Τρεις μέρες στις Βρυξέλλες

Είχα καιρό να πάω ένα ταξιδάκι και μου έκαναν πολύ καλό αυτές οι τρεις μέρες στην πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις αγαπημένες Βρυξέλλες.Το να ξεφύγεις από την καθημερινότητα, να αλλάξεις παραστάσεις, να δεις νέες εικόνες, να μην κοιμηθείς στο κρεβάτι σου… είναι τελικά πολύ αναζωογονητικό.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Νίκος Μουρατίδης

Μην φανταστείτε ότι οι Βρυξέλλες σαν πόλη έχουν το ενδιαφέρον του Παρισιού, του Λονδίνου, του Άμστερνταμ, της Μαδρίτης ή της Ρώμης. Καμία σχέση. Είναι μια αυστηρή και σοβαρή πόλη, μέχρι που μπορεί να καταντήσει βαρετή. 

Εκατοντάδες ογκώδη τετραγωνισμένα κτίρια το ένα αραδιασμένο πλάι στο άλλο. Υπάρχει βέβαια και η παλιά πόλη, όπου κάποια σημεία έχουν μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, αλλά σας μιλάω για την γενική εντύπωση. Για να δούμε θα χωρέσουν 3 μέρες σε μερικές αράδες κειμένου και μερικές φωτογραφίες…. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για μια σύγχρονη Βαβέλ. Όπου πας ακούς κι’ άλλη γλώσσα.

Το μεγάλο προσόν των Βρυξελλών νομίζω ότι είναι το δάσος. Σχεδόν μέσα στην πόλη, υπάρχει δάσος. Όχι πάρκο, ούτε άλσος. Δάσος. Κανονικό και τεράστιο. Ένα δάσος που τώρα ήταν γυμνό, αλλά μου είπαν ότι την Άνοιξη είναι κάτι σαν παράδεισος. Είναι μεγάλη χλιδή για μία πόλη, να μπορεί ο κάτοικος να παίρνει το αυτοκίνητο του και σε 10 λεπτά να χάνεται μέσα σ’ ένα δάσος. Όσο χάλια και να είσαι, αποφορτίζεσαι αμέσως. Ξελαμπικάρεις.

Το παλάτι (φωτογραφία επάνω) και οι γύρω κήποι του, κάποια παλιά αριστουργηματικά κτίρια, η μυρωδιά της σοκολάτας, οι πολλές πλατείες είναι επίσης από τα θετικά στοιχεία της πόλης. Δεν σας κρύβω όμως ότι είδα και σκουπίδια, και απεριποίητες νησίδες, και έναν άνθρωπο να ψάχνει τα σκουπίδια έξω από το μουσείο Magritte, και ζητιάνους, και αστυνομικά μπλόκα για έρευνα και αλκοτέστ….

Και εκεί οι αντιθέσεις υπάρχουν μπροστά σου. Απ’ την μια οι Jaguar κι’ απ’ την άλλη οι άστεγοι…

Όσο για τους Έλληνες εκεί, είναι υπέροχοι και άψογοι. Έχουν αυτήν την καλώς εννοούμενη Ευρωπαϊκή πειθαρχία και νοοτροπία αλλά με την Ελληνική ψυχή- που τους κάνει αξιολάτρευτους. Ανησυχούν για την Ελλάδα, παρακολουθούν τα πάντα, αλλά κοιτάνε και την δουλειά τους, την οικογένεια τους και είναι χαρούμενοι ήρεμοι και χαμογελαστοί. Μιλάνε όλοι άπταιστα Ελληνικά γιατί ακόμα και τα παιδιά που γεννιούνται εκεί και πάνε σε Γαλλόφωνα σχολεία, έχουν δασκάλες που τους κάνουν Ελληνικά στο σπίτι.

Καλεσμένος του Μαρή Αρκουλή για να παίξω μουσική σε ένα party, χάρηκα πολύ που γνώρισα αυτόν και την οικογένεια του. Χάρηκα που συνάντησα φίλους και Έλληνες ξενιτεμένους που είναι σε πολύ καλό δρόμο, δεμένοι με τις οικογένειες τους αλλά και με την μαμά πατρίδα, που επισκέπτονται συχνά πυκνά….. Άλλωστε τρεις ώρες πτήση μας χωρίζουν.

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

Το β΄ μέρος είναι εδώ: https://bit.ly/2vhH1Vm

Η πόλη των αντιθέσεων. Το παλιό και το πολύ καινούργιο…

Το κτίριο της Ευρωπαϊκής ένωσης φυλάσσεται πια από τον στρατό.

Ακριβώς απέναντι από την Ευρωπαϊκή ένωση υπάρχει το «Καφενείο» της οικογένειας Αρκουλή, με υπέροχο φαγητό. Δύο μέρες πριν πάω, έτρωγε εκεί ο Μανώλης Γλέζος.

Πλακόστρωτες πλατείες, υπέροχα παλιά κτίρια και αγάλματα μπορείς να βρεις σε αρκετά σημεία της πόλης.

Αυτό είναι το παλάτι. Υπάρχουν ημέρες και ώρες που κάποιος τουρίστας μπορεί να το επισκεφτεί και εσωτερικά. Όχι όλο, κάποιες αίθουσες…

Η περίτεχνη Γοτθική αρχιτεκτονική επίσης υπάρχει στην πόλη των Βρυξελλών.

Στην παλιά πόλη συναντάς δεκάδες υπέροχα μαγαζιά και εξαιρετικές antiqueri.

Έξω από το σπίτι του γεννήθηκε ο σπουδαίος τραγουδοποιός, Jacques Brel.

Και ξαφνικά στην άκρη της πόλης, ένα δάσος!!!

La Villa in the Sky, ένα εστιατόριο στην κορυφή του ουρανοξύστη, με πολύ λίγα τραπέζια και με τρία αστέρια Michelin. Για να φάει κάποιος εκεί πρέπει να έχει τουλάχιστον 500 ευρώ (το άτομο!!!).

Το επίσης Ελληνικό εστιατόριο Attica, όπου Σάββατο βράδυ άλλαξε όψη για να γίνει το party μας. Μια υπέροχη βραδιά με απίστευτο κέφι.

Το Ελληνικό κτίριο με όλες τις υπηρεσίες της  Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η κίνηση στους δρόμους ανύπαρκτη

Κυριακή μεσημέρι, ερημιά…