Το musical είναι το πιο απαιτητικό είδος θεάματος που υπάρχει. Συνδυάζει την υποκριτική, το τραγούδι και τον χορό. Για να κάνεις musical πρέπει να είσαι πολύ καλός και στα τρία αυτά είδη, αλλιώς δεν κάνεις musical. Τόσο απλό.
Έκανα ένα 3ωρο αφιέρωμα στην ραδιοφωνική μου εκπομπή – αφιέρωμα στα μεγάλα musical – και καθώς άκουγα και πάλι τα τραγούδια, έβλεπα σκηνές από τις ταινίες και όλους αυτούς τους συγκλονιστικούς star, σκέφτηκα να κάνω και εδώ ένα μικρό αφιέρωμα στα καλύτερα musicals των δεκαετιών ‘50’s- ‘60’s.
Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951). Το Hollywood ανακαλύπτει την παριζιάνικη joie de vivre μέσα από τις αισθηματικές περιπέτειες ενός Αμερικανού ζωγράφου (Gene Kelly) στη γαλλική πρωτεύουσα, με τον Vincente Minnelli να κερδίζει Oscar σκηνοθεσίας (ένα από τα έξι της ταινίας) για ένα πολύχρωμο, ευρωπαϊκού αέρα μιούζικαλ του οποίου το τελικό χορογραφικό νούμερο διαρκεί είκοσι ολόκληρα λεπτά- Gene Kelly και την Leslie Caron να δίνουν τα ρέστα τους! Για τις ανάγκες αυτής της σκηνής μάλιστα, φτιάχτηκαν εκπληκτικά ντεκόρ-αναπαραστάσεις των συνοικιών του Παρισιού που παραπέμπουν εικαστικά σε γνωστούς ζωγράφους, όπως ο Τουλούζ Λοτρέκ, ο Βαν Γκογκ, ο Ανρί Ρουσό κ.ά. Η ταινία ήταν υποψήφια για 8 Oscar και κέρδισε τα 6.
Singin’ in the rain του Gene Kelly (1952). Με τον ίδιος τον Gene Kelly, τον Donald O’Connor και την Debbie Reynolds. Δεν διαθέτει μόνο το πιο διάσημο και αναγνωρίσιμο τραγούδι που βγήκε ποτέ από μιούζικαλ, αλλά αποτέλεσε και οδηγό για την κατασκευή των μιούζικαλ έκτοτε. Και τίποτε άλλο να μην είχε κάνει στη ζωή του ο Gene Kelly αυτό θα έφτανε και θα περίσσευε. Ακόμη και το La La Land πάτησε πάνω του. Στην εποχή του δεν έκανε ούτε εμπορική ούτε καλλιτεχνική μεγάλη επιτυχία και στα Oscar αγνοήθηκε αδίκως. Σήμερα βέβαια αναγνωρίζεται στην λίστα Greatest Movie Musicals βρίσκεται στο Νο 5, από όλες τις ταινίες όλων των εποχών.
“The Sound of Music” (1965). Το αριστούργημα των Rodgers και Hammerstein– που ήταν και το τελευταίο musical που δούλεψαν παρέα, έχει μια υπέροχη Julie Andrews, έχει τις Ελβετικές Άλπεις, και επίσης υπέροχα τραγούδια. Η ταινία (όπως και το θεατρικό) βασίζεται στο βιβλίο The Story of the Trapp Family Singers της Maria von Trapp. Την σκηνοθεσία έκανε ο Robert Wise. Η ταινία κέρδισε 5 Oscar.
Mary Poppins (1964) του Robert Stevenson παραγωγής Walt Disney. Η ταινία που ξυπνά το παιδί μέσα μας κάθε φορά που την βλέπουμε και ο καλύτερος ρόλος της Julie Andrews. Υπέροχος επίσης ο Dick Van Dyke και τα τραγούδια της ταινίας. Καινοτομία της εποχής, η ιδέα του Walt Disney να συνδυάσει το animation με τους ζωντανούς χαρακτήρες. Highlight η τσάντα της Mary Poppins και η φράση “Supercalifragilisticexpialidocious”. Της άξιζαν τα 5 όσκαρ, μεταξύ των οποίων το Oscar γυναικείας ερμηνείας στην Τζούλι Άντρους, Μουσικής και καλύτερου τραγουδιού (“Chim Chim Cheree”).
Oliver! (1968) Σε μουσική και στίχους του Lionel Bart, σε σκηνοθεσία του Carol Reed, ένα υπέροχο musical βασισμένο στο βιβλίο Oliver Twist του Charles Dickens. Πρωταγωνιστούν οι: Mark Lester, Ron Moody, Shani Wallis, Oliver Reed κ.α. Ήταν υποψήφιο για 11 Oscar και τελικά κέρδισε τα 6.
My Fair Lady (1964). Το έπαιξε στο θέατρο η Julie Andrews και έσκισε. Όταν όμως ήρθε η ώρα να γίνει ταινία, πήραν την Audrey Hepburn. Η Julie πήρε το αίμα της πίσω όταν στα Oscar η Hepburn δεν το κέρδισε γιατί δεν τραγουδούσε η ίδια στην ταινία. Σκηνοθέτης ο ιδιοφυής George Cukor. Στους υπόλοιπους ρόλους οι: Rex Harrison, Stanley Holloway, Wilfrid Hyde–White κ.α. Ήταν υποψήφια για 12 και κέρδισε τα 8.
High Society (1956). Ένα romantic musical comedy film σε σκηνοθεσία του Charles Walters με τους: Bing Crosby, Grace Kelly, και Frank Sinatra, και βέβαια με την μουσική και τα τραγούδια του Cole Porter. Η ταινία είναι remake από το φιλμ του 1940 The Philadelphia Story με τους Cary Grant, Katharine Hepburn και James Stewart, η οποία ήταν βασισμένη στο θεατρικό έργο The Philadelphia Story. Στην ταινία του 1956 συμμετείχε και ο Louis Armstrong. Ήταν η τελευταία ταινία που εμφανίστηκε η Grace Kelly, πριν γίνει πριγκίπισσα του Monaco.
West side story (1961) των Robert Wise και Jerome Robbins. Η ταινία των 10 Oscar, ανάμεσά τους κι αυτά της σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας. Η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας πάει από τη Βερόνα στις λαϊκές συνοικίες της Νέας Υόρκης του ’50, μέσω Broadway. ‘Ότι πιο μοντέρνο για την εποχή του. Πρωταγωνιστές οι: Natalie Wood, Richard Beymer, Russ Tamblyn, Rita Moreno, και George Chakiris. Ένα καινούργιο remake ετοιμάζει ο Steven Spielberg.
Sweet charity (1969). Το Sweet Charity είναι σε χορογραφίες και σκηνοθεσία του μέγιστου Bob Fosse. Βασίζεται στην ταινία του Federico Fellini Nights of Cabiria και ξεκίνησε την καριέρα του από το Broadway, με πρωταγωνίστρια την σύζυγο του Bob Fosse, Gwen Verdon. Στην ταινία στο ρόλο της Charity ήταν η εκπληκτική Shirley MacLaine. Πρέπει να σημειώσω επίσης πως τα κοστούμια έχει φτιάξει η μεγάλη Edith Head, ότι ακούγεται το συγκλονιστικό τραγούδι Big Spender και ότι η ταινία ήταν αποτυχία και δεν κέρδισε κανένα βραβείο.
Let’s make love (1960). Όσες φορές κι αν το δω το απολαμβάνω το ίδιο. Σκηνοθέτης ο George Cukor με πρωταγωνιστές τους: Marilyn Monroe, Yves Montand και Tony Randall. Ήταν το τελευταίο musical της Marilyn. Σ΄ αυτήν την ταινία λέει και το περίφημο My heart belongs to daddy.
Gentlemen prefer blondes (1953). Θεατρική επιτυχία του 1949 σε σκηνοθεσία Howard Hawks με πρωταγωνίστριες την Jane Russell και την Marilyn Monroe. Αξίζει να σημειώσω πως η Marilyn έπαιξε στην ταινία με την αμοιβή που έλεγε το συμβόλαιο της ($500 την βδομάδα), ενώ η Jane Russell πήρε $200,000. Όταν το έμαθε η Marilyn είπε: «δεν με νοιάζει, η ξανθιά της ταινίας είμαι εγώ».
————————————————-
Διαβάστε ακόμα
Μιούζικαλ στην Ελλάδα: για πολύ ξύλο μιλάμε: https://bit.ly/2Li1jrp
