Η τέχνη του René Magritte δείχνει ένα πιο αντιπροσωπευτικό ύφος του σουρρεαλισμού, όταν την συγκρίνει κανείς με άλλους ζωγράφους της ίδιας σχολής. Εκτός από φανταστικά στοιχεία, το έργο του είναι συχνά πνευματώδες και διασκεδαστικό. Και να φανταστεί κανείς ότι ξεκίνησε την καριέρα του ζωγραφίζοντας αφίσες…
Ο άνθρωπος που τον πίστεψε από την πρώτη στιγμή και βοήθησε όσο κανείς στην ανάδειξη του ήταν ο φοβερός και τρομερός art dealer και ιδιοκτήτης μεγάλων γκαλερί ανά τον κόσμο, ο Αλέξανδρος Ιόλας. Όπως και ο Magritte έτσι και ο Ιόλας αναζητούσε πάντα το παράξενο και το ασύνηθες.
Ο Ρενέ Μαγκρίτ (René François Ghislain Magritte) γεννήθηκε 21 Νοεμβρίου 1898 και πέθανε 15 Αυγούστου 1967. Ήταν Βέλγος ζωγράφος του σουρρεαλισμού, σημαντικός καλλιτέχνης με επιρροές από τον ντανταϊσμό. Γεννήθηκε στην πόλη Λεσίν και ήταν γιος εύπορου βιοτέχνη. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία του έπαιξαν η τέχνη του Τζόρτζιο ντε Κίρικο αλλά και τα τραυματικά παιδικά του βιώματα (το 1912, όταν ήταν 14 ετών, η μητέρα του αυτοκτόνησε πέφτοντας σ’ ένα ποτάμι).
Σπούδασε για δύο χρόνια στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών των Βρυξελλών, από το 1916 έως το 1918. Εκεί γνωρίστηκε με την Ζωρζέτ Μπερζέ με την οποία παντρεύτηκε το 1922. Αρχικά, για να βγάζει τα προς το ζην δούλεψε σε εργοστάσιο που κατασκεύαζε ταπετσαρίες ενώ συγχρόνως σχεδίαζε αφίσες και διαφημίσεις. Παράλληλα με αυτές τις δουλειές προσπαθούσε να δείχνει έργα του σε διάφορες γκαλερί μπας και του κάνουν κάποιο συμβόλαιο. Το 1926, επιτέλους η Galerie la Centaure των Βρυξελλών του πρότεινε συνεργασία γεγονός που του επέτρεψε να ασχολείται πια συνέχεια με τη ζωγραφική, χωρίς να χρειάζεται να δουλεύει κάπου αλλού.
Το 1926, ζωγράφισε τον πρώτο του σουρρεαλιστικό πίνακα, Le jockey perdu (φωτογραφία επάνω), και έκανε την πρώτη του έκθεση στις Βρυξέλλες το 1927. Οι κριτικοί τού επιτέθηκαν μαζικά. Ήταν απίστευτα όλα όσα του έγραψαν. Θυμωμένος και απογοητευμένος με την αποτυχία, μετακόμισε στο Παρίσι. Ξεκινώντας την ζωή του εκεί, συνάντησε και έγινε φίλος με τον Andre Brenton και έγινε μέλος της ομάδας των σουρρεαλιστών.
Όταν η Galerie la Centaure έκλεισε και τα εισοδήματα από το συμβόλαιο σταμάτησαν, ο Magritte επέστρεψε στις Βρυξέλλες και εργάστηκε στη διαφήμιση. Κατόπιν, έφτιαξε με τον αδελφό του ένα πρακτορείο με το οποίο έβγαζαν τα προς το ζην. Την εποχή της γερμανικής κατοχής του Βελγίου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεινε στις Βρυξέλλες, χάνοντας την επαφή με το Παρίσι και φυσικά με τον Μπρετόν.
Ο René Magritte ήταν ένας αριστοτεχνικός ζωγράφος και υπήρξε μία από τις πιο ιδιότυπες και χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του ευρωπαϊκού σουρεαλισμού.
Αναζητούσε πάντα το παράξενο και το ασύνηθες, συνδυάζοντας απίθανα μεταξύ τους πράγματα τα οποία απέδιδε με ρεαλιστικό τρόπο.
Μετά τον πόλεμο τον ανέλαβε ο Αλέξανδρος Ιόλας, ο οποίος εκτόξευσε την φήμη του σε όλο τον κόσμο.
Ο René Magritte περιέγραψε τα έργα του λέγοντας: “Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: «Tι σημαίνει αυτό;» Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλώς άγνωστο”.
Ο Magritte είχε κοινές πολιτικές απόψεις με τα περισσότερα μέλη του υπερρεαλιστικού κινήματος και δήλωνε κομμουνιστής. Το 1929 εντάχτηκε στο Κομμουνιστικό κόμμα Βελγίου, από το οποίο αποχώρησε όμως μετά από μόλις λίγους μήνες. Είχε ενταχθεί και αποχωρήσει από το κομμουνιστικό κόμμα αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του λόγω διαφωνιών σχετικά με τις κομματικές αφίσες.
Ο Μαγκρίτ πέθανε από καρκίνο στις 15 Αυγούστου του 1967, σε ηλικία 69 ετών, και τάφηκε στο νεκροταφείο Schaarbeek των Βρυξελλών.
Πολλοί από τους γνωστότερους πίνακες του καλλιτέχνη εκτίθενται στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες, καθώς η συλλογή περιλαμβάνει συνολικά 200 έργα. Το μουσείο φιλοξενεί κάθε είδους έργα, από καμβάδες μεγάλης κλίμακας μέχρι εξώφυλλα περιοδικών, διαφημιστικές αφίσες και σχέδια για ταπετσαρίες.
Στις ΗΠΑ εκτέθηκαν τα έργα του στη Νέα Υόρκη το 1936 και ξανά στην ίδια πόλη σε δύο εκθέσεις, το 1965 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) και το 1992 στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Τέχνης.
Δημιούργησε πολύ εντυπωσιακά έργα, τοποθετώντας συχνά οικεία αντικείμενα σε ασυνήθιστα περιβάλλοντα. Πίστευε απόλυτα ότι το “μη πραγματικό είναι το κέλυφος του πραγματικού” και πάνω σε αυτή την πεποίθηση ύφανε τη ζωή και την τέχνη του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Εντυπώσεις από την επίσκεψη μου στο Μουσείο των Βρυξελλών/ Magritte και Chagall https://bit.ly/38iSUkQ
Κι’ άλλα άρθρα για μεγάλους ζωγράφους
GIORGIO DE CHIRICO: Γεννήθηκε στον Βόλο https://bit.ly/2xx1pcj
EDWARD HOPPER: Έφυγε μόνος και ξεχασμένος https://bit.ly/3eV5IhW
ELLSWORTH KELLY: Πέθανε ο πατέρας του μινιμαλισμού https://bit.ly/3eRyOij
TAMARA de LEMPICKA: Τολμηρή, μυστηριώδης και bi-sexual: https://bit.ly/2rE0Cjt
FRIDA KAHLO: Πέθανε 47 ετών https://bit.ly/3bWq34Z
FERNANDO BOTERO: Παντρεύτηκε Ελληνίδα https://bit.ly/2YzFXOP
PICASSO: Ήταν κάποτε παιδάκι https://bit.ly/2zHZixv
PAUL CEZANNE: Δύστροπος, μοναχικός και πρωτοπόρος https://bit.ly/2NGxstD
HENRI MATISSE: Με καρκίνο, σε αναπηρικό καροτσάκι και δούλευε…. https://bit.ly/2hGMSmi
HENRI de TOULOUSE–LAUTREC: Ήταν νάνος, μποέμ και γυναικάς… https://bit.ly/2wmaq0U
VINCENT VAN GOGH: Ανάμεσα στην κατάθλιψη και την μεγαλοφυΐα https://bit.ly/2vpa5Pd
PAUL GAUGUIN: Ήταν καταθλιπτικός https://bit.ly/2jvaA2b
AMEDEO MODIGLIANI: Φυματικός και χασικλής μέσα στα πορνεία https://bit.ly/2N7uZad
EDGAR DEGAS: Ο ζωγράφος που κατέληξε τυφλός… https://bit.ly/2SkKDnH
DAVID HOCKNEY: O αιώνιος έφηβος της ζωγραφικής https://bit.ly/2YutbRD
FRANCIS BACON: Μια ολέθρια σχέση https://bit.ly/3d5gKQq
CLAUDE MONET: Ο μεγάλος δάσκαλος https://bit.ly/2YvmtuB
JOSE CLEMENTE OROZCO: Ο ζωγράφος με το ένα χέρι και το ένα μάτι https://bit.ly/2KZ5HfI
NIKI DE SAINT PHALLE: Την βίασε ο πατέρας της https://bit.ly/3ddY7tu
————————————————————–
