτερο να τοποθετηθεί ο Δαβίδ. Η πλειοψηφία, την οποία υποστήριζε κι ο Λεονάρντο, πίστευε ότι λόγω των ατελειών του μαρμάρου το άγαλμα θα έπρεπε να τοποθετηθεί κάτω από τη στέγη της Λότζια ντέι Λάντζι στην Πιάτσα ντέλλα Σινιορία. Μόνο λίγοι, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Μποτιτσέλι, πίστευαν ότι η θέση του ήταν στον καθεδρικό ή κοντά σε αυτόν. Τελικά ο Δαβίδ τοποθετήθηκε μπροστά στην είσοδο του Παλάτσο Βέκιο στην Πιάτσα ντέλλα Σινιορία. Χρειάστηκαν τέσσερις μέρες για να μετακινηθεί το άγαλμα από το εργαστήρι του Μικελάντζελο στην τελική του θέση. Οι Φλωρεντίνοι πρόσθεσαν ένα επίχρυσο στεφάνι στο κεφάλι του και μια χάλκινη ζώνη για να κρύψουν τη γύμνια του.
Για να προστατευθεί από τυχόν ζημιές, το άγαλμα μετακινήθηκε το 1873 στην Galleria dell’ Accademia της Φλωρεντίας, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα προσελκύοντας πλήθος επισκεπτών. Στην Πιάτσα Σινιορία τοποθετήθηκε το 1910 ένα αντίγραφο. Το 1991 ένας βάνδαλος επιτέθηκε στο άγαλμα με ένα σφυρί, καταστρέφοντας τα δάχτυλα του αριστερού ποδιού πριν συλληφθεί. Τα δείγματα μαρμάρου που πήραν επιστήμονες με αφορμή το περιστατικό έδειξαν ότι το μάρμαρο προερχόταν από τα λατομεία Φαντισκρίττι της Μιζέλια, της κεντρικής από τις τρεις μικρές κοιλάδες της Καρράρα. Το συγκεκριμένο μάρμαρο διαθέτει μικροσκοπικές τρύπες που προκαλούν την αποσύνθεσή του γρηγορότερα από άλλα είδη μαρμάρων.
Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης/κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη.
Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς.
Χρειάστηκαν τέσσερις μέρες για να μετακινηθεί το άγαλμα από το εργαστήρι του Μικελάντζελο στην τελική του θέση.
Διαβάστε ακόμα για τον Michelangelo
Ο καλλιτέχνης των καλλιτεχνών: https://bit.ly/2CTeMng
Η ωραιότερη τοιχογραφία όλων των εποχών: https://bit.ly/2CP2Q5W
—————————————
Κι΄ άλλα άρθρα για γλύπτες & γλυπτική
Λίγα λόγια για τον Χρήστο Καπράλο: https://bit.ly/2kvyQ8m
Μια τραγική μοίρα τον σημάδεψε: https://bit.ly/2x5nppm
Ο μεγαλύτερος γλύπτης εν ζωή: https://bit.ly/2Zw3Eo1
Ο απόλυτος σταρ της γλυπτικής: https://bit.ly/2Pv7hdZ
Ο γλύπτης των Ναζί: https://bit.ly/2ZiUSh0
Η Ελληνική μυθολογία στην γλυπτική: https://bit.ly/2OOo5rL
Η απίστευτη γαλήνη του θανάτου: https://bit.ly/2ksk7LA
Ποια ήταν η ωραία κοιμωμένη; https://bit.ly/2xjPHMk
Απεβίωσε ο Έλληνας γλύπτης Takis: https://bit.ly/2RVlKh9
Έλληνας γλύπτης στο νέο κτίριο της ΔΟΕ: https://bit.ly/2JauA6L
Στην γλυπτοθήκη του Μονάχου: https://bit.ly/2N507IX
Ποιος πραγματικά είναι ο δισκοβόλος; https://bit.ly/2BUY8Tu
Έφηβος από ευγενική γενιά: https://bit.ly/2yvJnDD
Πως βρέθηκε η Αφροδίτη της Μήλου: https://bit.ly/2HjCcTd
—————————————————————-
Φαίνεται θα πήγαμε την ίδια εποχή στη Φλωρεντία γιατι και εγώ μόνο το αντίγραφο του αγάλματος μπόρεσα να δω.
Δεν το χάρηκα καθόλου γιατι είχε καύσωνα και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να μπω σε μία δροσερή τζελετέρια.
Μπορεσα και το ειδα στην Πινακοθηκη της Ακαδημιας..ευτυχως πηγαμε πολυ πρωι..πριν καν ανοιξουν οι πορτες..γιατι μετα απο λιγο γινοταν το αδιαχωρητο…εκπληκτικη η Φλωρεντια…μια πολη-μουσειο…
Τι απιστουργημα ειναι παναγια μου, ποσες λεπτομεριες
εχει πιασει. Ακομα και τις φλεβες στα χερια. Απιστευτο!
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ…………………ΚΑΛΑ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ!!
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΓΛΥΚΕ ΜΟΥ!
[…] 1501 – O Μιχάηλ Άγγελος αρχίζει να δουλεύει πάνω στο άγαλμα του Δαβίδ. Διαβάστε τα πάντα γι’ αυτό το αριστούργημα: https://www.nikosonline.gr/%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC… […]
[…] – Σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς: https://www.nikosonline.gr/%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC… […]
Εγώ πήγα στην Φλωρεντία μέσα Φεβρουαρίου πριν από χρόνια. Επειδή έκανε κρύο και έβρεχε, την πόλη την είδα στα γρήγορα. Αλλά ευχαριστήθηκα με τις ώρες επισκέψεις σε μουσεία και εκκλησίες που το ήθελα περισσότερο. Όπου πήγα ήμασταν εμείς κι’ εμείς, που λέμε. Στο Uffizi η ουρά ήταν 5 άτομα.
Πήγα βέβαια και στη Galleria dell’Accademia και αφοσίωσα μία ώρα από τη ζωή μου μόνο στον Δαβίδ. Πραγματικά, μόνο μιλιά του λείπει! Είναι ένα αριστούργημα του Michelangelo (όπως και η δουλειά του στο Βατικανό που και αυτήν την έχω δει από κοντά).