Ήταν τόσος ωραίος που όλες οι κυρίες των βορείων προαστίων φεύγοντας με τις κόρες τους από την boutique του στην Σόλωνος, αναρωτιόνταν: «Μα γιατί να είναι τοιούτος;» Τρελές και παλαβές μαζί του. Με την ομορφιά του, την τσαχπινιά του, το χιούμορ του ακόμα και με τις ιδιοτροπίες του… Όλες πήγαιναν για να πάρουν μοντελάκια για τις κόρες τους, αλλά φεύγοντας είχαν πάρει περισσότερα για τον εαυτό τους.
Ο Billy Bo και ο συνεταίρος/συνεργάτης του Μάκης Τσέλιος, ξαφνικά θησαύρισαν. Το «ξαφνικά» είναι σχήμα λόγου, μια και για κάθε τι που έχει επιτυχία, όπως όλοι ξέρουμε, χρειάζεται ταλέντο και σκληρή δουλειά.
Ο Βασίλης Κουρκουμέλης γνωστός ως Μπίλι Μπο, γεννήθηκε στα Καμίνια- μια λαϊκή συνοικία του Πειραιά – το 1954. Ήταν σχεδιαστής μόδας και αν ζούσε, θα γινόταν 68 ετών.
Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, παιδί ανήσυχο που από μικρό φάνηκε ότι ήθελε να ανοίξει τα φτερά του και να φύγει από τα στενά όρια της συνοικίας. Το 1971 γνώρισε τον μετέπειτα συνεργάτη του Μάκη Τσέλιο, και κάπως έτσι ξεκίνησε η σταδιοδρομία τους στην μόδα. Ξεκίνησαν μια επιχείρηση εισαγωγής αρωμάτων από τη Γαλλία και το 1973 άνοιξαν μια μπουτίκ υψηλής ραπτικής στην οδό Σόλωνος. Παράλληλα άρχισε σχέδιο μόδας στη σχολή “Βακαλό” και, όταν το τμήμα της Βακαλό έκλεισε, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σχολή “Βελουδάκη”. Το Βασίλης Κουρκουμέλης «θάφτηκε» βαθιά στην μαύρη τρύπα της λήθης. Από δω και πέρα θα λεγόταν και ο ίδιος και η boutique του Billy Bo, μια παραφθορά του τραγουδιού της Κατερίνα Βαλέντε “Billy Boy”.
Με τον Δημήτρη Ζουρντό και τον Μιχάλη Ασλάνη
Η μπουτίκ είχε ήδη αρχίσει να γίνεται γνωστή όμως η καριέρα του απογειώθηκε όταν κέρδισε το βραβείο του περιοδικού Γυναίκα για τον καλύτερο σχεδιαστή, με έπαθλο το αστρονομικό τότε ποσό των 300.000 δραχμών. Η μεγαλύτερη καταξίωση όμως ήρθε το 1981, όταν ο Billy Bo επελέγη ανάμεσα στους συναδέλφους του να σχεδιάσει τις νέες στολές των αεροσυνοδών της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Σύντομα κέρδισε την εμπιστοσύνη των κοσμικών κύκλων της Αθήνας, καθώς και μεγάλο πλήθος θαυμαστών καθώς και την υποστήριξη των δημοσιογράφων. Ακολούθησαν και άλλα καταστήματα στη Θεσσαλονίκη, τη Μύκονο, το Ψυχικό και στο κέντρο της Αθήνας.
Η Βουγιουκλάκη, η Λάσκαρη και η Ναθαναήλ ήταν πιστές του φίλες και πελάτισσες
Τον είχα γνωρίσει μέσω της Αλίκης και της Ζωής, τον συμπαθούσα – όπως και εκείνος εμένα. Αν και βρισκόμασταν τα βράδια έξω – δεν κάναμε αυτό που λέμε κολλητή παρέα. Μια φορά μόνο – το θυμάμαι έντονα αυτό – είχαμε βρεθεί στην Θεσσαλονίκη. Συναντηθήκαμε στο lobby του ξενοδοχείου που μέναμε και οι δύο. Αμέσως με φώναξε και μου πρότεινε να βγούμε για να διασκεδάσουμε. Ήταν από τα πιο διασκεδαστικά βράδια, και δεν λέω περισσότερα γιατί είναι…. προσωπικά δεδομένα! χαχαχαχααααα
Με τον Andy Warhol, στην Νέα Υόρκη
Το μεγαλύτερο του επίτευγμα ήταν η δημιουργία καταστήματος στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Σαν και τώρα θυμάμαι τις ολοσέλιδες διαφημίσεις στο περιοδικό Interview του Andy Warhol. Στα εγκαίνια του, τον Δεκέμβριο του 1986, ο ίδιος δεν παρευρέθηκε λόγω της ασθένειας του.
Λίγο πριν πεθάνει, η εικόνα του (δεξιά) ήταν αποκαρδιωτική.
Θυμάμαι στην κηδεία του, στο κοιμητήριο της Βουλιαγμένης – εκτός από τις ορδές περιέργων που είχαν μαζευτεί, οι γνωστοί και οι φίλοι ήταν βουβοί και σοκαρισμένοι. Προσβλήθηκε από τον ιό HIV και προς στα τέλη της δεκαετίας του 1980 νόσησε με AIDS. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 13 Ιουνίου του 1987 σε ηλικία 33 ετών. Η ασθένεια και ο θάνατός του προκάλεσαν επιπλέον αίσθηση, καθώς η επιδημία του AIDS ήταν τότε ακόμα στην αρχή της στην Ελλάδα, και ο Μπίλι Μπο ήταν ο πρώτος διάσημος Έλληνας που έγινε γνωστό δημόσια ότι έχασε τη ζωή του από τη συγκεκριμένη ασθένεια.
Πέθανε 13 Ιουνίου 1987, σε ηλικία 33 ετών.
Η μακαρίτισσα Φρίντα Μπιούμπι είχε γράψει ένα βιβλίο Και το όνειρο πάγωσε..Φυσικά το διάβασα γιατί ο Μπίλυ Μπο ήταν τότε θρύλος ήταν το ταλέντο του αλλά και η απίστευτη ομορφιά του…Κρίμα από την μία γιατί έγυγε νωρίς από την άλλη θα μείνει στις αναμνήσεις σας πανέμορφος άγγελος που πέταξε ψηλά στον ουρανό.
Ήταν τότε ,,,,η αρχή της μάστιγας! Προσωπικά ,έχασα μερικούς φίλους μου, γιατί δεν είχε βρεθεί ακόμα φάρμακο. Ήταν μια ασκημη εποχή, που δεν θα ξεχάσω,γιατί ο κόσμος φοβόταν ακόμα και να τους κάνει παρέα! Ο κολλητός μου όταν έφυγε ,,,,,,,μέχρι σήμερα , δεν έχω πετάξει τίποτα από τα δικα του, ακόμα και τις κάρτες που μου έστελνε όταν είμασταν μακριά,για επαγγελματικούς λόγους, ακόμα και αυτές τις έχω! Η ζωή μερικές φορές,μας βάζει μεγάλες δοκιμασίες ! Έχω διαβάσει την βιογραφια του,και έχω και το βιβλίο . Τουλάχιστον έζησε ,και ανέβηκε έστω για λίγο ,σε μεγάλες στιγμές! Είμαι σίγουρη ,πως έζησε έντονα,και παραμυθένια ! Κουκλί ! Χαλάλι οι τρελλες του!