Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μας μάρανε! Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι ότι, ΝΑΙ, το θέλουμε το Μουσείο, γιατί όλες οι πρωτεύουσες του κόσμου έχουν μουσεία σύγχρονης και μοντέρνας τέχνης, αλλά εδώ, όλοι το κωλοβαράνε. Ο Υπουργός μας καθησύχαζε, λέγοντας ότι η δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, δεν θα χαθεί και πως με «απαισιόδοξη πρόβλεψη» το μουσείο θα ανοίξει σε περίπου τέσσερις μήνες.
Η δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», ήταν αυτό που θέλαμε για να ανοίξει επιτέλους τις πόρτες του το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η δωρεά τριών εκατομμυρίων ευρώ είχε στόχο όχι μόνο να αρχίσει να λειτουργεί το μουσείο, αλλά και να μπορέσει να συνδράμει στην ευρύτερη κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη των γειτονικών περιοχών, όπως ήλπιζε το Ίδρυμα. Η συγκεκριμένη δωρεά όμως αποτελεί παρελθόν. Το ίδρυμα βλέποντας ότι το εμπλεκόμενο υπουργείο δεν κάνει απολύτως τίποτα, την απέσυρε.
Όταν μάθαμε την Άνοιξη του 2014 για την δωρεά, είπαμε επιτέλους! Αλλά επειδή τα υπουργεία στην Ελλάδα δεν δουλεύουν, δεν έγιναν τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της δωρεάς. Φαγωμάρα, γκρίνιες, καθυστερήσεις, ολιγωρία, μεγάλα προβλήματα, με τον εκάστοτε υπουργό να διαβεβαιώνει ότι γίνεται ότι απαιτείται για την εκταμίευση της δόσης.
Μέχρι και ο Αριστείδης Μπαλτάς, καθησύχαζε τους δημοσιογράφους πριν από ακριβώς είκοσι μέρες, λέγοντας ότι η δωρεά δεν θα χαθεί και πως με «απαισιόδοξη πρόβλεψη» το μουσείο θα ανοίξει σε περίπου τέσσερις μήνες.
Έτσι, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αποφάσισε μετά από πολλή σκέψη και με βάση τους όρους της συμφωνίας, να ακυρώσει τη δωρεά. Ο λόγος είναι σαφής, όπως εξηγούν: Εξαρχής η συμφωνία προέβλεπε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης μιας σειράς διαδικασιών προκειμένου να γίνει η εκταμίευση του ποσού. Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος δεν δίνει ποτέ αυτομάτως τις δωρεές, αλλά μόνο αφού διαπιστωθεί ότι υλοποιήθηκαν συγκεκριμένες διαδικασίες και έργα, όπως προβλέπεται στην εκάστοτε συμφωνία.
Δεκαοκτώ μήνες μετά τη συμφωνία με τη διοίκηση του ΕΜΣΤ, το χρονοδιάγραμμα δεν τηρήθηκε. Και έτσι η δωρεά με την ισχύουσα συμφωνία ακυρώνεται. Βέβαια, λένε από το Ίδρυμα ότι, αν όλα προχωρήσουν όπως συμφωνήθηκαν, τότε μπορεί η διοίκηση του ΕΜΣΤ μπορεί να υποβάλλει ξανά αίτημα για δωρεά. Ένα αίτημα που θα μελετηθεί εκ νέου εξαντλητικά.
Η ευθύνη – της πολιτείας κυρίως είναι τεράστια. Ο Κώστας Τασούλας, ο Νίκος Ξυδάκης και εδώ και λίγο καιρό ο Αριστείδης Μπαλτάς από τη θέση του υπουργού Πολιτισμού, έμειναν σε επίπεδο εξαγγελιών και δηλώσεων, χωρίς όμως να ξεκλειδώσουν τις απαραίτητες διαδικασίες και να βοηθήσουν τη διοίκηση του ΕΜΣΤ να περάσει τα γραφειοκρατικά εμπόδια για την υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Άλλωστε η διατύπωση του Ιδρύματος είναι σαφής: Θέλουν το μουσείο να λειτουργεί πλήρως και αδιαλείπτως. Αυτό απαιτεί προσωπικό, πόρους και πρόγραμμα.
Πολύ φοβάμαι, πως το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ένα καλοφτιαγμένο και πολλά υποσχόμενο, αλλά άδειο από έργα κινδυνεύει να απαξιωθεί στη συνείδηση των φιλότεχνων και του κόσμου μετά από τόσα χρόνια κακοδαιμονίας και καθυστερήσεων, μετά από τόσες δηλώσεις και υποσχέσεις. Ντροπή τους!
