Τελικά ήταν Μέγας ή απλά κομπλεξικός;

Έχει απασχολήσει πολύ κόσμο και κυρίως τους γνώστες και τους ερευνητές της αρχαίας ιστορίας. Διαβάζω τωρα, πως άλλοι τον θεωρούν “μέγα” και άλλοι λένε ότι είναι “υπερεκτιμημένος”. Άλλοι τον λένε “ιδιοφυΐα” και άλλοι “κομπλεξικό”, άλλοι λένε ότι ήταν “κατακτητής” και άλλοι “στυγνός ιμπεριαλιστής”…

Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι κατακτήσεις του αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο της Ελληνιστικής εποχής των βασιλείων των Διαδόχων και επιγόνων του. Ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών (356 π.Χ- 323 π.Χ), ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας και αρχηγός της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας. Στην διάρκεια της ζωής του στέφτηκε επίσης Φαραώ της Αιγύπτου και Βασιλιάς της Ασίας και της βορειοδυτικής Ινδίας. Τίτλοι βεβαίως που τους σκέφτηκε ο ίδιος και οι άνθρωποι του. Δεν χρειαζόταν να εγκρίνει κανείς οτιδήποτε. Μόνος του αποφάσιζε και διέταζε.

Στις μέρες μας ολοένα και περισσότερο αυξάνονται οι φωνές που αμφισβητούν πρόσωπα και πράγματα. Μερικά παραδείγματα που μου έρχονται στο νου, είναι οι αποκαθηλώσεις αγαλμάτων του Λένιν, του Τσέ Γκεβάρα και του Χριστόφορου Κολόμβου. Δράσεις, βιβλία και άρθρα προσπαθούν να πουν τα πράγματα αλλιώς… Έτσι λοιπόν γράφουν σημεία και τέρατα για τον Αλέξανδρο…

Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του 356 π.Χ με μητέρα την Ολυμπιάδα, πριγκίπισσα της Ηπείρου και πατέρα τον βασιλιά Φίλιππο, αν και πολλοί λένε ότι δεν ήταν δικό του παιδί. Επειδή η Ολυμπιάδα δυσκολεύτηκε να κάνει αγόρι, πήγε στην Σαμοθράκη για να «ευλογηθεί» από τα μυστήρια των Καβήρων. Εκεί – λέει – πήρε μέρος σε παγανιστικές τελετές και όργια και έτσι τα κατάφερε. Εν πάση περιπτώσει – αν πιστεύουμε τι γράφει ο ένας και ο άλλος θα τρελαθούμε- ο Αλέξανδρος σαν βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, Φιλίππου Β΄και του παππού του Αμύντα Γ΄, ικανών στρατηγών, πολιτικών και διπλωματών, οι οποίοι διαδοχικά αναμόρφωσαν το Μακεδονικό βασίλειο και το εξέλιξαν σε σημαντική δύναμη του τότε κόσμου, και με τη σειρά του ο Αλέξανδρος το διαμόρφωσε σε παγκόσμια υπερδύναμη.

Ότι και λένε όσοι τον αμφισβητούν, το γεγονός είναι πως υπήρξε ένας απο τους σπουδαιότερους στρατηγούς στην ιστορία και κατά την περίοδο των 13 ετών της βασιλείας του (336-323 π.Χ), κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου, χωρίς να γνωρίσει ούτε μία ήττα. 

Η συνολική επικράτεια της αυτοκρατορίας του, στη μεγαλύτερή της έκταση κατά το 323 π.Χ., υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και περιλάμβανε κομμάτια από 26 σημερινές χώρες: (Ελλάδα, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Σερβία, Ρουμανία, Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Ινδία, Ιορδανία, Καζακσταν, Κουβέιτ, Κιτγιστάν, Λίβανο, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Συρία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκισταν και Τουρκμενισταν).

Ήταν κοντός αλλά μυώδης

Η θρυλούμενη καταγωγή του Αλέξανδρου (που όπως έγραψα πιο πάνω πιθανά να μην ήταν παιδί του Φιλίππου και ότι η μητέρα του ήταν “μάγισσα”), συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ως εμφάνιση λέγεται ότι ήταν ωραίος αλλά περιγράφεται πως διέθετε ένα γαλάζιο και ένα καφέ μάτι, φαινόμενο σπάνιο στους ανθρώπους (η γνωστή ετεροχρωμία όπου οι ίριδες των ματιών διαφέρουν σε χρώμα μεταξύ τους). Επίσης περιγράφεται πως είχε μια ελαφριά κλίση του κεφαλιού του προς τα πάνω με αριστερή κατεύθυνση, πιθανώς λόγω του τραυματισμού του από χτύπημα ροπάλου στο λαιμό ή ως φυσικό σύμπτωμα σκολίωσης. Ως προς το ύψος του, περιγράφεται γενικά ως κάτω του μέσου όρου (υπολογίζουν ότι ήταν 1.55- 1.60), με μυώδη διάπλαση. Το χρώμα των μαλλιών του περιγράφεται είτε ως ανοιχτόχρωμο είτε ως σκούρο καστανό.

Μετά από την ήττα των Αθηναίων από τους Μακεδόνες, ο Αλέξανδρος πήγε στην Αθήνα ως αντιπρόσωπος του πατέρα του και ο Φίλιππος εξελέγη «στρατηγός αυτοκράτωρ της Ελλάδος» εν όψει της εκστρατείας κατά των Περσών.

Το 337 π.Χ ο Φίλιππος – σε ηλικία 48 ετών – μνηστεύτηκε την Κλεοπάτρα- Ευριδίκη, μια ευγενή της Μακεδονίας. Η Ολυμπιάδα ένιωσε προσβεβλημένη και έγινε πυρ και μανία. Αισθάνθηκε πως το γόητρό της καταρρακώθηκε. Αν η καινούργια έδινε γιο στο Φίλιππο, εκείνος θα εκτόπιζε τον Αλέξανδρο στη διαδοχή. Αυτό προκάλεσε αναστάτωση στις μέχρι τότε αρμονικές σχέσεις του Αλέξανδρου με τον πατέρα του. Η Ολυμπιάδα παρέμεινε στα διαμερίσματά της κατά τη γιορτή του γάμου, αλλά ο Αλέξανδρος παρευρισκόταν εκεί, χάνοντας σταδιακά την αυτοκυριαρχία του. Ο θείος της νύφης προσέβαλε σε μια πρόποση του τον Αλέξανδρο και αυτός του πέταξε ένα κύπελλο. Ο Φίλιππος προσπάθησε να επιβάλει την τάξη, αλλά είχε καταναλώσει πολύ κρασί και το κουτσό του πόδι τον πρόδωσε. Ο Αλέξανδρος χλεύασε τον πατέρα του και βγήκε από την αίθουσα. Αργότερα αποσύρθηκε στην Ήπειρο μαζί με τη μητέρα του. Ωστόσο μετά απο κάποιο καιρό, ο Αλέξανδρος επέστρεψε στο ανάκτορο και συμφιλιώθηκε με τον Φίλιππο, αλλά η Ολυμπιάδα παρέμεινε στην Ήπειρο.

Το 336 π.Χ ο Φίλιππος, για να “την σπάσει” στην Ολυμπιάδα, πάντρεψε μια από τις κόρες του με το βασιλιά της Ηπείρου και αδελφό της. Οργανώθηκε βασιλική γιορτή στις Αιγές, με παρελάσεις και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Καθώς ο Φίλιππος έμπαινε στο στάδιο για να κηρύξει τους αγώνες, ένας από τους σωματοφύλακες του, ο Παυσανίας, βγήκε μπροστά του και τον δολοφόνησε. Στην καταδίωξη που ακολούθησε δολοφονήθηκε και ο ίδιος. Εικάζεται ότι πίσω από την δολοφονία του, ήταν η Ολυμπιάδα που ήθελε σώνει και καλά να τον βγάλει απ΄ την μέση για να δει τον γιο της βασιλιά και απόλυτο άρχοντα.

Ο Αλέξανδρος ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε με ένα μέθυσο, μοιχό, αυταρχικό, μονόφθαλμο και κουτσό πατέρα και με μια ημίτρελη, φιλόδοξη, μάγισσα μάνα, έχοντας επιπλέον υποψίες ότι ήταν νόθος. Ένα παιδί που έβλεπε να μεγαλώνει χωρίς να ψηλώνει όπως τα υπόλοιπα παιδιά… Ήταν πολύ πιθανόν λοιπόν να ήταν συμπλεγματικό παιδί.

—————————————————-