Δεκαπενταύγουστο του 1969 ξεκίνησε το φεστιβάλ που θα άλλαζε τον κόσμο. Ένα φεστιβάλ μουσικής, που όμως ήταν πολλά παρά πάνω. Ήταν μια διαμαρτυρία για τους πολέμους, για τον ρατσισμό και τον καθωσπρεπισμό. Μια νεολαιίστικη συγκέντρωση αντικομφορμισμού, σεξουαλικής απελευθέρωσης, ειρήνης και ένα χαστούκι στο κατεστημένο.
Από τις 15 έως τις 18 Αυγούστου του 1969 πάνω από 500.000 άτομα κατέκλυσαν το κτήμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Μπέθελ της Νέας Υόρκης, όπου πραγματοποιήθηκε το φεστιβάλ του Woodstock. Μεγάλα ονόματα της εποχής έδωσαν το παρόν, όπως οι: Jimi Hendrix, Janis Joplin, Carlos Santana, Jefferson Airplane, Grateful Dead, Band, Crosby, Stills, Nash & Young, Joe Cocker, Joan Baez, The Who κ.α, και αποθεώθηκαν από το πλήθος.
Όλα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 1967 όταν οι πάμπλουτοι επιχειρηματίες Τζον Ρόμπερτς και Τζόελ Ρόουσμαν δημοσίευσαν μια αγγελία στη «Wall Street Journal» αναζητώντας ιδέες για έξυπνες επενδύσεις. Μεταξύ άλλων ανταποκρίθηκαν ο μουσικός παραγωγός Μάικ Λανγκ και ο Αρτ Κόρνφελντ, στέλεχος της εταιρείας Capitol. Τους έπεισαν να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους σε ένα μεγάλο Φεστιβάλ. Θα έδιναν 150.000 δολάρια και προσδοκούσαν κοινό 75.000 νέων. Με εισιτήριο 6 δολαρίων για κάθε ημέρα του φεστιβάλ τα κέρδη που υπολογίζονταν θα ήταν εξαιρετικά υψηλά.
Πριν από την έναρξη είχαν ήδη πουληθεί 186.000 εισιτήρια αλλά ο αριθμός όσων προσήλθαν ξεπέρασε κατά πολύ αυτό τον αριθμό. Μάλιστα, εξαιτίας της απρόβλεπτης κοσμοσυρροής δεν στήθηκαν εκδοτήρια στις εισόδους και από την πρώτη ημέρα οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να ανακοινώσουν ότι η είσοδος είναι ελεύθερη. Υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι προσπάθησαν να φτάσουν στην περιοχή αλλά δεν τα κατάφεραν εξαιτίας της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Το μποτιλιάρισμα στους δρόμους δημιούργησε προβλήματα και στη ροή του προγράμματος καθώς κάποιοι καλλιτέχνες δεν κατάφεραν να φτάσουν στην ώρα τους.
Τελικά στο χώρο του φεστιβάλ έφτασαν, όπως υπολογίζεται, περίπου 500.000 άνθρωποι. Και μολονότι οι περισσότεροι ήταν τζαμπατζήδες, περίσσεψε άφθονο χρήμα και για τα απροσδόκητα έξοδα. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό η διοργάνωση θα γινόταν αλλού, στο μικρό χωριό Γουόλκιλ. Όταν όμως οι συντηρητικοί αγρότες – κάτοικοί του απείλησαν με «αντεπανάσταση», η τοπική Αστυνομία απαγόρευσε να διεξαχθεί εκεί το Φεστιβάλ. Η εσπευσμένη μετακίνησή του στο Μπέθελ υπερδιπλασίασε τον προϋπολογισμό, χώρια τα 50.000 δολάρια που δόθηκαν -ως ενοίκιο- στον κτηματία Μαξ Γιασγκούρ, ιδιοκτήτη της τεράστιας φάρμας.
Το Φεστιβάλ του Woodstock αποτέλεσε ορόσημο μιας ολόκληρης εποχής, των «παιδιών των λουλουδιών» που διακήρυτταν την αγάπη και την ειρήνη σαν τη λύση σε όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι είναι το Φεστιβάλ που άλλαξε τη ροκ μουσική όπως την ξέρουμε. Συγκαταλέγεται, άλλωστε, στη λίστα του Rolling Stone με τις 50 στιγμές που άλλαξαν την ιστορία του Rock and Roll.
Οι οπαδοί του τριπτύχου Sex, Drugs and Rock & Roll, κατασκήνωσαν στους χώρους του φεστιβάλ, επιδιδόμενοι αφενός σε ελεύθερο σεξ, αφ’ ετέρου σε βροντερά συνθήματα για παγκόσμια ειρήνη και επιστροφή των Αμερικανών στρατιωτών από το Βιετνάμ, καθώς και οριστική παύση των ρατσιστικών διακρίσεων εντός της χώρας. Το Woodstock αποτέλεσε ιδανικό τόπο εκδήλωσης του γενικευμένου κοινωνικού αναβρασμού από την αμερικανική νεολαία, που διακήρυττε έναν νέο τρόπο ζωής, γεμάτο αγάπη και μακριά από προσωπικά συμφέροντα.
Αναλυτικά οι καλλιτέχνες που έλαβαν μέρος είναι οι εξής: Richie Havens, Sweetwater, The Incredible String Band, Bert Sommer, Tim Hardin, Ravi Shankar, Melanie, Arlo Guthrie, Joan Baez, Quill, Keef Hartley Band, Country Joe McDonald, John Sebastian, Santana, Canned Heat, Mountain, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Janis Joplin και The Kozmic Blues Band, Sly & the Family Stone, The Who, Jefferson Airplane, Joe Cocker, Country Joe and the Fish, Τen Years After, The Band, Blood, Sweat & Tears, Johnny Winter & Edgar Winter, Crosby, Stills, Nash & Young, Neil Young, Paul Butterfield Blues Band, Sha-Na-Na, Jimi Hendrix.
Στο φεστιβάλ – ορόσημο της ροκ δεν έπαιξαν οι Beatles, επειδή ο John Lennon δεν είχε καταφέρει να τους συγκεντρώσει, οι Led Zeppelin καθώς είχαν επιλέξει να τραγουδήσουν σε άλλο φεστιβάλ, ενώ είχαν αρνηθεί τη συμμετοχή τους οι Byrds και ο Bob Dylan, ο οποίος δεν συμφωνούσε με τις αρχές που πρέσβευε το κίνημα των χίπις. Την πρόσκληση για να συμμετάσχουν αρνήθηκαν επίσης, τόσο οι Doors, λόγω της γνωστής αντιπάθειας του Τζιμ Μόρισον στις μεγάλες συναυλίες εξωτερικού χώρου, όσο και….
… οι Jethro Tull, που δεν συμμετείχαν, γιατί ο Ian Anderson είχε δηλώσει ότι δεν θέλει να περάσει το Σαββατοκύριακο παίζοντας για «άπλυτους χίπιδες».
Παρά την έλλειψη οργάνωσης και υποδομών για την τριήμερη φιλοξενία τόσων χιλιάδων κόσμου, ο ειρηνικός χαρακτήρας του φεστιβάλ διατηρήθηκε με τα κοινά ιδανικά των παρευρισκόμενων να διατελούν ρόλο ζωτικής σημασίας. Σημειώθηκε ωστόσο ένας θάνατος από υπερβολική δόση ναρκωτικών και ένας όταν θεατής πατήθηκε από αγροτικό όχημα την ώρα που κοιμόταν μέσα στον υπνόσακό του. Λέγεται ακόμα ότι γεννήθηκαν δύο παιδιά και οκτώ γυναίκες απέβαλαν. Την ασφάλεια των εκδηλώσεων είχε αναλάβει η χίπικη κοινότητα Ηog Farm από το Νέο Μεξικό η οποία ανέλαβε και την τροφοδοσία των θεατών.
Συνολικά χρειάστηκαν ιατρική βοήθεια 5.162 άτομα, οι 797 λόγω χρήσης ναρκωτικών. Τα τελευταία 40 χρόνια, πραγματοποιήθηκαν δυο προσπάθειες αναβίωσης του Φεστιβάλ, μια το 1994 και μια ακόμη το 1999. Αν και τα δυο φεστιβάλ μπορούν να χαρακτηριστούν επιτυχημένα από εισπρακτικής πλευράς, ουδεμία σχέση είχαν με το πρωταρχικό γεγονός.
Στην επέτειο των 50 χρόνων απο το Woodstock είχε αναγγελθεί και πάλι ένα “νέο Woodstock”, αλλά – ευτυχώς – το ακύρωσαν!
Το φεστιβάλ του Woodstock συγκαταλέγεται, στη λίστα του περιοδικού Rolling Stone με τις 50 στιγμές που άλλαξαν την ιστορία του Rock and Roll.
Το μποτιλιάρισμα στους δρόμους δημιούργησε προβλήματα και στη ροή του προγράμματος καθώς κάποιοι καλλιτέχνες δεν κατάφεραν να φτάσουν στην ώρα τους.
—————————–Δείτε τα video
————————————-
